203 resultaten.
De kus
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 262 In de schaduw van de sterrenkijker
met de rug in de wind
heb ik je gekust.
Je tiara in chocolade gesmolten,
je voeten op mijn schoot gelegen.
En ik hoorde zacht de regen,
langs dat immens grote raam
wegsterven.
Een paleis groeide uit de horizon,
een eenhoorn uit de regenboog geboren.
Daar, tussen slag en stoot
en op Pasen en Pinksteren,…
Aan de Donge
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Aan de Donge
neergestreken
tranen op de oever
en de snaren in de boom.
Muziekloos,
want hoe te zingen
van de liefde
en de vader van de tijd
als met de haast
en in het gedrang
bij de doldwaze dagen
het rood van de rozen
verdwenen is?
Gras als hoogpolig tapijt
kriebelend aan blote voeten.
Naakt en sprakeloos;
tong aan het gehemelte…
Afdak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Donderstraal
met hemels water
langs haar lippen
en haar schouders.
Druppelend
als tranen
op de dag dat zij haar vader liet.
Bloemen die langs paarden gaan
en dochters die met zonen vrijen.
De poederdoos nog in de tas gelaten
en de tas, blind, in de bus gezet.
Vlam, zucht, sigaret.…
In dozen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 Ik heb met ingehouden adem
zitten wachten
en me afgevraagd of jij
de dozen die we samen ooit nog vulden,
mee zou nemen langs het pad van populieren.
Toen de kiezels daar
langs kiezels schraapten
en de bladeren van de boom
en de kalender vielen
was ik verdwaald met die gedachte.
Zie mij.…
Executie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 655 Bij de stromen van Babel
weenden wij.
Haar hoofd in een strop gevangen,
lichaam koud en blauw gestreeld.
Liefste dochter,
tergend traag,
met zand in je ogen,
lachend om kapotte hoeven:
je hoefde echt niet weg vannacht.
Liever dan verlaten,
liet ik de wereld je tranen zien.
Bij de stromen van Babel.…
Twijfelaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Twijfelaar in waterkoude
draait twijgjes tot vlechtjes,
vlechtjes tot draden,
draden tot twijfelaar.
Met handen rood en trillerig,
en met lucifer in tweedonker,
een dapper oerwoud
fel verlicht,
blijkt alle arbeid onverricht
en de gordijnen dicht.…
December, Januari
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 213 Dageraad
met spatels
in een zak geschept
en op de dijk gezet.
Om golven te stoppen.
Vlammen huizenhoog
aan rieten dak gevreten,
maar een muur van vuur
stopt een kogel niet.
Jongedame
werpt beelden
van een stervend staatsman
als een kind
en traant
als moeder die haar kind niet voeden kan.
December, januari.
Zij werden tot warmste…
Casablanca
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.106 Tussen Rabat en El Jadida
heb ik je handen gekust
en, weer of ooit,
een deuntje voor je laten spelen.
Wijn en sigaren
weinig neutraal
en de heersers met het geld gevangen.
Sist een engel vanaf een grote kathedraal:
“Ik ben bang, lieveling. Bang dat ik ga vallen”
En ik troost geen engelen,
durf aan satan ook mijn handen niet te branden.…
Grabbelen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Oude
vieze
grijze
man
besluit zijn geluk in een afvalbak te zoeken.
Met zijn handen, graaiend tussen gruwel en gifgroen,
weet hij daar, in mum van tijd, een
natte
kartonnen
beker
met lipstick
uit de hopen vuil te vissen.
Hij droomt zichzelf een vrouw.…
Sirene lief
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 234 Menig
te druk
en in zijn eigen droom gevangen.
Sirene met zwaard
die in oren zingt
op rotsen.
Het karkas van mijn schip gebarsten
en met koffie en witte wijn volgelopen.
Daar was zij het
die, met een lichte geur van eucalyptus,
de groep naar de eenzaamheid bracht en
volstrekt ongepast
de leegheid tot volheid maakte.
Een schipper,…
Mijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 151 Donker hol
opengeworpen
en dromen uitgespoten.
Goud noch Erts of kolen,
maar vader teruggevonden.…
Weg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 453 Weg
van hier,
met dromen
die op mensen jagen
als stootwind in de rug geslagen.
