Alle inzendingen van RutgerS

In deze verkeerde wereld zijn de liefste mensen het eenzaamste. De natuur wordt uitgebuit de harmonie verbroken de aarde huilt. We snakken naar echte liefde, voor elkaar en voor de aarde. In onze betonnen dozen zijn we armer geworden dan we waren, de natuur mist ons. Ik heb mijn hart gegeven aan een zeer bijzondere vrouw, die haar…

Ik zie mensen die gelukkig worden van oliebollen met poedersuiker, Glühwein, knipperlichtjes en kerstboeketten, een nepkerstman en overdadig eten, maar vooral veel drankmisbruik. Plus al die opgefokte blijheidsstemmingen vol prullaria en glitterrotzooi, mislukte sfeermakerij en debiele pogingen om er nog wat van te maken. Al die afgekapte…

(voor Mirjam Bruijn) De schaarse momenten, dat ik met je samen was waren voor mij als de onbekende eeuwigheid, ik keek recht in je artistieke ziel en ik voelde me dadelijk op mijn uiterste gemak. Je gaat volgende week ons land verlaten, mijn tranen zijn onstelpbaar, ook al kon ik je niet echt genaken, fysiek dan, ik hou van je als van God…

Jij, lieve schat, je wordt zo ongenadig bejegend door blinde gnomen en stupide machtsmisbruikers, kom, ik wil je met zachte hand naar mijn hart en ziel, heel teder, begeleiden, sluit je op binnen de grenzen van mijn wezen, voel je veilig, want ik heb me jaren verdiept in allerlei magie, dieptepsychologie en sjamanisme. Mijn krachtdieren en…

Een ruime tijd geleden was je zo sprankelend en kwam je glimlach van binnenuit, nu loop je als een gewond hert en laat je bloedende sporen na. Omdat ik zielsveel van je houd volg ik die rode plekken in de sneeuw en leiden ze mij naar een toverpaleis waar jij als in een onderaardse schuilplaats uit de oorlog je kwetsbare schoonheid tentoonspreid…

Dat mijn aftakeling reeds lang begonnen is besef ik des te meer nu ik na het lezen van een deel uit een roman van G.G. Márquez een minuut later niets meer onthouden heb. Ook de vele vullingen in mijn gebit zijn een bewijs van mijn afgang, een herstel bedacht door tandheelkundigen, knap, maar ik weet ook wel dat ik anders zonder tanden mijn…

( voor Myriam Bruyn ) Ik mis je nu al nu ik weet dat je voorgoed naar Italië gaat, ergens bij Turijn, je kunt mijn tranen niet zien, maar ze zijn er wel, heel gek, daar we elkaar maar één keer stevig omarmd hebben, toch kan ik dieper schouwen, weet je, ziener die ik ben. Je gaat andere wegen, maar ik had een huwelijk met jou best aangedurfd…

Dus voorgoed nee is je antwoord op mijn nederige oproep om nog iets van de geleden schade in te halen, het zal allemaal wel, ik ken je niet meer, ik ben je al veel eerder kwijtgeraakt, je bent andere werelden ingedoken en mij allang vergeten, tot fossiel verklaard. Ik zie in een meest recente foto van jou nog wel de studente literatuur doorschemeren…

( voor Hannie Schaft ) Slechts vijf-en-twintig jaren heb je op Hollandse bodem geleefd, gezien je integere inborst vier keer te weinig. Als ik iemand de honderd heb gegund, dan ben jij het, zo laf neergeknald door een Duits machinepistool in de anders zo stille duinen te Bloemendaal. Je geverfde, rode haren wapperen wat mij betreft…

( voor Kristine Hemmerechts ) Je bent een literaire vrouw, die ouder wordend alsmaar mooier wordt en begeerlijker dan het model voor Aphrodite. Je stem klinkt zo ad rem en hartverwarmend, zo typisch Belgisch en uitgelezen, scherp als van een strenge meesteres, maar ik ken je. Ik droomde dat ik ooit met jou in een warm bad jou werd en…

Ze woonden wel een halve kilometer hoog tegen de dorre rotswanden. gevlucht voor dominante islamieten en slavenhandelaars klommen de Tellem via boomwortels naar boven. De Dogon verdreven hen en deze akkerbouwers legden tuintjes aan op die verschroeiende hoogten. Ze geloofden in de geesten van de voorouders en natuurkrachten, tovenaars en heksen…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

( voor Julian Assange ) Je ging voor de waarheid en de waarheid heeft je bedrogen, want nu jagen ze op jou, de goddelozen, als op peperduur wild. Ze willen je villen, onthoofden, vierendelen, eindeloos martelen en in de electrische stoel smijten, maar dat is allemaal farce en emotieloos gekrioel van slangen. Je genialiteit overstijgt…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog. Later heb ik die grap nog eens gedaan, maar toen lag Catherine Deneuve opeens zonder enige textiel om mijn beminzucht te smeken…

We hebben alles al gehad, denken we, maar de deur staat nog wijdopen! De fantasie is nog steeds grenzeloos en onder de deurmatten liggen pardoes weggeschoven hoogtepunten, krabbels die later goudstaven blijken. Zo gaan we verder, als rampslaven, we rukken de rokken van sappige lijven, we eten hun slippen op, verslikken ons en komen niet…

