Alle inzendingen van René

Hoort gij de eik, o blode bomen? Hij ruist daar, zwaar en zwart! Hij droomt zijn donkere dromen, de boom van mijn hart! Zijn stam is rond, zijn kruin nog ronder, zijn schors is ruw en hard. Hij plooit noch boven noch onder, de boom van mijn hart! Waai stout, mijn eik, alover 't blode, uw hoge vreugd en smart, gij levende onder de dode,…

Waar mens de mense wolf is, Waar volk de volke vee; Waar, huilend, wie maar golf is, Wil schuimen boven zee; Daar perst men paarl uit traan en bloed, Heet zwakheid kracht, en lafheid moed, En wie een hals drukt met de voet. Nékplooit gedwee! Moet eerlijk altijd arm zijn? En machtig altijd slecht? Vijandig hoofd op arm zijn, En 't leven…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

Abcoude is, van oudsher al, een sprekend dorpje, omringd met water, hagen en hortensia's, nog nét niet opgeslorpt door Amsterdam. Met cum laude willen wij daar snel ontwaken. Het weidelandschap is er zo plat aan; een koe schrijdt er traag voort bij een plataan. Wij willen sneller vliegen dan geluid en met ijver moeder aarde eren. Zij hoeft…

Een kristallen bol in beige, aan de horizon, waarover een waarzegster zich zou buigen, stuurt 'geheijme zinne' door de blaadjes heen. Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer tot een labyrint in Edelweiss, een kruidig cryptogram; als weerlicht door een camera vereeuwigd. Zij schenkt nog ongedachte perspectieven aan degene die…

stijl omhoog langs glimmende beuken gaat mijn hart hevig tekeer onverstaanbare woorden te druk met mezelf haar teken gemist vier bolle ogen zien mij vanuit een plasje in de modder vele kilometers gekleurde veldboeketten slechts het geluid van een zakdoek dwarrelend uit een raam een blauwe libelle kust een bord dat waarschuwt…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

Hoogopstrevende zonneblom, Uw sterke stralenschijven Wendt gij naar de hemel om, Weet zon en bloem te blijven. Zonneblom in zonneschijn, Zal mijn ziel ooit anders zijn?…

Blanco is blanc is blanco. Wit is wet bij aquarel, een spel van wit; alles is gemaakt uit fijne snit. Er is aan licht geen manco. De ziel van het aquarelleren is doorzichtig, waterig en flinterdun. Fijne streepjes met effect, dat is pas fun! Nettie houdt ervan de verf te minimaliseren. Haar schilderijen wenkten in de Wijer bij de gracht.…

In het binnenhofke van de Hospedería del Real Monasterio zingt een bloemke lof, in fluwelig edelpaars, exotisch tropisch dat het hart verwarmt; gotiek versiert de torens. Ik zit op een bankske. De koekoek roept. Statig leidt de trap, de treden zakken naar beneden. Vaandels strak, in plechtig rood flankeren, alsof men Isabella terug verwacht…

woorden vullen de ruimte pijn snijdt door ons heen daar waar wij alle maskers laten zakken treffen onze zielen elkaar naakter dan ooit zien met andere ogen het lichaam spreekt voelen ons alleen lijden verlaten dragen tezamen delen affectie krijgen respons op vragen die wij niet hadden vuisten gebald het leven gevierd…

op dit harde pad waan ik mij een ster als liep ik over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het…

Vannacht ging ik Met Saskia naar bed Deze uitgelezen kans Met beide handen aangepakt Zoveel schitterende uren Kon ik geen genoeg Van haar krijgen Helaas is de spanning Nu voorbij Had ik haar maar eerder Dichtgeslagen…

Stevig geworteld in de aarde Gebeurtenissen van jaren gekerfd in mijn huid Mijn ware kleur overheerst nog Het leven is pas begonnen Krachtig maar ook alleen Van een afstand zie ik hen Gezellig verstrengeld in elkaar Aanschouw hen door mijn masker Ze staan niet op eigen benen Zijn echter wel samen De grote observator Met een hele kleine…

Anton Teuben ziet ze dikwijls vliegen Maar hij heeft inmiddels een dikke huid Het land is nu klaar voor een nieuw geluid Hij zal het volk niet langer bedriegen Het mooie Den Haag wordt steeds maar viezer Hoogste tijd voor de zwevende kiezer De nieuwe partij van ufoloog Anton Teuben, Souverein Onafhankelijke Pioniers Nederland (SOPN),…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

