Alle inzendingen van Peterdw.

Ik heb gevoeld dat je aan mij hebt gedacht en ik, op mijn beurt, dacht ook veel aan jou Ben blij je te kennen lief mens want jij bent bijzonder, zo heel erg bijzonder Jouw letters en woorden naar mij steeds gericht zijn voor mij steeds puur goud, ik dank je daarvoor. Je hebt weer veel moeten doorstaan, en het is ook daarom…

Adem, elke ochtend heftig in mijn oor als ik je bekoor je toebehoor daar doe ik het voor zie al uit naar morgen.…

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan verslaafd. We waren er een poosje niet meer geweest…

De tijd vliegt als immer, op jachtige vleugels, onstuitbaar, het moet zo zijn. Met mijn gedachten aan jou loop ik de lege dagen door, in herinneringen van geluk en plezier Ik zal het nooit begrijpen, nee, dat nooit mijn lief, dat jij toen naar de hemel werd geroepen. Ik hoop dat jij van bovenaf niet alleen mijn zwaktes zult kunnen…

Mijn regenboog beschijnt je blanke huid, ik zie je nu als nooit tevoren er zullen nog veel inspanningen voor nodig zijn en broze angsten worden overwonnen, heus, ik zal het je allemaal vertellen mijn kind, maar alleen als het moment daar is. Dan zul je het horen, van het vals, en van het echt, van het goede en van het verkeerde been,…

die ook maar van vlees en bloed is die soms niet meer weet wat verkeerd of goed is en soms weet ie alles beter(?) ach, het is een zwakkeplekkenman een achilleshielman, maar eentje die ook wel een charmeuris, nee beslist geen sikkeneuris kortom een man die het ook niet helpen kan een bloed stroomt door de aderen man eigenwijs is,…

Het is inderdaad erger geworden sinds gisteren en zeker erger dan eergisteren, veel erger nog Ik weet niet of het kwaad kan maar het gaat maar door en maar door, dat houden van jou Ik vind het in ieder geval niet erg, helemaal niet, ik vind het zelfs…

Voor mij zult kiezen en me overal mee naar toe neemt mij naast je wilt en bij me zal blijven alles op mij zult zetten en ik op je eerste plaats mag staan merkt dat het wederzijds is en blij zult zijn met mij.…

Elk lieflijk woord van haar brengt zoete klanken in mijn hoofd Een lang bericht, een kattebel zet haar beelden om in helder licht Een klein gebed: S'il vous plaît, Oh mon dieu! laat het waar zijn! Woorden, klanken, laat alles wat mijn hart binnenkomt van haar zijn Laat voortaan alle letters, alstublieft in zuiver paars zijn.…

Heerlijke maanden beleefden wij en fijne dagen, die mooie tijd met jou is, achteraf gezien, misschien wel erg snel gegaan. Maar al wat voor eeuwig en altijd in mijn geheugen gegrift is blijft, en dat is zeker, in ons herinneringenkastje staan Smakend naar meer, nog veel meer dient zich hier voor ons, we hebben hem zomaar voor het…

Ik penseel af en toe wat kleine werkjes naar je hart Ik ben vanmorgen nog met een nieuw palet begonnen Ik beeldde je een goud met purperen start De regenboog heb ik helemaal zelf verzonnen Ik ondertekende met: je Vriend, met een Hoofdletter, van Hart.…

Ik weeg bijna niets, ben amper aards of stoffelijk Zie me aan mijn kind, kijk in mijn ogen en volg je hart: mijn liefde, -onbaatzuchtig- waarachtig en niet vluchtig is dan voor jou, -als dat is wat jij zou willen- ik hoop dat die keus de jouwe is, want dan ben jij het, die mij kan tillen.…

De platte grijze stenen in het pad in het midden. Het grasveld links, waar ik menig uurtje in de zon heb liggen dromen. De moestuin rechts, tegen de coniferenheg. Daar heb ik eigenlijk altijd een haat/liefde verhouding mee gehad. De grote vierkante vijver, waar in de zomer de Boerenpronkers uitbundig feestend de kanten bezetten, enkel…

Ik ben een heel klein ettertje een kleine rat, een pestkop wat ik doe is altijd negatief dat vind ik geinig om te doen Al wat ik zeg verpletterd je ik geef nooit een aai, dus rot maar op 'k haat iedereen, vind niemand lief ik vind iedereen een oen Wet, orde, regels, regelmaat zijn echt een crime voor mij die lap ik steevast aan mijn laars…

Op de koffie, weet je nog? netjes tegenover elkaar Uit eten, de dag er na vijf keer halen, bij de wok Naar het strand, schelpjes zoeken langs de waterlijn Je smalle vingers, jouw lieve handje in de mijne De zee, het zand, alles zonovergoten, wij zacht tegen elkaar aan En al kussend, je ogen gesloten liet je mij begaan…

