inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.850):

- De Waterhyacint -

Ze had er geen betrouwen in,
de kleine hyacint,
toen het voorjaar kwam
en kriebelde tussen de wortels

ze wenste dat alle mannen haar op handen
zouden kunnen dragen
en voelde enkel de zware aarde die haar bedekte,
eenzaam was ze en niet op haar plaats.

Was ze maar een waterhyacint,
waarop een prachtige bloem stond
drijvend op het waterland

enigszins in bedwang gehouden,
wilde ze niet verschrikt reageren
en het wateroppervlak overwoekeren

was er maar een snelle vermenigvuldiging
die haar vormde
tot een tropische omvangrijke plant..
drijvend, maar niet vergeten aan de oevers.

De populaire waterhyacint
kan nooit meer uit het meer verdwijnen,
en elke winter zakken
de drijvenden rozetten
onverstandig massaal naar de bodem.

In haar immense biotopen
sterft de kleine hyacint
ironisch wat tegenstrijdig op haar eigen manier,
niet winterhard vriest ze dood.

Schrijver: Sabrina Bielac, 11 april 2010


Geplaatst in de categorie: planten

4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 386

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Peterdw.
Datum:
12 april 2010
Email:
peterdw-hotmail.com
Beetje triest, maar ook heel mooi! Het diepere hiervan, vooral door het tweede gedeelte, blijft me bezighouden, dat wel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)