Alle inzendingen van Ralameimaar

Eindelijk is er een accepteren dat ik alleen maar toch ook saam in gedachten, door het raam ben bij elkaar, met iedereen hoewel niet echt, maar wat is echt fysiek contact, of in het zaad, nog ongezien en ongelaten veel méér contact daar, alles is ineen daar uiterst fijn structuur aanwezig, is er bezig, op te bouwen te ontvouwen…

We waren in een nauwe duinpan weer, droog helm prikte, en keken naar de gladde zee en één lange rand van schuim en golven, hoe rollend ze de volgende bedolven ik vroeg vaag over het herhalen van dingen hoe lang hoe vaak, jouw gedachten daar ook heen gingen. weleens. Nee. Je lijf dat lekker, altijd graag een-in-de-zee en spel van nat…

Het is zo'n dag dat ik opnieuw zag... dat wat leek op een slang in mijn donkere kamer en ik in 't nauw het gewoon, ja gewoon een stuk touw bleek toen het licht binnenviel…

Hij Hij kneep in de ontbijtkoek bij A.H fijn, lekker vers. Thuis, in haast in zijn mond gepropt, geschrokt verslikte en stikte bijkans in de plak. Hij hoestte en proestte maar 't bleef zitten. In benauwdheid flitste heel zijn leven voorbij wat gedaan al, nog moest, familie, werk, de planning... Kan een man, die alles kan…

Een immense vallei op een zaalgrote foto van het museum omringd door imposant gebergte Ik zou je vragen met mij en rugzak, daarheen te gaan. De volgende dag ging ik nogmaals kijken foto's gleden over in elkaar naar besneeuwd met witte tentjes in het dal, naar muildieren die kisten droegen naar blote voeten die het pad beklommen Het…

Handen willen altijd zo graag geven bijna leiden zij een eigen leven trouwe dienaren zijn ze evenaren de snelheid van het brein, de wens alles voor 't gezin, huis dier, de stal plant mens ze zijn gevoelig als snaren van een instrument, nooit lui, hoe ook een bui, moe je bent. Danken we daarom die ijverige goeie handen eren ze en zalven ze…

't Ging over mijn kaak, een knarsen, kauwen, kijken, we keken elkaar diep aan over correcties van een kaakchirurg, licht dat weg uit oog, staar, over een neuroloog 't ging over musea, leuke dingen, maar ook bloedpropje, tia, medicijnen, rolstoel waarvoor je wilt gespaard, over een kuur ging het, voor't reinigen verbaasd hoe we in 10 minuten…

Een groot onschuldig bed leeg, alleen gelaten, maar vol warmte nog van innigheid, intimiteit, diffuus het zonlicht door gouden gloed van gordijnen. Een zachte bries waait over het matras, een handdoek laten liggen de vloer glimt tegemoet de dekens van een zachte fleece, schalen glanzend lijken na te galmen het eenzaam landschap dat…

Voor vaders die dochters proberen te begrijpen, hun verhaal en kabaal hun stonde, hun opgewonden gedraal, die bij zonen zien wat ze van zichzelf nooit zagen ze spiegelen zich in hun jeugd en hun kracht in hun macht, die de kinderen hebben tegenover hun moeder, jouw geliefde die zo zacht zo lief is voor jouw dochter en zoon dat je jaloers…

Hij fietst en hij fietst wedstrijden en trainen voor wat...ja waarom... hij doet het het liefst bezweet en bemodderd bespierd zijn die benen! Wordt wel gelauwerd met bloemen als hij dan wint en blij met een bos die hij int op een verhoging en met een blos rijdt hij terug om de volgende dag weer te oefenen om zijn spieren zijn lijf lenig…

Fietsen met te laag zadel en dan klein als vroeger over de Westduinweg naar het stille strand achter jou, die vlot en vlug over de brug langs straten waar ik zoveel liep naar mijn ouders de lucht blauw het stille druk maar wij lopen verder waar het rustig veren aan de hemel liggen arm aan arm en dij aan dij 't water fris en glad een…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

Een man van hout en planten, van bloemen vogels, spinnetjes en vliegen van stenen, nerven en patronen van schelpen, touwen van lekker wonen, van zonlicht en van blauw van een ik-hou-van-jou van denken en van verzinnen bespiegelen en steeds opnieuw beginnen van een-soms-zat! en een-krijg-nou-wat, van lachen in jezelf, maar ook…

In één hoogsspanningsspaal, rusten zeven nesten boven kruisingen van snelle wegen betekent veertien ooievaars, straks met zeven kleintjes een en twintig stuk of meer vlak boven druk verkeer Hoewel wij balen van die palen, denkend dat ze schaden, vluchten, voor hen is het geen verdwalen, 't gezins-en liefdesleven bruisend en opgewassen…

Wil je weten wie ik was met wie 'k mijn leven liep lees dan mijn gedichten. Wil ik zelf weten wie ik ben, naar wie of wat ik loop, dan ga ik terug naar wie of wat mij schiep, mijn pad verlichtte, me blijdschap gaf, me steeds voorzag van hoop.…

