Bramenjam.
Mijn regenboog beschijnt je blanke huid,
ik zie je nu als nooit tevoren
er zullen nog veel inspanningen voor nodig zijn
en broze angsten worden overwonnen,
heus, ik zal het je allemaal vertellen mijn kind,
maar alleen als het moment daar is.
Dan zul je het horen, van het vals, en van het echt,
van het goede en van het verkeerde been,
van het oor dat me is aangenaaid,
van al die verkeerde vrinden
en van het ruisen van al die winden
waar ik ooit ben meegewaaid.
Ach, misschien zal het je boeien
en misschien ook niet,
en zolang je maar net doet of je het gelooft
zal ik zachtjes blijven orakelen aan je oor,
zoetgeurende nachten lang
tot aan de vroege ochtendlusten.
Ik nodig mezelf dan bij je uit
en bij liters lauwwarme koffie
en bramenjam op een beschuit
zul je me geloven of je wilt of niet mijn kind,
totdat je moegestreden maar voldaan
in mijn armen zult rusten.
Zie ook: http://communities.zeelandnet.nl/data/vanalleswat/
Schrijver: Peterdw., 17 februari 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
Toch "bruist" het in je stil en teder gedicht van prachtige woorden en beelden.
Een gedicht om te koesteren.
Heel mooi en ingetogen verwoord.