Ik doe waarvan ik denk dat men wil dat ik dat doe Ik denk dat ik doe wat men wil dat ik doe Ik wil dat men denkt dat ik doe wat ik wil denk ik.…

Tijd heb ik niet gewonnen en niet verloren terwijl de uren duren en de dagen kruipen vliegen de jaren mijn tijd heb ik gelukkig goed besteed ik heb namelijk alle tijd voor jou…

Ach, ik dacht: laat ik je maar weer een mailtje sturen laatst, toen je jarig was Het was natuurlijk wel al even wat geleden maar door dat vegetarisch etentje, nog pas de vurige en lange kussen op de parkeerplaats, en ons gretig graaien in het gras dacht ik zo bij mezelf dat het misschien tussen ons wel weer in orde was Maar…

Jouw zachte heuvels zijn niet te overzien vanuit mijn lievelingspositie Ik zou hier wel eeuwig willen vertoeven maar ik moet naar boven om je glimlach te zien.…

Jouw wit en jouw kleuren zijn geurig en maken me blij: ik hoor zachte violen, snuif zachtzoete geuren ‘k zie velden met roosjes erbij Soms echter dan kan het zomaar gebeuren: zwart neemt de overhand, het donkere duister brengt tranen en pijn en verdriet. Laat mij je toch leiden, ik wijs je de weg: sluit gerust maar je ogen grijp gerust…

Ik was zo graag ook eens gezwicht voor de terreur van achtentwintig één maar: geen oog deed ik meer dicht. Want wat ik ook probeerde, niets van mijn hand zag meer het levenslicht: ik klaagde steen en been ‘t kwam door de drukte eromheen die maakte dat niets lukte: die opgefokte, allesverstikkende gekte die mij de das om deed, mij nekte…

Ik hou van je, je lach, de twinkeling in je ogen, je hele zijn Maar niet die duivel, op je schouder Jij ziet hem niet, hij waant zich daarom onoverwinnelijk Maar ik bijt vast, en reken later nog wel met hem af Dan pas zal ons geluk echt beginnen Dan pas mijn lief, en niet eerder.…

In het oude, vertrouwde huis op de hoek zal de verandering aanmerkelijk zijn - een andere man, een andere vrouw, een ander kind - geluk aan de nieuwe bewoners, maar in mijn hart huilt de wind. Onder het schuine dak met grijze shingles wordt zo meteen alles nieuw geschikt - modern, retro, of misschien wel klassiek - naar een jonger en eigener…

Jij huilt, ik voel de pijn en weet niet waarom als je lacht weet ik het zo net nog niet praat liever dan zie ik tenminste je lippen nog bewegen.…

Je weet wat je moet doen maar je doet het niet. En je weet ook wat je moet laten maar je laat het niet. Schat, jouw vriend is niet je Vriend: je weet het wel, -ergens van binnen-, en je zou het ook moeten zien maar je wil het niet. Elke keer als ik het je probeer te vertellen word je boos, terwijl ik je juist wil helpen, maar steeds…

We verleggen klinkers van de ene hof naar de andere, misschien passen ze wel helemaal niet, maar da’s van latere zorg. Ieder van ons kiest een richting bij de nu naderende aftocht. Er blijft contact, zoals afgesproken, voeling zal er blijven, als altijd. Ook jij zult van voren af aan moeten herbeginnen: ik ben al eerder gestart dan…

Nu het tocht in je hart bevriest het mijne: had me maar vertrouwd! Ik wilde je leiden, bijstaan, er voor je zijn op moeilijke momenten je hand nemen, en nog! Nu je me anders ziet verkrampt ook mijn ziel: maar waarom? Ben je bang voor de toekomst of voor het verleden? Kijk naar mijn ogen, zie, ik heb het goed met je voor! Nu ik je…

Ik zoen jou op je hemelse woorden Ik zoen jouw liefde, jouw geduld Zoen me maar gerust terug, ik heb het verdiend Het spijt me namelijk helemaal niet Ik heb zelfs geen berouw, dus het is mijn eigen schuld.…

Het meisje met de mooie ogen loopt mijn kant uit, komt nabij -siddering door mijn lijf- Het meisje met het mooie haar kijkt naar mij, ziet mij aan -tintelingen in mijn hoofd- Het meisje met de mooie mond roept mij aan, o schrik! -ben lichtelijk verdoofd- Het meisje met de mooie stem vraagt mij de weg, waarheen te gaan -sta niet…

Eens, op een keer, ben ik verdronken, er kwam geen water aan te pas. Mijn lot was feitelijk al beklonken, ik wist zelf niet meer wie ik was. Ik had toen echt niet durven dromen, dat er nog redding komen zou. Maar toen heb jij mijn kleine engel, door mij je liefde te schenken mij nog mij net, van die verdrinkingsdood gered…