Zo simpel! Deze maand mei ben ik blij want de kou is voorbij de lekkere lange zomer nabij weer warm, zonnig en zwoel de merel zingt vol gevoel bij mijn schuine raam 's nachts klein kikkergeluid uit 't minuscuul vijvertje de was buiten aan lijnen de zon die in de middag binnen komt schijnen het lokken van tuin en van duin het groen nog…

Ik keek uit 't raam stond aan het lange aanrecht in de keuken en zag de zon in de gekleurde tuin de kippen hoorde ik de stilte achter dijk zo vast de klei en slijk zo dicht hier achter geen mens voorbij, alleen de stem uit 't boek dat 'k las mijn eigen stem en foto's van bollenvelden hier vlakbij ik apte ze naar hem en toen ik iets terug…

Ze loopt de trappen met me op en af wil dit dan dat, iets drinken, contact, een ap van hem, iets lezen, een beeld een zin, een waarheid, licht een goed-zijn, een alles is in orde het is één groot hunk'rend puberachtig wezen, hoezo, zo vraag ik haar, die drang en zij, waarom 'k haar niet serieus wil nemen, en neem ik steeds de benen? Ik…

Ik kijk naar een foto van panorama Mesdag, screensaver op mijn monitor, naar de watertoren waarlangs ik naar de Kijfhoek fietste vroeger, bramen plukte met vriendin, haar moeder. Nu, kijkend naar de watertoren denk ik aan òns fietsen naar het Zwarte Pad ons praten, wandelen aan strand, uitzicht op Katwijk Noordwijk, ons liggen in…

Bij ieder is er wel de hang om ergens voor te zorgen, iets van belang hetzij je kind, je dier, je vader je gezin, je fiets, je huis, je lijf je land jouw wereld, jouw verstand precies als in de dierenwereld. Waar komt die zorg vandaan de hang om te bestaan om door te gaan, te leven uit te rusten, stil te staan, ja zelfs in de dood? Uit…

Er zijn patronen en gewoonten waarvan we houden die we willen houden zo waarin we zijn verstrikt dagelijkse dingen zoals eten, drinken niet altijd gezond en slim ze zijn er ook om te doorbreken en verder op een ander spoor een nieuw landschap te creëren een stroomgebied en blauwe meren waarin steeds weer and're wolken zweven en nieuwe…

Onwetend of de tak nog levend, dood, dan bultje op plek die niet verwacht zwelt zomaar in de nacht door bast eerst als kast gesloten, opgeruimd, dicht, kiert plots, wil uiten laat, laat me naar buiten ik ben een nieuwe loot, wij wisten niets van je komst wilt nu ontspruiten zo heel langzaamaan tot leven daar kijk ik tegenaan. Nog…

Jij, nuchtere machineman, die alles kan, altijd gevraagd bij een verhuizing. Er moesten dingen weg en jij kwam met een vuilniszak vol knuffels aan, omdat je 't zonde, nam een beestje, stak de vingers in de armen, bedacht zijn taal en zijn verhaal, zijn stem, stalde hem en allen in no-time op mijn bank nu op het schapevacht tegen elkaar…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…

Na 't uittrekken van wortels uit de gezamelijke tuin kwam de verjaardag weer naar boven. Een euforie bijna jij binnenkomend in ons oude huis je broer, een kijken hoe 't was veranderd. Toen stapten we de deur weer uit, de lage instap in, 'k moest helpen en eenmaal daar, hulde je j' in een lange wollen jas en ruime zwarte pet, gehaast…

De vanzelfsprekendheid, hoe je meeging, hoewel nieuw voor elkaar jij voor mij als een anker, een treinvakantie, alsof jong. En dan na aankomst in de bergen en regen naar het einde lopend van een kaal dal terug langs een helling op een schapenspoor. De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland…

Regelmatig besluipt mij de angst dat ik je nooit meer, zoals ik mezelf ook ooit nooit meer... maar waarom vraag ik me af want uit niets kwam jij uit niets kwam ik, ontwaakten wij, vervolmaakten, waarom dan bang voor het niet meer zijn als ooit. Voor verandering, kentering? Alles kenterde naar hoe het nu, dat goed, naar een jou en mij…

o het dier, wordt wakker hier stem met dat papier op hen, het helpt geen zier op andere partijen, het is geklier maar hier op het dier, kwetsbaar, maar ook fier, trouw, onschuldig als een mier, stem op een dier wij hebben elkaar nodig niet persé om op te eten, dat is overbodig maar voor het systeem waarin we leven van insecten, bijen, vogels…

Een plek om onder vleugels, om sterk, gedreven, leven door te geven, om in zachtheid, humor je te hullen, om te voeden en te hoeden, om te strijden, te beschermen, om de schoonheid zelf te zijn, om rust te vinden om opnieuw, ja steeds opnieuw weer te verbinden om trots te zijn en rots te zijn in de branding om stil te staan bij onze ziel…

Uit de verhuisdoos vol dia's , bekijk ik de vakanties met onze eerste, tweede en derde in bergen, de tent, de bloemen, de hutten, kronkelpaadjes, mijn jurken van toen, mijn jassen en keurige kapsel mijn jonge gezicht, blij, zorgend, steeds handje in hand of hand om een kind, taarten waarop kaarsjes en slingers in kinderstoel zij, zie…