Alle inzendingen van René

Lustig is het augustusleven. De zomer is onze gast. De vogels zwijgen. De heide bloost nog na in paars, maar dahlia's zijn voorlopig verre van schaars. Zwoel is het windje: hij streelt mijn blote bast. In het zenit en in het zuiden knipoogt weerlicht, zacht oranje als Aurora in het hooggebergte. De natuur raakt geladen, vol verwachting en sterkte…

In de verte, nog onhoorbaar door de afstand Te zacht nog om het door de wind te laten meevoeren Naar oren waar binnen het zal worden omgezet In angstaanjagende gedachten Is het geluid reeds geboren Te zwak van trilling, want te ver Om zelfs op de grond liggend al waar te nemen Zijn voeten begonnen met marcheren Of trappen gaspedalen in Van…

Riet en een wilgenwand. Lelies in geel woekeren en bedekken het wiegelend wateroppervlak met schubben, als afgeronde harten. Een waternimf, ze springt van blad tot blad. De Eem blikt mild, in haar zilver en haar stilte. De buizerd gilt guitig, de koekoek roept We werpen witte of rode rozen in het water, samen met de donkere stenen die ons…

Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij. Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn en groei in mij, blij als de bloesem in mei. mijn hart is die Rococo-lotus tempel, dat innerlijk juweel waarin je woont. Waarom druk je niet op míj jouw stempel? Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei. Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja…

Minder verfoeilijk is de schurk in lage doen dan wie schurkachtigheid verbergen achter hoge rang en schone schijn. Met redepronk te schitteren valt hun niet zo moeilijk als eerlijk mens te zijn.…

Is mijn Vlaandren oud of jong? Jong of oud? Toen mijn hart dit blijlied zong Hing de lucht vol goud. Al de bomen sloegen groen, Groen en blank, En mijn hart, om mee te doen, Gaf zijn beste klank. Al de vogels schalden wild, Wild en rein, En mijn harte, zondoortrild, Was een klaar fontein. Is mijn Vlaandren jong of oud? Allebei. Zo…

Kies geen kant, kies geen kant. Niet van een God of vaderland, wat wanen ook beloven. Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven…

Iedereen als ik, met lijf en met leden; Vol dromen en wensen, met een vloek en gebeden. Met adem in leven, in nemen en geven. In zorg en in angst voor verlies en om vangst. In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te…

O, als ik u zacht in mijn armen neem, lief zotteken, En weet-je voor ons niet een hutje van leem, Sarlotteken? Jochei, jochei, een hutteken in de hei! Uw oog is zo bruin en zo zoet als zeem, van 't potteken. En weet-je voor ons niet een hutje van leem, Sarlotteken? Jochei, jochei, een hutteken in de hei! Van liefde de valheid…

De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil…

In rust, uitgedijd als sneeuw, staan de sterren. Stokt mijn adem. Zij stralen en verbergen verten als silhouetten. Die frivole ernst van zonnen die zoenen! Liefde? Monsters vol mysterie? De Pleiaden, het gezegend Zevengesternte dat een bescheiden plekje inneemt in het zenit zingt sterker dan Zen en wekt de sfeer op van een haiku. Grillig is…

Voor dames die de kleren van mijn lijf af rukken: de directie aanvaard geen verantwoordelijkheid voor zoekgeraakte stukken. Bent u achteraf iets kwijt, heeft u van uw daden spijt, val mij niet lastig met uw nukken!…

Hè, wat ben je weer opstandig, ik moet zo weg, dat is niet handig! Steek je kop toch niet steeds op! Wees een keer niet zo losbandig, ook al doe je me vaak deugd en geef je blijk van levensvreugd. Ja, ik zeg het eerlijk, vaak vind ik je status heerlijk, maar vandaag heb ik geen tijd voor je vroege hitsigheid. Trek je daarom snel terug,…

Onruststokers, die hormonen! Vraag het maar aan de mormonen: daar staan de mannen in de rij voor zelfverkozen veelwijverij. Jawel, er is voor elke mormoonhuishouding voldoende hulp in de hormoonhuishouding. Wat de mormoon graag vergeten mag, is de multi-moederdag. Want wie víjf vrouwen wil verwennen, zal aan hun moeders moeten wennen.…

Er was eens een schipper uit Dordrecht die nam zijn vrouw op de voorplecht. Ze viel overboord, schreeuwde "brand!" en ook "moord!" Nu staat hij terecht, en terecht!…

Een groeiend aantal schapenkoppen* komt in Zwijndrecht coffee-shoppen. Voor espresso komen ze niet, maar wél voor zakjes nederwiet! Even later gaan ze terug (over die ambetante brug) met hun zak vol henneptoppen. Al eeuwenlang teelt Zwijndrecht spruiten ergens achterin de Waard. Ooit brachten vrouwen die met schuiten over Maas en kinderkoppen…

