Vurig verzet
( voor Hannie Schaft )
Slechts vijf-en-twintig jaren heb je
op Hollandse bodem geleefd, gezien je
integere inborst vier keer te weinig.
Als ik iemand de honderd heb gegund,
dan ben jij het, zo laf neergeknald
door een Duits machinepistool in de
anders zo stille duinen te Bloemendaal.
Je geverfde, rode haren wapperen wat
mij betreft nog steeds vrouwmoedig
als liefdeskrullen in de Hollandse
wind. Ik was ooit in het Holocaust-
museum te Jeruzalem en toen zag ik
een steen met jouw naam erop, ik heb
die steen met diep respect aangeraakt,
daar je naam in dat verre Israël, ik
heb die nacht in mijn hotelkamer om
je gehuild, deels door de wodka,
vooral om je goddelijke moed.
Geplaatst in de categorie: idool