Alle inzendingen van René

De Duitse D-trein denderde Dordtwaarts door de desolate Drechtstreek. Daar dropte de degelijke dubbeldekker de Dortmundse diëtiste Dorothea. Dordrecht! Drie doldwaze dagen doorleefde de doortastende dikke Duitse dame daar. Die deden Dorothea denken dat Dorothea droomde! Dolhuis, Drievriendenhof, Dordtevaer. Daarna Drierivierenpunt. Diverse Dordtse…

Je hebt de nacht, een lange nacht, in mijn gedachten doorgebracht. Ik heb gesmacht, op je gewacht, Maar me bij dageraad bedacht...…

De muzen stonden aan zijn kant, van Messiaen, melodieënmaker en muzikant. Hij werd geraakt door vogelzang. Of merel, mus of nachtegaal, niets was hem te nonchalant. Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap; riante bloemkes die uitreiken naar het blauw, in uitbundig juichend wit en blanco. We laten alles los in een welgemeende zucht…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans. Een vlinder kust een passiebloem…

Zwierige zwaluwen bezweven het zwerk Krassende kraaien bezoeken een kerk Maar komen er niet voor Gods woord. Fluwelen vlinders fladderen voort Slechts bezige bijen zijn aan het werk Er is niets dat de rust nog verstoort.…

Oostenrijk getuigt van lef: geen eenheidswurst op 't ESF. Het verschil zit tussen de benen, de Common Linnets moeten Wenen. Ge(b)aardheid was de issue, geef Ilse nog maar gauw een tissue...…

we redden het, de liefde zal ons omarmen, het licht verschijnt, het is al veel te lang donker geweest wir schaffen es, die Liebe wird uns umarmen, das Licht erscheint, es ist schon viel zu lange dunkel gewesen…

Versnel me, vertraag me Beantwoord me, bevraag me Verlaat me, belaag me Prijs me, beklaag me Verdraag me Daag me . . . Uit.…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf…

Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno. Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…

Hij: klinkerwerker. Zij is dol op leesvoer. Hij neemt haar - letterlijk…

Sumoworstelaar Worstelt met woorden, neemt tekst In de lettergreep.…

In het land van Ché - de oude man en de zee. Hij leest Hemingway . . .…

Bezem uit! 't Is kermis! Knechten, meiden, vrouwen, mans, heel de bonte zwerm is lustig aan de dans. Een ander groep aan tafel eet vis en worst en wafel. Oudwijfje schinkt, oudventje drinkt, oudliedje deunt en klinkt: Ha! Niets zo leutig-fraai en fris als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is! Zonder…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf daar…

Eerst is alles nog egaal, vaal, stil. Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer; het grijs vermengt zich met tintelende tinten en contouren blijven nog onbestemd. Een paar... parabolide? Hij vergroeit en vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden, terwijl violen vliegend water scheppen. Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in de wind, met…

Wervelende westerstorm Een meeuw vliegt achteruit. Uitheemse boom voelt zich ontworteld En blaast zijn laatste adem uit . . .…

tegenover mij staan ze op pedalen in gevecht met de wind omdat ze ergens moeten zijn ik laat mijn trappers gaan vandaag laat ik me dragen voel ik me vogelvrij want ik hoef nergens heen in deze onstuimige herfst kom je van alles tegen verbeten trekken en die glimlach van mij…

Trouwe, grauwe dood, schaduw van het leven, die 'k purperzacht zie beven om zonnegoud en rood. Gij legt om vurige lijnen een donkerkoel gevloei; gij zijt de vrucht van elke bloei, de kroon der pijnen. Zacht voel ik u als nacht, als aarde die zal dekken, een moeder die me in sluimer lacht en niet mag wekken.…

De varens trilden daar; zij kroop tevoorschijn bij de linde, die sluierfantasie, dat elfje. Zie je, zij bestaan! Een elfenkring bij volle maan, dat is allemaal geen waan. Die Godina, sneller dan een kind, bevallig als een hinde. Terwijl ze vliegt, verguldt de zon haar lijf en vleugels. Even rust zij bij water dat kabbelt - een dageraadslied -…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

Je trekt zijn kaarten in een luwte van je leven, bij gruwel en schaduw of bij iets nieuws dat kiemt. Ik ga met pensioen in dit seizoen. Het is van verbluffende eenvoud; zo verre van bladeren die blaffen als fel iriserende sier in contreien die mysteries breien. "Het is uw onbewuste dat onfeilbaar kiest. Een kans van één, niet één op acht…

Jullie zijn al vele milde jaren mijn kinderen. Ik wou echt dat ik met jullie ogen nog kon kijken, zo vol verwondering: bloemen, huis en eiken. Mijn aandacht voor jullie zal niet verminderen. Jullie kijken mij bevestigend en onbevangen aan, met ogen die glinsteren, zonder oordeel. Zo te leven heeft wel degelijk zijn voordeel. Een mens die een…

Je hebt de nacht een lange nacht in mijn gedachten doorgebracht . . .…

Een wervelende westenwind die maakt dat zand de duinen vindt Een golf die bruist en schuimt van lust en soms bij vloed de duinen kust De zee die zo het land bemint en pas bij eb haar rust weer vindt . . . www.deiningindordrecht.nl…

Scheiden valt hard voor wie zo teer beminnen. Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…

blote voeten verzonken in de aarde miniem contact het ego voorbij vingertoppen leiden een eigen leven in een dans zonder hoofd groene heuvels tekenen zich af achter gesloten ogen op een onbekende wijs een plotse reis dient zich aan het grote genieten van de steppe mannen en vrouwen in vertrouwde felle kleuren trekken langzaam…

trots langs het water een rij geknotte wilgen de vuisten gebald…

Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning. Verheven verhoogde trilling…

ineens zijn ze er - vrolijke blauwe druifjes op groene stelen…