Zal ik zingen voor mijn wijn Zal ik zingen voor mijn wijn? Zal ik lachen, zal ik denken? Zal ik drinken maar en schenken? Zal ik eenzaam vrolijk zijn? Die mij haten, honen, krenken, willen mij met edik drenken. Zal ik treuren vóór mijn wijn? Zie, zovele vreugden wenken. Ria mijn, aan u te denken jaagt de Schelde door de Rijn. Dromen…

Met wilde gebaren Werp ik gedreven Al mijn kleding Woest van me af Achter gesloten ogen Broeien de tranen Op de bekende klanken Van het hemelse lied Ik zie de beelden Van jou in je lente Dankbaar als toen Voor altijd van mij…

Zwemmend door de aarde Zak ik langzaam weg Mijn lichaam schokt Een oog dat zich opent Voorwerpen op de tafel Schimmen in een auto De deken om me heen Genieten het antwoord Ik slinger als een aap Het plafond vol haken Mijn hoofd draait mee De glimlach die niet wijkt Op het feest met onbekenden Alleen en toch verbonden Zet ik je in…

Vroeger was je als kind gewoon wat druk Niet zo slim of ontzettend verlegen Je kon met gemak vrijuit bewegen Zijn al die labels het nieuwe geluk? Volgens mij is er niets mis met de jeugd Ze laten zien dat het systeem niet deugt ADHD, ADD, PDD-NOS, Autisme, Dyslexie, Dyscalculie, Dyspraxie, Hoogbegaafd, Asperger, ODD-CD... Het aantal…

Helaas blijkt het gevleugelde insect Dat gefrituurd niet te versmaden is Echt niet te vangen in de duisternis De jager met zaklamp verdient respect Wanhoop en stress om de springende haan Don Museveni, mag het licht weer aan? ...Aanhoudende stroomstoringen bemoeilijken het werk van sprinkhanenjagers in Oeganda. De regering erkent dat het…

Het mysterie van de graancirkels irriteert de leer der machtigen; voor hen slechts het gekakel van kaketoes, deze tatouage van velden. Komt iemand iets vergelden? Pictogrammen scherp als een piccolo, als uitverbrede hiëroglyfen. Moeilijk te peilen. Schilderachtig barok? Uiteengevallen alfabet in de oksels van het gras? Een organische geometrie…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Ze stonden daar al lang. Millennia. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': empirisme. Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen…

Ze stonden daar al lang. Standvastig. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': het empirisme. Ze blijven onwrikbaar als dé absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen…

Milaan zat er al tijden mee omhoog Zagen door de bomen het bos niet meer Wisten zich geen raad met de atmosfeer Ze raadpleegden al menig bioloog Mocht je nu nog naar frisse lucht snakken Dan hoef je alleen de lift te pakken In Milaan is de bouw gestart van het eerste 'Bosco Verticale', letterlijk 'het verticale bos'. Dat is een appartementencomplex…

Slenterend Door de tuin Van de schilder Zie ik zilveren wolken Op zijn palet Hier besef ik Dat mijn pen Het nooit zal winnen Van de herfst Op zijn doek In de stilte Van dit dal Slaat de kou In mijn pen Voel ik me niet verslagen Want deze pracht Is van hem…

De rode rukker wordt helemaal gek Want Deense vrouwen bekennen nu kleur Geven aan donker ineens de voorkeur Hun kwakje is dus niet langer in trek Hij werkte zich voor de bank uit de naad Ze zetten hem echter toch op zwart zaad ...Spermabank Cryos weert zaad van roodharigen. Ze hebben 70 liter op voorraad met nog eens 600 donateurs op de…

Aarde is zo schoon. Eeuwige frisheid waait uit gras en dauw en lover. Elke vogel slaat een eigen toon door 't zwellend ruim. De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon,…

Niet ver van een bos, met hier en daar wat mos steekt een obelisk de hemel in, opgericht door een graaf, als hommage aan Napoleon. Naar het Oosten toe ligt villa Niburu. In glas en lood tovert zij het zonlicht om in warme kleuren die verkwikken, maar houdt een raadselachtige parel in een aura van schemers en grijze tinten. In het hotel…