457 resultaten.
Spinsel op een herfstdag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Van Tarot trok ik de toren.
'k Wist niet eens dat ik een toren had gebouwd,
laat staan dat hij ingestort is.
Zo onwetend.
Ik zal een nieuwe toren bouwen
desnoods op strand met zandkastelen,
hoe die dan bij vloed weer instorten, één worden zal
met dat waar alle gedachten vandaan,
en hoe elke gedachte opnieuw een bouwsteen,
edelsteen, misschien…
Wandelen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 Lopend langs water en wegen
kregen we veel fijne regen
een plu kon 't niet weren
Zeiknatte schoenen en dijen
alsof 't ons niet kon deren
Op een adres boden w'ons
als drenkeling aan
Warme thee en een bed
en vooral een cv en dekens
Na middernacht pas
werden mijn voeten ook warm
De volgende morgen opnieuw
moesten z' in natte schoenen…
Waaiende grassen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 132 Hoe alles wil vertellen, wuiven
naar jou toe
hoe fijn,
hoe mooi
om jou te ontvangen
hun waaiende pluimen
vol zaad,
de grassen en sprieten groeten mee
op het station
Ze overladen,
verwelkomen
of zwaaien
uitbundig afscheid…
Voorjaarsroep
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 156 Vroeger rook ik 't voorjaar
in mijn straat
door honinggeuren aangewaaid
uit het gindse bos vandaan
vandaag hoor ik 't voorjaar:
de lente komt eraan!
in het gekwetter en getetter
onder zovele vleugels
uit zovele snaveltjes vandaan…
Inzicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 165 Pas, als je iets hebt
pijn ofzo
merk je hoe heerlijk,
het een voorrecht is om
maar in die dagelijkse mallemolen
mee te kunnen draaien,
rond op het hobbelpaard
elke keer je broer, je vader of iemand
te zien die naar je kijkt.
Als je ouder wordt,
wil je soms doen
wat je toen je jong was deed
reizen, dansen, spelen nog
met leuke partners…
Over grenzen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 226 Je zegt ik heb geen grenzen leren stellen,
klopt,
mijn moeder waar altijd alles kon en mocht en zacht
'k leerde daardoor dat niets zwartwit,
grijs ook wat is en grauw en crème
en in elke vrouw zit wel een man
een haar in elke hem
Maar jij, jij hebt een held're lens
Jij voelt gelukkig wel die scherpe grens
Wees blij!
Jij leert nu mij…
Op het duin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 337 We stonden op het duin en overzagen zee,
waar zeehonden op de platen huizen,
de zon nog net niet onder
en praatten over man en zoon,
wij, beroepsgenoten,
in 't zelfde schuitje hadden we gezeten
waar we afscheid van hen hadden moeten nemen,
hier op die top,
aan d' ene kant de ondergaande zon,
schuin boven ons de volle maan,
we keken…
Toneel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 81 In het gareel
met die kapjes
In supermarkt, in trein
Begon ons eerste toneel
met 't bedekken
van ons naakt lijf?
in hoeveelste bedrijf?
Nu moeten w' ons nog meer
verstoppen
Hoe dat te verkroppen
is dit onz' eigen schuld
zo omhuld te leven?
Wie of wat maakt ons wakker?
We zijn stakker,
ons alsmaar strakker harnas dicht
en verlangen naar…
Schuitje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Hoe die twee op de boot
Hoe ik met die twee op de boot
Hoe we samen in het schuitje zaten
En hoe we daarna tussen vogelgefluit en geluid
Hoe een zee geel om ons heen
Hoe we langs 't strand in de stilte
Geen kip en geen kraai en geen kwal
Hoe we dan later weer in hetzelfde schuitje zaten…
Vertering
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 161 Van de caravan en wij die daarin
hoe vreemd, maar ook hoe knus
de pap die je maakt,
de bloesjes die ik maar zoeken blijf,
die had ik toch meegenomen?
van het geblaat achter de strook bomen
van de wadden, de wijdte
de oplichtende zandvlakte in de verte
de vele vogels,
de vuurtorens
de oude huisjes met bloeiends
op de stoep
de verschillende…
Tulpenfoto
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.495 Een vlammenzee van rood blad,
van lijntjes, kruisjes, fijntjes,
fluweelzacht glanzend,
lachend in de zon,
vlaggend in de wind,
laaiend licht en vuur,
op dit moment, dit uur, ('t was donker),
engelen van het veld,
zomaar voor mij besteld.…
Onderhuids
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 Ik voelde je
weet niet waarom
Koos kleren
vroeg de spiegel
of ik er
zo uit wou zien
Weet niet waarom
En daar belde je
En meldde je
Dat je langs en wat tijd
En wat onderhuids
Je stond in mijn kamer
en ik voelde meteen
en zocht
het onderhuidse
waarvan je niet wist waardoor
Het mobiel als tussenpersoon
Maar je liet het los,
nam…
Zandkorrels
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 We liepen op het strand,
ik zag de verten, de branding, de glinster,
hij keek naar beneden.
Ik moest aan mijn moeder denken,
die ook altijd zo naar beneden, naar de grond
keek terwijl ze liep.
Ik had willen zeggen, kijk naar de zee
de duinen, de wolken hoe die drijven.
Maar ik zag zijn gepeins en liet hem.
