Netgedichten

netgedicht (nr. 30.416):

Nooit meer weg.

In het oude, vertrouwde huis op de hoek
zal de verandering aanmerkelijk zijn
- een andere man, een andere vrouw, een ander kind -
geluk aan de nieuwe bewoners,
maar in mijn hart huilt de wind.

Onder het schuine dak met grijze shingles
wordt zo meteen alles nieuw geschikt
- modern, retro, of misschien wel klassiek -
naar een jonger en eigener visie
doch maakt mij melancholiek.

Achter de grote ramen, ruiten tot aan de grond
- een klein neusje straks tegen het glas gedrukt -
met zicht op de tuin, de vijver en de hertshooi heg.
Het is veertien jaar geleden, weet je nog schat,
dat ik het zei? We gaan hier nooit meer weg!