Overdag dwaalt hij op zijn fietskar door de straten van Gouda op zoek naar alles van ijzer. Hij eet ijzer, maar het ligt nogal zwaar op de maag, hij niest ijzerdraad, poept kanonskogels. Vroeger was er een beroemde voddenboer, die eruit zag als een reggaeman, maar dat was een echte zwerver, de ijzerboer zit 's avonds gewoon in zijn verwarmde…

Er zwemmen bloeddorstige kaaimannen en zeemeerminnen met zware boezems in de Goudse grachten en ze verdragen elkaar. In de Museumhaven heb ik gevreeën met een aardige zeemeermin. Ze ritste zo haar vissestaart open. Het kan dus. In mijn woonboot aan de Kattensingel verzorg ik bijna honderd zwerfkatten. Iedere avond probeer ik met gedachten…

Rembrandt van Rijn zwaaide naar mij en hij vroeg hoe het met mij ging, ik was verbaasd, keek achterom, of hij iemand anders bedoelde, maar nee, hij gebaarde dat hij toch echt mij bedoelde en ik was pauwetrots. Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd…

Sinterklaas kwam bij ons in de klas, ik was tien of zo, maar ik kreeg al argwaan toen ik zijn schoenen zag en bovendien zijn zwarte map, die mijn vader ook gebruikte voor zijn preken. Ook herkende ik hem aan zijn gouden trouwring. Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics. Thuis…

Ik weet soms ook niet goed meer hoe ik de eindjes aan elkaar moet knopen, maar ondanks de minimale besteding ga ik nog als een speer, zij het veelal in illusiesferen van alcohol en poëzie. Als ik me wanhopig voel, dan begin ik mijn boeken te tellen, mijn dichtbundels, of ik ga joggen in mijn woonkamer, terwijl de printer een gedicht van Hugo…

Jammer dat ik jullie niet geheel kan laten zien hoe mijn ziel in elkaar steekt, dan zouden jullie meer clementie tonen, meer geduld en tederheden. Ik kan beter een kogelbiefstuk aansnijden dan met jullie redetwisten, beter een glas cognac achterover slaan, dan pogingen tot erkenning te ondernemen. Ik kan zelfs beter dronken worden van wijn dan…

Ik kan natuurlijk een weergaloos gedicht voor jullie schrijven, iets dat smaakt naar truffels en champagne, waar jullie magen van jubelen, maar de tijdgeest is er niet naar, dus serveer ik aardappels met spruitjes en een lichtgekruide gehaktbal zonder tomatenketchup en zonder toetje. Dat zou ik juist niet moeten doen, denken jullie terecht…

Er slaan golven op de kust en niemand neemt ze waar. In een duinpan zag ik haar, bloot als een vis, verdiept in een boek, ik keek op haar neer als een keizer, ik kon doorlopen, maar dat deed ik niet. Jij zag opeens dat er een standbeeld was die als een schaduw over je heenboog, je wenkte me, wat was ik graag gekomen, maar ik sloeg door…

Soms steel ik een indringende glimlach en steel jij de mijne, we dromen van heftige erotiek, maar de realiteit kwijlt van zelfbedrog en ontoereikendheid. 's Nachts slenter ik langs je huurkamer, kijk of er nog licht brandt, zo ja, dan zie ik beelden van boven de 18 jaar. Soms raak je me stiekem aan, met je hand, je heup of je borst, maar…

Ik ken je al enkele jaren, we kwamen vroeger geregeld bij elkaar over de vloer, het was altijd erg gezellig en we klikten wonderwel, maar door we weten niet echt wat staan we nu ver van elkaar als statusverschillenden. Jij bent omhoog gekropen, ik ben schamel achtergebleven. Ook rook ik niet meer, dat scheidt ook. Ik weet nog hoe je hasjpijp…

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet? De woorden striemen mijn rug een eindeloze geseling het bloed is volmaakt…

Ik belandde na veel gezwerf in andere landen, want dit land kan soms zo ongenadig met zijn cobratanden in je slagaderen bijten, dat je wel weg moet, maar goed, weer in mijzelf, een land wat ik ook nog eens moet ontdekken, maar liever morgen dan nu. Liever nooit, wat moet ik in dat land? Ik zou me er rotvervelen, met te weinig attracties…

In de bus naar Soesterberg liet ze het flapje naar voren vallen als een ophaalbrug. De opgezwollen borst keek bevrijd en vrolijk om zich heen met een keihard, lokkende tuit om mijn eeuwige dorst even te tarten, want het gelukkige hummeltje plakte er snel aan vast zoals ik zonder glas mijn biertjes drink. De moeder knikte naar mij, had…

Een onbekende, maar aanwezige vrouw zocht met haar ene voet de verloren schoen, terwijl Shiva naar mij glimlachte. Als ik jouw vinger was, dan duwde je mij iedere avond hartstochtelijk naar binnen, maar ik ben een lul, dat is ook zoiets, zo'n geile vlinder met zuigkracht. Neem jouw watermeloenen, je bomborsten, die mij hevig deden watertanden…

Ik zoek nog steeds de sleutels van de goddelijke wetten, al zijn er al vele deuren voor mij ontsloten, ik weet dat ik het gehele mysterie nooit ontrafelen zal, zelfs de grootste mystici moesten zich neerleggen bij een heilig niet-weten, een totale overgave aan het opperste albestuur. Dat heet liefde en die liefde omsluit alles, maakt oude beelden…