Knokkeltenen
die drempels zoeken
en vallen
over horizon;
zij zijn als paarden die aan dode mensen trekken,
bizar.
Nog voor zij
volledig de andere kant op kijkt,
voel ik me al verlaten,
verloren als manke in een lopersland.
Mijn handen uren uitgestrekt,…
Wandelliefde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 172 Een lach was voldoende,
of een schouderklopje
dat uiteindelijk
doorstraalde naar mijn middel.
Een glimlach tussen heuvelland,
met nepvlees nog tussen de tanden
en een kater in de lucht.
Stap-voor-stap
en haar benen die in hetzelfde ritme gaan,
zich voorttrekkend van steen naar steen,
door slijk en nat gras
de liefde niet ontvlucht
maar juist…
Aan Rika, Jacoba en Betsy
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 Zoals ik ooit beminde,
zo minde slechts Piet Paaltjens ooit.
Zijn stenen harten, mijn houten harten.
Zijn grieven, mijn huilen.
En had ik al mijn vrienden vroeg verloren,
dan was ik zonder liefde ook
al bij het breken van de dag,
met morgendamp en herfstdraad,
zo zeker ook als druppels op het gras,
tot sterven veroordeeld.
Zo moedeloos…
Tentoongesteld: gigantische graseter
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 109 Graseter,
groot en ogenschijnlijk
meedogenloos,
hongerde zichzelf
tot winterstop.
Yvon kon hem niet helpen,
noch bevragen
in niet te misverstane
en suggestieve zinnen,
krommer nog dan boeren
die vrouwen zoeken.
Zijn slurf in het gras gedrukt,
tot velden duinen werden.
Zijn poten in de diepe klei gedrukt.
Zijn tanden aan het werk gezet…
De moordenaar als koning
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 283 Zie de Ketendrager.
Want de mensheid heeft
een moordenaar gekroond tot koning.
Zijn benen schuiven
langs elkaar
en volgen een ritme
dat als stemmen in zijn hoofd van wintermaanden zingt.
Een keten rond een steen geworpen,
zo is deze boef geboeid:
met ijzerdraad en diamant.
Het volk haalt,
met bloedbesmeurde
koning in het land.…
Kofferbak tot moterkap
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 157 Gedonder in de achterbak,
want kat met zout en peper
laat zich niet bestieren,
laat zich niet commanderen
in het grint.
Koffers naast zijn,
met olie doordrenkt, lichaam
gelegen,
verbergen schatterlach
en eerste stapjes.
Kindje loopt of lacht niet meer.
Moeder tikt,
met haar sleutel,
putjes in de autoruit.
Ze wil eruit,
maar drinkt…
Herinneren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 351 Ik hou vast
en herinner me de zwarte gaten
die nog voor het duister kwamen
en al het andere opzogen,
nog voor ik klaar was.
Ik hou vast
en droom van vlagen,
stukjes leven in een grijze foto gevangen
en uiteindelijk in vlammen opgegaan.
Ik heb het niet geweten.
Ik hou vast
aan kleine geluidjes die bekend zijn,
stukjes blad, zoals een…
Spoor
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 652 Kleine jongen,
liever zag ik je ontsporen:
met piercings, tatoeage en tentenpak
naar lowlands gaan.
Of met gitaar
en drugs op zak
in een schimmig café staan,
zwarte kleding
en zwarte lijnen om de ogen.
Liever dat.
Vandaag heb je de trein gepakt,
naar een witte wolkenplek
waar bloemen metershoog
samen met kittens en paarden zingen…
Zondaars op een terras
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 181 Hoor toe, hemel, geef gehoor, aarde,
nu wolken als schapen langs ons razen
en de wereld in haar draai gevangen lijkt.
Als de grijze man, op breekbaar fruitkistje,
de zonden in woorden weet te vangen,
en terrasstoel na terrasstoel
met rugleuning zijn kant gedraaid op ziet.
Een rund herkent zijn meester,
een ezel kent zijn voederbak,
maar…
Vulkaan
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.249 Spetterliefde,
die, als vulkaan,
eilanden vol spuwt
en denderend van warmte
haar handen streelt.
Het is niet dat ik
dromen wil,
ongeacht de gevolgen.
