Netgedichten

netgedicht (nr. 31.629):

- Onsterfelijk, wat onsterfelijk is -

Verwaand de liefde,
de onzekere lach
die wat onsterfelijk is
deze droom van roem
zo zeldzaam ...

Zo broos als de glazen wand
zo leeft de liefde voort, vrij
van alle pijn en leedvermaak
...mooi en zeer herkenbaar

stervend zal haar droevige naam
worden uitgewist...
"hart" breken de klanken, het glas
dat ijdel bewaakt, toekomst breekt
onsterfelijk tot in het diepst van de nacht.