Des eindejaars komt al snel de vraag op: wanneer zal nu eindelijk eens het onderscheid vervagen tussen een kerstwens en de werkelijkheid? Op een kerstkaart ontlokt de zon nog sterrenpuntjes uit sneeuw of sier en dansen kinderen om een kerstboom. Verdwaalde vlokken verspreiden overal een feeërieke warme sfeer. Een ekster op een hek van hout…

"Vertel mij eens, wat zijn de klachten? Kan het echt niet langer wachten? Zeg het maar, wat is er loos?" "Ach dokter, 't jeukt hier al een poos. Ik voel me vaak zo hulpeloos. En ik zit hier zonder werk. Het Westen maakt me soms zo boos. Maar deze doos hier met dat uurwerk leidt pas écht tot knallend vuurwerk!" "Laat mij u eens onderzoeken…

Een hagelkoude wind doet de sparrenarmen huiveren. Een meeuw probeert vergeefs een schreeuw, want op ieder takje ligt nu sneeuw die geluiden dempt en het leven opzuigt. De winter gongt pijnlijk door het landschap, terwijl Terra trilt en lava hoest via haar vulkanen. De mensheid maakt immers te vaak een misstap. Men ontkent de ethers van de…

Ruisch uit de hemel van mijn peizen, Zingende gouden pracht, Over de aardse vreugdpaleizen Van een verhoogd geslacht. Twijfel, deemoed en zorgen Scheuren voor zon als grauw gewolk, En mijn dag verstrekt een morgen Aan een trotser volk.…

is het toen langzaam gaan vallen, het doek of leerde het schrift dat het altijd al viel niet tussen ons en het dierbare land van wilgen, rivieren, rennende hazen maar in de leegten van de letters zelf het stuifsel dat het universum is dat ons dichtte, bij het scheiden dwong alleen te zeggen wat nog zichtbaar is: de straathoek die ons…

Haat verwijdert mij van God, liefde voert mij nader. Grauwt ellende door mijn lot, laat mij liefde, Vader. Valt de wereld van mij af, waar de sterren blinken laat mij in der liefde graf in Uzelf verzinken.…

Gij dan, die in 't naakt de zonde ziet, Die zijn heiligste glans ook in 't beeld verbiedt, Die wilt dat ellende - ellende verrijkt - Ten minste gehuld vóór uw poort bezwijkt, Wat laat gij de geest vol schaamte gaan In de waaiende wereld der vijgenijgenbladblaân? Moest hem niet zediger zorg besteed? Moest hij niet pralen in prachtig kleed…

Een wandelende tak uit Zuid-Geleen had een splinter in zijn houten been. Hij strompelde ermee naar de dokter: een doorgeleerde lederboktor. Die zei: "Ik help u graag, met deze oude kettingzaag!" De tak zag dat niet zitten en begon op hem te vitten: "Zo komt er misschien roest aan mijn afgezaagde knoest! Ik mag toch zeker hopen…

De monniken van Westvleteren die brouwen bier, god betere. Vooral hun verhaal is sterk: typisch marketingmonnikenwerk. Wat bier betreft ken ik wel betere ...…

Het spel van wiskunde kan je raken en zelfs tellen is meer dan een, twee, drie en ontvouwt tenslotte een fraaie melodie die je, als een 'kiekeboe'! kan vermaken. Van een elastiekje, soepel en rekbaar zijn de wikkelingen rondom een cilinder talrijker en véél ruimer dan aftelbaar, oneindig meer dan de zigzag van een vlinder die portato vliegt…

Er was eens een melkboer te Lemmer die loosde zijn zaad in een emmer. Zijn enige koe keek verontwaardigd toe. Ze dacht: het lijkt wel een spammer!…

Zon zit binnen onze vreugd te stralen. Het is het vurigst, reinst geneucht: een ademhalen in glans en jeugd. Op aarde schittert geen vermogen licht als uw ogen. Geen slag, geen schok, geen ruk kan liefde scheuren uit de hemel daar wij schijnen. De ganse wereld mag verdwijnen: Zon is de kern van ons geluk.…

Was ge(b)aardheid het geloof op het vorig ESF, met in haar jurk een grote kloof vertoont nu Oosterhuis veel lef. Trijntje trekt haar scheur straks open met een jurk, tis ongehoord. Ben benieuwd hoe dit gaat lopen: als onze Trijn maar niet ontspoort en heel Nederland moet Wenen...…

Onverwacht, terwijl de eerste zonnestralen de horizon behoedzaam streelden, voerde de zuidenwind je laatste adem mee langs de zoute Zeeuwse kust. Jouw laatste adem was, zoals zo vaak je woorden waren: zachter dan fluweel. We huilen gaten in de dag, en storten tranen in het Zwin. Gedeelde woorden brengen troost. En morgen, na een zware…