Expeditie

de berg die ik het liefst alleen beklom
waartoe ik impulsief kon besluiten
daar meende ik naar te moeten fluiten
als gekooide vogel, haar eigendom

maar juist zij blies wind onder mijn vleugels
scheen me bij in de donkerste uren
ging mee op de mooiste avonturen
er bleek niets waar van die strakke teugels

plots bij een diepe kloof waagt zij de sprong
heeft ze haar eigen panorama nu
regent het hard onder mijn paraplu

op zoek naar mijn kompas beweeg ik traag
en verschijnt boven mij de grote vraag
hoe ik in godsnaam die hoogte bedwong

emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 77