Plots zei hij: volgens mij staat…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
Opeens
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 153 Opeens lijken al die dingen
er niet meer toe te doen
je strijd tegen zilvervisjes
het recht hangen van lijstjes
waarom je gehecht was aan die foto,
ansichtskaart,
zelfs je eigen foto's
hoe je was
zomaar opeens kan alles niet meer
van nut of belang lijken
zelfs al ben je niet depressief
of al ben je nog lang niet
op je laatste moment…
Wintertijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 123 Andere tijden, de originele
Verblijden, oranje, gele
bladeren, bruine, rode vele
Daarover te kwelen
op een grauwe maandagmorgen
Lijkt zonder zorgen
Geen lekken,
geen schreeuwende bekken
Bladstil houdt zich het laatste blad
Alsof ...alsof het nog één keertje bad
voordat het viel
en toch, toch ging hemelen
Wat kan iemand zemelen
Op deze morgen…
Iets settelde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 126 Ik keek uit 't raam
stond aan het lange aanrecht in de keuken
en zag de zon in de gekleurde tuin
de kippen hoorde ik
de stilte achter dijk
zo vast de klei en slijk
zo dicht hier achter
geen mens voorbij,
alleen de stem uit 't boek dat 'k las
mijn eigen stem en foto's
van bollenvelden hier vlakbij
ik apte ze naar hem en toen ik
iets terug…
Vader
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 172 Terwijl ik uit
de helverlichte winkel wankel
het donker in
denk ik aan vader
Dit kruispunt,
druk verkeer
tram, auto's,
fietsers, stoplichten
Toen nog zonder
stak hij hier over vaak
met fiets en met negentig
op weg naar de Aldi
Ik, zoveel jonger,
kachel en waggel
naar buiten met tas
let op stoep en op tegel,
tringelende tram,…
Leve de apparaten!
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 108 Er is altijd wel iemand
die met een apparaat
op zondag of op pasen.
Hebben we doordeweeks
de bladblazers gehad,
de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic,
de vrachtwagens met rolkarretjes
om de supermarkt te bevoorraden,
denkt op een vrije dag
meestal ergens een buur wel:
wat is het stil
laat ik eens wat…
Kijken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 216 Het was een zonnige dag
en ik wilde erop uit,
maar eerst even rusten op bank
En toen was er mist
Toch verrekijker mee
je weet nooit,
ik die nooit een verrekijker mee
als ik op pad,
zelfs niet in de Oostvaardersplassen
liep ik daar in dichte mist
met verrekijker
zag ik een mol, die zich wentelde
in het gras
als een hond, als een…
Schilderspalet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 Schilderspalet na meditatie:
De stilte naar mijn mond te brengen.....
en dan 't zoet-zilte rond te plengen,
het met de kilte van de grond
vol klokjes sneeuw
en vlokjes paars,
te mengen,
aan te lengen met oudblaars,
een groot deel
wil
gezond te zijn
en mild,
het niet te verzengen
verbond.…
Liefste van de wereld
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 366 Mijn zacht lijfje
Lief schaterlachje
Volle bos pruikje
Duimzuigmondje
Gaaf wit gebitje
Zwart zand snorretje
Lekker dik buikje
Klein rond kontje
Spekkige handjes
Viezige randjes
Omklem je mijn hals
En ben ik jouw
Liefste van de wereld…
Mensendieck
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 344 Vluchten kan niet meer:
Mijn naakt beeld
trilt en drilt en buikt
voor drie levensgrote spiegels
en ruikt elke keer naar zweet
hoe ik me ook was.
Opnieuw moet mijn rug gerecht
na het inzakken door kilo’s herinneringen.…
Bomen, Oostvaardersplassen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 112 Wild vrat aan basten, aan hun huid,
niet langer vol te houden was het voor de bomen.
In wind hoord’ ‘k hun krakende geluid.
Ik zag er eentje knielen,
ja zelfs bomen, als nederige zielen.
Ze braken in de storm tot stompen met relief, waar,
uitvergroot,
de splinters, flinters hout ruig berglandschap verwerden
met steile diepten en geheimen.…
Hechting
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 130 Jouw aanwezigheid:
De geur van verse koffie,
pianoklanken,
stapels boeken, kranten…
Ik voel me als een berooid kind,
dat zich vastklampt aan dit thuisgevoel
en nooit meer loslaten wil.…
Spel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 183 Het zand en de wind wilden wat,
wilden spelen met ‘t water,
de zee spelen met ‘t strand
haar herinnering golvend verinneren,
alles wilde het doen met elkaar:
de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel,
de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen,
de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje,
de steentjes kiezelden keutels,
’t geweken…
Levertransplantatie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 303 Ik zag haar liggen
in dat hoge bed,
omringd door apparaten,
slangen, ruis.
Zo opgesteld
‘t wijdse uitzicht over daken
voor haar verloren.
Door medicijnen haar volume voos,
dicht de ogen,
in haar stem een open buis,
waardoor ze niet kon praten.
Om de slangen niet te storen,
aarzelde ik lang
haar blote schouder aan te raken
en…
Spiegel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 292 Golfbreker
overspoeld door golven
die ketsen aan weerskanten
en dan laag over laag
één, oplossen.
Jou laten,
naakt,
stabiel, stil,
zijn, voor meeuwen
mosselen, wieren en mossen,
en al wat er huizen wil.…
Wensen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 229 Wat je wilt,
dat koesteren,
even, af en toe,
daarna vergeten.
Dan ongemerkt
bezwangerd,
het voelen zwellen,
zo zwaar,
niet meer te houden,
het durven baren,
in openbaarheid brengen,
er mee aan de gang gaan,
en, als het opbloeien van een kind
bewonderen.…
“We are the sun” van Yes
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 511 Op vakantie maakte je een foto
van zo'n Frans, nauw straatje,
je kon nog net een man zien,
die daar naar boven liep.
Thuis schilderde je die foto na
en liet het schilderij mij na.
“Maar die man loopt weg”, had ik gezegd.
“Ja,
maar hij loopt naar het licht”, zei je.
Je liep voor me in het groen
en ik zag je in de late zon
een nauw…