Alle inzendingen van Martin

Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Sinds geruime tijd was zij aan het dementeren en je wist die band tussen ons zou niet wederkeren. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Ik ben bij haar nog menigmaal geweest. Wij aten chocola en dronken thee. Dan zwaaide zij mij uit bij het vertrek van het tehuis. Er…

Anders zijn de wegen, een gezicht, lichtval en de schaduw. Jouw lach, woorden, het verhaal, de taal gesproken en geschreven. Anders is de wijze van spreken, betekenis, de geschiedenis, de ontwikkeling van een kind. Alles wat elkaar uitéén drijft en verbindt. Anders is de stemming, de tram in de stad en het lesrooster op school. De smaak…

In de verte de zee, de branding en om het verlaten strandpaviljoen waait de zilte zeewind. Alle luiken zijn dicht, het terras is leeg, anders is het daar een bont- gekleurd gezicht. In de zomer ruik je de zonnebrandolie, het terras is dan in badtenu gehuld en je ziet er mensen hun ijsco's en frites smakelijk etend. Nu is het er uitgestorven…

Op het zachte gras zaten wij aan de kant van het water. Wij droomden over vrede en dachten niet aan later... Dauwdruppels op het riet, wij keken naar de hoge blauwe hemel en rookten weed. Soms dreef er een grijze wolk voorbij, maar die bliezen wij opzij. Helder blauw moest het zijn en de zon zou schijnen voor iedereen. Op een wereld…

Pap, zegt mijn dochter achterop Zie je dat meisje - ze fluistert bijna Ja, zegt pap, hij ziet het meisje Die heeft een broek van Replay Een truitje van Diesel en een Puma-tas Ooh, zegt pap, hij had het zo snel niet gezien Ik heb ook een Replay, vervolgt Achterop de dochter, en mama heeft Een truitje van Diesel, Puma-tassen Vind…

Opa ik wilde dat U er nog was, Mijn hand vasthield en mij een mooi verhaal voorlas. De wereld is zo kil nu, U maakt het al een tijd niet meer mee. Soms denk ik, kon ik U maar zien en horen. Veel zou U storen, daarvan ben ik overtuigd. Al wat er gebeurt hier is iets wat U niet toejuicht. Er is zoveel veranderd wat U niet meer kan ervaren…

Ze bloeide open. De liefde ging door merg en been. Toen sloot ze heel haar hart af, als een steen.…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

Verwaaide geest en een strand vol leegte. De zon zakt in zee, zwaar valt iedere golf op de vloedlijn. De einder ver weg van duin en paviljoen. Alles verlaten, in vergetelheid geraakt. Maar langs wegen gaat men onvermoeid verder. De zoektocht tussen aard en hemelrijk gaat ongebreideld door. Ik sta op een pier, hoor het ruisen van de golven…

Molens in de verte, de wieken staan stil. Het verdorde gras geeft een mistroostig aangezicht. En tussen de weilanden liggen de lege sloten. Een dode zwaluw ligt langs de kant van een sloot en een reiger staat krom gebogen tussen het geknakte riet. En de anders zo kwakende kikker zie en hoor je nu niet.…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Vrouwen aantrekkelijk, bemind, uitdagend en slim kunnen met hun lach als van een kind mannen verleiden weliswaar doordacht, maar zo hebben zij hen, die in feite de jagers zijn in hun macht...…

Zakje weed griepinjectie vivisectie lekker, vies lelijk, mooi gelul in de ruimte leven in een gouden kooi lsd zwevend in de wolken laag bij de grond te hoge drempel hou even je mond een goeie sample veel covers of het Urker mannenkoor voor ieder wat wils kleintje pils of een vaas? gatenkaas en voeten die zweten hoe truffels smaken?…

Kom dan gaan we naar het park kussen de rozen, de witte, de roze en de rode. Lopen over het grintpad, kijken naar de bomen, de sloten vol kroos en worden bewust van de stilte, de rust. Snuiven op de geuren van bloemen en proeven een vredige sfeer. De hoge zomerzon schijnt op gras en water waar later neerstrijken zwanen maagdelijk wit…

