Wandelliefde

Een lach was voldoende,
of een schouderklopje
dat uiteindelijk
doorstraalde naar mijn middel.
Een glimlach tussen heuvelland,
met nepvlees nog tussen de tanden
en een kater in de lucht.
Stap-voor-stap
en haar benen die in hetzelfde ritme gaan,
zich voorttrekkend van steen naar steen,
door slijk en nat gras
de liefde niet ontvlucht
maar juist gezocht en gevonden.
Met één lach.

Biografie van deze schrijver

lach wandelen verliefd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 172