Alle inzendingen van Sabrina Bielac

De laatste bel, ze roept het leven heeft een nieuwe uitvaart, jouw erfgoed moedig in haar nieuwe wending steeds geëerd. In liefde worden jouw woorden gemist zoals een film, een laatste documentaire de dood hij heeft het voortouw genomen, hij zag je duidelijk graag. Zo zonder zin, woorden dezer graven de moeilijke dagen, het oorlogsgraf…

Niet jij, niet ik, wij allemaal ..zouden moeten verstaan, zonder het dynamische portaal eau minérale, zonder water gaan wij dood.. Standvastigheid komt door het kleine sterven dagelijks, opnieuw zonder valse controleurs het zuiverende water aanzien, een geopende deur naar binnen gaan meegenomen, de natuurlijke onderaardse bronnen door…

Ooit handgeschreven, de onleesbare letters, volledig het geurende parfum van filosofie het opium het druppelt toevalligheid keurig en zoveel netter.. avontuurlijk drenkelende woorden twee zachte vellen papier droegen elke vleug waarin antwoorden de gedachten verraden, hun ontgoocheling uitdrukken en verwoorden. Weg de subtiele persoonlijke…

Het vroegere leven als opoffering laat zich onbewust onthouden naar een schijnbaar eerder leven, dat alle krentenboompjes bloeiden. Eeuwig anders trekt de reïncarnatie, geeft aanwijzingen in puzzelstukken voor slechts romantische impulsen ... met heel gedetailleerde herinnering. Het stuk leven waaraan wij hechten speelt onbewust pianoduetten…

Het jonge ochtendgloren, het warme rood van troostende gedachten omarmde stevig deze eerste prille dag liet gaan wat ongewenst geboren was de zware harde nachtelijke vorst, vrijwel geheel uit het zicht verdwenen zoals een passant in overstromingstijd de weg geplukt door eigen nemen zo leeg geraakt in maagdelijkheid zo vastgehouden,…

De ogen gesloten, is het zien haast amper mogelijk, de koninklijke blik van India gericht... het echte spreken ken je niet. De gedachten dragen zwevend de hartbibliotheken van documentatie, gegevensbanken van inner dieper geven van kaarten en gebruiksvriendelijk streven. Geen weg terug van alle absurde hoge eisen, het hoogste goed blijft…

De regen weent, het druppelt dikke nostalgische tranen.. alsof de hemel stiekem huilde en gebogen achtergebleven was over de grote zo geteisterde stad regen tegen vensterramen klettert teksten zonder namen alleen de lege woorden blijven, als een bittere regenjas van zwijgen. De gutsende regen, hij weent de binnenstad weg, de vele fraaie…

Vergeten raakt de tijd, waar zijn de ontluikende kinderjaren voltooide frequenties .. welken ons zo vreselijk dierbaar waren waar zijn de klanken overspoeld met de dingen, de verloren actieve herinneringen aan die wij onze kruispunten met speelsheid dankend hingen.. waar is de vriendschap op geheel eigen wijze tot maat verheven de vergeten…

Aromatisch trekt de zachte wierookgeur door de heilige, haast kerkelijke gangen, ontvlamt, ontbrandt en verfijnt aangenaam en troostend aangestoken ....alleen witte kaarsen herinneren en de spirituele muziek, terwijl de blauw-groene rook voorbij trekt en de inspirerende creatieve geur blijft branden blijft hangen in je neus en het geheugen…

ze lacht cryptische lyrieken, de muze van de gestolen tijd haar stuwende teksten en nummers in verschillende talen zitten vol met intelligente metaforen. Haar liefde tot harmonieuze muziek is toegewijd, beperkt de arrangementen en bevat herhaling... want de inhoud hebben de lyrieken aan een vreemde titel ontleent... de parallelle…

Duizend vaak verliefde sleutels lijken onmogelijk te passen, hadden een schitterende goudrode kleur. Duizend sterke sloten willen breken hangen diamanten aan elke hemelpoort, beloven zeldzaamst gekleurde trouw en een papieren diamantenring die niemand wou. Liefdesdiamanten met de eenvoudigste woorden en zinnen kennen een beetje hooghartig…

Elke heilige mening rechtvaardigt de eigen standpunten terwijl de geldigheid ervan niet praten kan. Haast roekeloos onderbreekt de beer in ons, ons ontevreden met zijn innerlijke fluisterstem. De andere, die met zoveel respect wijsheid sprankelend laat gaan, beleefdheid, die nooit onderbreken kan. De praatstok, communicatie…

Kijk in mijn wereldwijde ogen, ik ben je vijand niet, noch de bloedwraak ik ben van gelijke dichterlijke visie enkel en alleen verschillend van oorsprong. Wilskracht draagt de kracht, de macht en ook de laatste hand en adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke…

Dolend volgt de mens nederig de eenvoudigere weg, die verborgen ligt, als een lange puzzel in het groen om de betekenis van nederigheid te kennen zelf wil hij de ogen sluiten, en kijkt weg..een nieuwe animatie enkel het gevoel volgend en zonder veel na te denken zoekt hij zwijgend te ontsnappen. hoe van de ingang zonder hulp naar…

Ze had er geen betrouwen in, de kleine hyacint, toen het voorjaar kwam en kriebelde tussen de wortels ze wenste dat alle mannen haar op handen zouden kunnen dragen en voelde enkel de zware aarde die haar bedekte, eenzaam was ze en niet op haar plaats. Was ze maar een waterhyacint, waarop een prachtige bloem stond drijvend op het waterland…

