Alle inzendingen van M

Met minder lust in macht. Met minder loze spullen. Met minder mededieren, die wachten op de slacht. Met méér welvaart, vaart niemand wel. Zeker dieren niet. Geen boer. Geen heer. Zondermeer.…

Wat gebeurt er wanneer, we eerlijk zeggen wat we denken? Wanneer niemand onze mening deelt. Wanneer we ophouden met knokken, voor ons gelijk. Wat verliezen we wanneer, we ons gezicht verliezen? Wat winnen we wanneer, we tonen hoe gewiekst we zijn? Wordt het leven saaier wanneer, we geen spelletjes meer spelen? Wanneer we geen verliezers…

Vandaag sta ik bij mijn graf, waarin ik eens zal rusten, onder oude dennebomen. De zon schijnt door de takken. Het is hier stil. Als tiener stond ik hier ook, toen opa ter aarde werd besteld. Dezelfde bomen waren getuige. Vader en moeder stonden stil, bij eenzelfde moment als nu. Als opa ben ik nu zo oud als opa. Alleen zijn gebeente…

Sommige woorden liggen toegedekt. Sommige woorden draaien zich eens om. Sommige woorden willen niet gewekt. Sommige woorden zien met spijt het licht. Sommige woorden spreken in een beeld waar je geen weet van hebt totdat je merkt wat in het signatuur zich heeft verheeld. ----------------------------- uit: 'Voces Intimae', 2001.…

Wij zijn onze lichamen niet, die ontstonden uit de aarde. Leven op aarde dankt leven, aan de energie van onze zon. We zijn onze maskers niet, die gevoelens dom misleiden. Wij zijn onze angsten niet, die ons onnodig laten lijden. Achter angst schuilt levensmoed, zoals zonnen doen vermoeden, die water doen verdampen, die wolken doen verdwijnen…

In spontanitijd werken tijd en toeval samen, in een tijdloos moment. In creativitijd verwerkt tijd ons dagend inzicht, tot een tijdloos leven. Méér kan leeftijd niet doen.…

Schepsels die verschijnen, uit stof en energie, kunnen mensen zichtbaar zien. Zij leven. Schepsels die verdwijnen, als energie en als stof, worden onzichtbaar. Zij zijn niet dood. Gestorven schepsels blijven, in gedachten en in ideeën, die onsterfelijk voortbestaan. De dood dient het tijdloos spel, dat toeval en bedoeling, ondeelbaar…

Het moment, elk moment, waarin ik met al mijn tuigen, aanwezig ben. Het moment, waarin ons verleden, reddeloos verdrinkt. Het moment, waarin onze verwachtingen, roemloos ten onder gaan. Oneindige momenten zijn het, de enige momenten die ik ken, waarin ik opklim, als een zon. Eens zal het moment verschijnen, waarin ik vol van aandacht…

Wanneer alles werd gezegd. Alles opgeschreven. Alles welgedaan. Totdat we onszelf laten vallen, en vergeten voldaan te rusten. Totdat het leven zelf ons leert, hoe je zelf weer op kunt staan. Toen werd het de hoogste tijd, om onze ogen te laten openen. Tijd om eindelijk te gaan reizen. Om te reizen naar waar je bent. Om te vertrekken…

Wanneer mensen, van zichzelf leren houden, beseffen ze, dat ze minuscule deeltjes, van een immense kosmos zijn. Wanneer mensen, elkaar beminnen ervaren ze, dat ze samen mensheid vormen. Wanneer een mens, al wat leeft waardeert, dient hij ons aller leven. Wanneer vrouwen ophouden, met mannen volgen, vallen schellen van alle ogen.…

Mijn grootouders, werden rond 1880 geboren. Onze kleinkinderen, zullen voorbij 2100, nog steeds in leven zijn. En hun grootouders? Zij leven nog zolang dat mag. Vier eeuwen ervaren ze, als één eindeloos moment. Vandaag de dag.…

Uw aanwezigheid vandaag, in deze oude kerk, is voelbaar. Afwezig bent U in verweerde stenen. In versleten letters van de wet. In schuld en in verdoemenis. U leeft in componisten, die organisten doen herleven. U trilt in eeuwenoude orgelpijpen. U stroomt in eeuwig zonlicht, dat door gekleurde ramen schijnt. Aanwezig bent U in al wat leeft…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

Wanneer de hemel opengaat, in het midden van de nacht. Wanneer dromen zijn uitgedroomd, gedachten uitgedacht. Geluiden worden weer stil. Grenzen worden horizon. Vol stroomt leeg. Onmogelijkheden worden mogelijk. Wat stierf kan weer gaan leven. Wat leeg werd stroomt vol. Wanneer een nieuwe dag begint. Met een nooit eerder verteld verhaal…

Het wordt tijd om op te staan. Nog zie ik onze twee hoofden, op onze kussens rusten. Hoofden, waarin gedachten komen, en als zorgen verder gaan. Hoofden, waarin we dromen. Toch zijn wij onze hoofden niet. Niet wat onze gedachten waren. Niet hetgeen wij droomden. Vannacht. Wij zijn zoals onze kussens zijn, waarop we dagelijks slapen…

