Netgedichten

netgedicht (nr. 31.769):

- In stenen gevangen -

In steen gevangen,
gehouwen in het blok steen
getekend werd mijn welkom
mijn schat, als een illusie
die ik in fraaie woorden hulde.

In steen
met getekende lijnen onderverdeeld,
mijn zoete gedachten

de realiteit die wij waarnemen
schuilend achter een onzichtbare werkelijkheid
zonder schijnheiligheid en bedrog.

Als een antieke fontein in marmer,
een heraldisch schild, minder belangwekkend
spankelen mijn woorden
en bedekken met kleine druppels inkt het lichaam

een poging, aan mijn oog onttrokken
de zachte sluier van bescherming
op te tillen
...heden ontvouwt zich langzaam
de werkelijkheid
en zwijgt over wat ze weet

Ik wil niet horen,
ik wil niet weten
ik ben een dichter en hart en nieren
te teergevoelig om legendes aan te bespreken

..toch blijft mijn blik gericht.