Minima
Ik weet soms ook niet goed meer hoe
ik de eindjes aan elkaar moet knopen,
maar ondanks de minimale besteding ga
ik nog als een speer, zij het veelal
in illusiesferen van alcohol en poëzie.
Als ik me wanhopig voel, dan begin ik
mijn boeken te tellen, mijn dichtbundels,
of ik ga joggen in mijn woonkamer, terwijl
de printer een gedicht van Hugo uitprint.
Soms verscheur ik een dure boxershort uit
pure woede of ik steek met een aardappelmesje
in één van mijn verzamelde schilderijen, al
te weinig waard. Ik moet mezelf tegenhouden,
want anders belandt er heel wat antiek in
gruzelementen op straat. Ik leef mijn hele
leven al kantje-boord en veelal op de pof,
de tranen op mijn kussens kent God alleen,
probeer nog steeds met letters miljonair
te worden, raar hé?
Geplaatst in de categorie: maatschappij