Mensen minachten mededieren. Dat doen mensen onwetend, want mensen zijn van mening, dat mensen wijzer zijn dan zij. Zo vernedert de mens de wolven tot hond. Olifanten dresseert hij in circustenten. Grijze ratten deed hij verbleken. Laboratoriumratten zijn nu wit. Biologen hebben eindelijk ontdekt, dat ratten menselijke emoties tonen. Ratten…

Dat we geboren worden, uit liefhebbende moeders. Dat we verdwijnen moeten, zonder te begrijpen waarom. Tussen wiegen en graven, leven mensen, alsof ze concurrenten zijn. Winnaars en verliezers. Wanneer we overlijden, sterven ook vragen, over het hoe en het waarom. Hoogstpersoonlijke vragen, over onze bron van lijden, over onze missie…

Ervaringen uit het verleden, bieden gelukkig geen garantie, voor vandaag de dag. Zo ook misleiden we de toekomst. Herinneringen en verwachtingen, worden één voor één vervormd, door de onvoltooid verleden tijd. Gelukkig beseffen velen, dat tijd een ongelukkige illusie is. Gelukkig voel ik me gelukkig, dat ik heden ten dage, tijdloos leven…

Gedichten zijn dood, zonder contrasten. Een dag bestaat niet, zonder nachten. Fout niet zonder goed. Dit gedicht, bijvoorbeeld, is een meesterwerk. Het is een oordeel, dat niets betekent. Het zijn de subtiele nuances. Het zijn keiharde confrontaties, die een gedicht, fout of goed, werkelijk léven doet.…

Ieder mens is eigenaar, van zijn eigen leven, tussen wieg en graf. Leven is kostbaar. Garanties biedt het niet. Koester het vandaag de dag. Zie hoe toeval, steeds opnieuw, verandert in bedoeling. Bescherm al wat leeft. Nu! Nog voordat je ons leven, ongeleefd en ongewild, aan ons aller leven, terug moet geven.…

De zon is opgegaan. Vandaag de dag is aangebroken. Ik rek me uit. Voldaan stel ik vast dat ik leef. Vandaag kan ik opnieuw gaan doen, of laten gaan. Waar ik me nu bevind zal eeuwig duren. Waar ik nu ben is eindeloos. Na vandaag zal onze zon, dat is een onvoldongen feit, nooit meer ondergaan. Ook wanneer ons sterretje, ooit eens uit zal…

Hoe kunnen we ons middelmatig voelen, wanneer we zeker weten, dat gemiddelden niet bestaan. Hoe kunnen we angstig blijven, wanneer we zelf kunnen horen en zien, dat vrees zwakker is dan moed. Hoe we zelf kunnen ervaren, dat we het zelf niet zijn, die ons hart doet kloppen. Hoe durf je dan de vonk zelf doven, wanneer je je eigen levensvuur…

Vogels zijn prachtig mooi, om te zien en om te horen. Luister goed wanneer ze liedjes zingen, zonder te hoeven componeren. Zonder perfekt te moeten zijn. Het liefst zie ik vrije vogels vliegen. Zonder zenders. Zonder ringen. Goddelijk prachtig zijn vogels. Je mag van ganser harte van ze houden, zonder etiketten te hoeven plakken. Zonder…

De energie, die ons het leven schonk. De gevaren, die worden afgeweerd. De krachten, die ons in leven houden. Harten, die bloed naar onze cellen pompen. Darmen, die voedsel voor ons verteren. Longen, die zuurstof uit adem filteren. Zenuwen, die ons brein bedienen. Zielen, die ons inspireren. Geesten, die ons bewust doen zijn. Alles…

De mens die zijn ego kent is een egoloog. Steeds weer verandert hij zijn rol. Als acteur speelt hij de knecht. Als actrice speelt zij de baas. Als minnares speelt ze zijn hoofd op hol. Egologen raken nooit uitgeleerd. Zij kennen het spel van wij en van zij. Acteurs en actrices spelen zelf, en zijn vrij.…

Ooit begon ons leven, zonder onze taal. Daarna werd ons leven versmald, door woorden en symbolen. Beperkt tot meningen en ideeën, over wat werkelijk leven is. Dichters beseffen, dat gedichten pas gaan leven, in de stilte tussen woorden. Daar waar alles wordt gezegd, en niets meer wordt verzwegen. Wanneer de liefde tot ons spreekt.…

Wanneer we ons aardse paradijs verlaten. Wanneer we overlijden. Wanneer bedoeling weer toevallig wordt. Wanneer energie weer loslaat van de stof. Hebben we de liefde wel liefgehad, bemind, voor al wat leeft en niet toevallig was? Hebben we wel bedankt gezegd, herdacht, hetgeen de liefde ons heeft geschonken? Hebben we het voorrecht wel beseft…

De kostelijke spijzen die u verteert, veranderen in drollen. Verteerd worden en verteren. Uw lijf en leden zullen eens vergaan. Stof tot stof. As tot as. Als mest zult u wederkeren. Uit mest bent u ontstaan. Verteerbare schrijvers hebben gewoon geluk. Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

Een mensenleven leeft, zoals het zich ontrolt, als golven in de branding. Een golf sterft, wanneer die tegen rotsen, te pletter slaat. Water blijft eeuwig stromen. Precies zo stromen mensen, zoals rivieren stromen, als stromend water naar de zee.…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…