Netgedichten

netgedicht (nr. 30.244):

Tocht.

Nu het tocht in je hart
bevriest het mijne:
had me maar vertrouwd!
Ik wilde je leiden,
bijstaan, er voor je zijn
op moeilijke momenten
je hand nemen, en nog!

Nu je me anders ziet
verkrampt ook mijn ziel:
maar waarom?
Ben je bang
voor de toekomst
of voor het verleden?
Kijk naar mijn ogen, zie,
ik heb het goed met je voor!

Nu ik je vraag: laat
het verleden achter je,
een nieuwe toekomst voor ons
is al begonnen, zie je wel mijn lief?
Een toekomst met vrijheid
en blijheid, heus, wij kunnen
de hele wereld aan!