In de verte een wit gewaad, blote voeten op het strand. Vertederend en kwetsbaar zoals zij daar staat en kijkt naar de horizon. Haar blik onverdroten gericht op die einder. Haar ogen dwalen af over de woeste golven. Zij raakt gebiologeerd door het water en ziet al het leven daarin... Voor haar misschien een nieuw begin. Wie weet…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

In vergetelheid raakt de daad, iedere daad die men begaat. In duisternis of zonneschijn. Alles wat men doet of laat gaat vaak gepaard met ongebreideld verlangen. Bang en vol twijfel of met juist een dosis vertrouwen wil men iets opbouwen, gericht op iets dat men voor ogen heeft. Zo wordt het leven doorleefd met vele wensen, terwijl…

Dit is míjn verre kust. Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren. Terwijl in de verte een boer zojuist met zijn hond in een praam…

Mijn pen is leeg als de stilte om mij heen. Mijn ogen dwalen naar elke kant van de kamer en het voelt er kil, koud als steen. Buiten is het grijs en grauw, de huizen staan er verlaten bij. Dof is het groen van bladeren aan de bomen en al kijkend door het raam zit ik wat te dagdromen. Gevoelens van weemoed en melancholie. Het is alsof…

Je hebt verdriet, veel verdriet. De glans raakt los van je gelaat. En je voelt dat je er alleen voor staat. Zeker is het nu moeilijk. Hoeveel kan iemand dragen? Jij bent een vrouw zo sterk en zoekt je afleiding in het werk. Bleek je gezicht, verdwaasd in de kamer leeg van binnen. Gehaast lap jij de ramen om het leed dat er is te vergeten…

Bleek licht in de morgen, Menig beweegreden gespeend van zegen... Veel gericht op eigen baat en tegen het eind van de dag blijkt leven een hard gelag. Dan later pas als het duister wordt, kleuren vervagen en de wil verzwakt, men meer zwijgt dan spreekt, terwijl de adem afneemt met de dag en ijdel- heid verdwijnt, dan blijkt het leven…

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Een adem in de ochtendnevel. Soms verloren dagen voorbij en stemmen die schreeuwen... Eeuwen gaan voorbij oneindig, maar de adem stokt op een dag. Vergeten alle wezens, alle dingen, het verdriet, ook die lach. Niets is er nog van dat alles, maar men plant zich voort. De adem gaat door evenals vulva en fallus, mens van vlees en bloed.…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Mijn hart, de vervlogen dagen. M'n ogen, de vele vragen. De zee met zijn mysterie en de stad in nevel gehuld. Ademloos kijk ik naar haar. De vele gebeden, mijn weemoed, mijn verdriet. Een zeemanslied dat mij ontroert, het is het onkenbare dat mij voert naar een stille plek om deze weer te verlaten. Onzeker van top tot teen, maar…

Een verdwaalde blik in haar ogen. Haar handen voelen koud en haar lippen lijken bevroren. Leed zie ik, maar ook wilskracht. Iets dat haar staande houdt. Immer op zoek naar het onvervulbare, een droom. Een zoektocht vol vragen is haar leven waarop zij geen antwoord kan geven.…

Iedere minuut een Eeuwigheid, elk moment oneindig. Van de tijd de grens verlegd voorbij een ster in het hemelrijk. Onmetelijke ruimte en geen tijd. We leven nu en hier op aarde, dat is waar. Maar hoe ondergaan wij dit in een eindeloos bestaan..? Ieder maakt zijn keuzes, kiest zijn weg, toch in een ander licht... Met meer inzicht gericht…

De tijd verontachtzaamt, namen, woorden vervlogen betekenisloos voorbij de horizon. Zeeën, oceanen droog door land omrand in ledigheid. Vele wegen bewandeld, naar eer en geweten gehandeld. Als mens eindig en hiermee voortdurend in strijd met verdraagzaamheid en ook leed, zag men kleuren in een zeepbel en onderwijl vluchtte men ontheemd…