Op het duin

We stonden op het duin en overzagen zee,
waar zeehonden op de platen huizen,
de zon nog net niet onder

en praatten over man en zoon,
wij, beroepsgenoten,
in 't zelfde schuitje hadden we gezeten
waar we afscheid van hen hadden moeten nemen,

hier op die top,
aan d' ene kant de ondergaande zon,
schuin boven ons de volle maan,
we keken naar de roze hemel
alsof wij hen heel even zochten

we hadden iets gemeen,
de pijn verbond, verstond elkaar
de hond nam zijn eigen weg tussen helm,

wij dronken troost in een tent,
tussen thee en wijn een proost
en praatten over pelgrimstochten.

familie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 337