Netgedichten

netgedicht (nr. 30.693):

Boerenpronkers.

De platte grijze stenen in het pad in het midden.
Het grasveld links, waar ik menig uurtje
in de zon heb liggen dromen.
De moestuin rechts, tegen de coniferenheg.
Daar heb ik eigenlijk altijd een haat/liefde verhouding mee gehad.

De grote vierkante vijver, waar in de zomer
de Boerenpronkers uitbundig feestend de kanten bezetten,
enkel onderbroken door een nog uitbundiger Japanse Kers.
Zelfs de halfwassen reiger om half zeven,
in het vroege staren vaak door mij gestoord,

Ik zal het allemaal best gaan missen, dat weet ik nu al.