Ik wil dromen enkel
als de wolken, koel en grijs,
rustig blijven hangen
in mijn wenkbrauwen.
Even kijk ik maar naar boven
en zie daar: de liefde
die ik had en liet gaan.
De koffers…
Klaar-over
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 687 Klaar-over
staat op een zebrapad
in het donkerste deel
van een verlaten stad.
Geen auto,
noch bromfiets,
dwalen daar nog in het duister.
Eenzame familie
blijft verdwaalt
daar
tussen groen en rood stoplicht.
“Beweeg me”,
hoort moeder vader zeggen.
Haar ogen links, dan rechts, gericht.
“Beweeg me,
en draag me
op jouw zoete adem
naar…
Op een perron
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 774 Een leeg perron,
een koude wind,
en ik moet plassen.
Jubel-weer,
regenbui
en tegels die wippen in het zand.
Een stem roept,
iets over tien minuten,
en mijn voeten
draaien als kompas
weer naar jouw kant.
Kaasbroodje,
kaasbroodje,
honger heb ik niet.
Maar sherry en lusten, lief,
maken mij als het perron zo leeg.…
Bollenveld
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 121 Met blote voeten
in een bollenveld,
slijk onder de nagels
en kleine kiezels
tussen de tenen,
als steken in zijn hart.
Hij plande ooit een bloemenveld,
groot en kleurrijk,
werelds als de vuren
van Olympia tot Barcelona,
maar loopt vandaag,
als alle dagen,
met blote voeten in een modderig bollenveld.…
Nederlander in Peru
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 141 Sporttas aan de hand,
vlammen in de sokken,
is het illuster heerschap
vertrokken uit plakkerige kamer
met maya-motief op de muren.
Uren verstreken,
en onderwijl lag daar
zielloos lichaam
tussen muur en bed,
van lieflijkheid ontzet.
Nu:
ren, jij doder,
met wapens als handen,
handen als wapens,
roeispanen op je tong
en cowboymeisje,…
Broedergevecht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 Op grond
door vaderlief geschonken
heeft prachtzoon
zijn grenzen overschreden.
Dronken heeft hij
lief en lijder
met muren van elkaar gescheiden.
Duizend bommen
hebben krater na krater geslagen
en raadsels als kruiswoordpuzzel
in de zee
tussen kwal en schip
gesmeten.
Naakt, nat en geil
heeft hij brood
gebroken en gegeten.
Terwijl zijn…
Vijf voor twaalf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 Kom muze,
zing me
van de man
die Gods wijde velden
niet bewandelen wilde.
Werd hij niet te vroeg begraven?
En zijn lichaam,
koud en strak,
was het niet nog warm
toen wij zand over hem schepten?
De wereld is,
in haar simpelheid,
nog voor menigeen
complex
en haar draden,
over weg en drassig pad gespannen,
zijn als struikeldraad.
Vrouwlief…
Oliezee
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 142 Zwarte wolk,
liters water.
Dode plak aan haak geslagen.
God heeft, na sprinkhaan en zuur,
de olie ingezet.
Een man staart,
meewarig,
in hetzelfde stukje zee,
maar ziet nu regenboog na regenboog.
Zijn blik al op de oppervlakte gevangen.
De snorkel van de snorkelaar
al voor het spuug en zilte water,
in het vet gezet.
De televisie ratelt…
Ode aan Driek
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 569 Er is geen dichter
in mijn vaders land
die mij nog troosten kan,
hoofdgetuige hier
mijn stil verdriet
dat streelt
en onder aan mijn kin kriebelt.
Ik zucht en hijg van Joris
die, door kattenluik gekropen,
daar zijn baasje vinden moest.
Bloederig in geest
en zo ineens
de helderheid verloren.…
Zonderling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 578 De maan staart
gelaten
naar haar evenbeeld.
Als rimpels op vellen
trilt het water
tot de voeten van
de zonderling.
Voor dag en dauw
ziet hij de druppels
aan zijn vest.
Zijn snik de laatste,
als hij ook nog even
huppelt bij de laatste vonk
van zijn eigen vuur.
Hij slaapt vannacht,
in aarde,
om niet meer te ontwaken.
Terwijl hij langzaam…