De man met een titel, hij was bijna koning geworden zette een punt achter zijn carrière en overvloede de rechtbank ter plekke met zijn citaten, om hem op de troon te verheffen met zijn hoogste vorstelijke dromen. In het land van illusie.. wilde men hem overwinning in de strijd garanderen maar dan herviel de grootmoedige prins…

Vissen, ze zwemmen soms saai in het water..zoals de doornhaai soms kleurrijk en soms onopgemerkt zonder zwemles, halen ze adem met hun kieuwen Vissen, ze kauwen en kijken raar als ze slapen of ze zijn blind in het water ..ze slijten hun leven als gewervelde dieren zijn groter, trotser en interessanter als mieren Ze geloven niet in…

In steen gevangen, gehouwen in het blok steen getekend werd mijn welkom mijn schat, als een illusie die ik in fraaie woorden hulde. In steen met getekende lijnen onderverdeeld, mijn zoete gedachten de realiteit die wij waarnemen schuilend achter een onzichtbare werkelijkheid zonder schijnheiligheid en bedrog. Als een antieke fontein…

Alwetenheid, al was ze een illusie de ontwikkeling, een potentiële bedreiging voor onszelf gedachten zouden kunnen passeren op wetenschappelijk gebied.. alsmaar slimmer..alsmaar concreter doorkruisen ons achtergebleven stenen tijdperk..onze rijpheid in dingen. Mooi, het gepraat in onszelf op zoek naar wetenschap het menselijke brein…

Wees barmhartig Maria, de verlichting kwam in volle harmonieën gedragen leed op ontelbare plaatsen als een onbetwist en hemels pijnlijk meesterwerk zo voelde moed, onafgebroken de ontroeringkracht en diepgang "de zin van zijn" terwijl het grote lijden zoals in vele meesterwerken met overgave als arie gezongen, de tranenden harten…

zeer strategisch roept de "voorhoede" van het krachtige leger zwart /wit tot orde een werkelijk kleine selecte hechte groep, klasse vult de sfeervolle omgeving. Een kleine troep, avantgardisten bijzonder gekwalificeerde soldaten speelt het originele en lankmoedige bordspel met een haast geheime militaire strategie. Elke zet doordacht…

Wakker worden uit een soort van linguïstische verwachting die ons zo helemaal loslaat als inhoud en strofen samenvallen. Wakker worden, als nooit tevoren op een zondag voller werkelijkheid impressie met ontbijt, kwaliteit die soms zo dierbaar is... De poëtische nacht, ze treurt ruikt de troost zo duister als rozenhout, ruikt amberkleurig…

Groots en opgelicht, hun ongerechtvaardigde aanspraken ja, opgetilt ..de mysteriën in haast goddelijke openbaring. De hand der dwazen tovert uit het niets met geleerde stem een voordracht ..om je te bestelen om triomfantelijk aan te spreken waar men recht op heeft geest en oerkracht, het hele bezit, de oorspronkelijke inspiraties…

Verwaand de liefde, de onzekere lach die wat onsterfelijk is deze droom van roem zo zeldzaam ... Zo broos als de glazen wand zo leeft de liefde voort, vrij van alle pijn en leedvermaak ...mooi en zeer herkenbaar stervend zal haar droevige naam worden uitgewist... "hart" breken de klanken, het glas dat ijdel bewaakt, toekomst breekt…

Betrouwbaar de getrokken zwaarden, handgeschilderde replica der legendarische ziel Excaliburs de originele replica's verloren hebben ze de schittering en glorie, hun waarde de officieren met hun trotse grote sabels geloven niet meer in sprookjes en poëzie stilte voor de storm, betrouwbaar de afstand die zo gevreesd tot nieuwe inzichten…

Opnieuw hoor ik roepen, het rode glas lijkt dronken vol te fonkelen, verspreidde liturgische taal en maakt de tongen los. Opnieuw vraag en aanbod ik wil zweven en begrijpen met uitzondering sacramenten vieren oogverblindend streven prachtig en subliem. Levensvragen verder reiken, een zwijn wordt meestal vastgehouden geslepen en…

In duizend stukken versplinterd ligt precies wat er was uitgemoord in één oogopslag, gesmoord het land van herkomst verwoest de verstikking van de bloeddorstige wreedheid, opmars in veel steden een dichtgeknepen keel pijn bij het slikken vult met vorming, de vooruitgang.. kanker ergens in het strottenhoofd lijkt een ingewikkelde…

De volwassen dopeling, weigerde zich met hymen en met gepaste eerbied te bekeren de ‘niet-vergeten' tentoonstelling op Pasen, wenste alleen de hostie te geven. Vergeving, de witte boodschap, maagdelijkheid de dood, de opstanding wisten zich tweeduizend jaren geleden als licht te manifesteren. De meesten van hen wonen in landen met…

Storm op zee, het avondlicht was .. gemanifesteerd en zoet vastgeklampt niets meer kan het tegenhouden, geen port, geen toegang doen diep gewoel in sluizen zwijgen. Krachtig, soms beangstigend, volgt de felle storm, die droevig hard kan rijzen onbewust aanwezig in de verre onrust van een dag die windstil was. Volkomen weggevaagd, volkomen…

Ter gelegenheid van aller dagen, bijwijlen, het harmonieuze vervangen een lang vergeten "alles" met talloze opportune vragen rooskleurig schoon, vullen "stukken uit de oude doos" ten gepaste tijde, voeden zij de ziel met onvermogen. Ter gelegenheid van cognitieve vaardigheden komt inzicht en rijpheid wier goede voortgang na jaren…