Alle inzendingen van Sabrina Bielac

Paparazzigevoelens stelen de nieuwsgierige blikken, bewegingen door een fotograaf, woorden blijvend gekoppeld, stikken in hun eigen kritieken vloeien respectievelijk voort van onbevangen zijn. De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi.. hun opgejaagde blikken, hun voeten…

Achter ijzeren façade, staat emotieloos op ruwe muur een stoere kaars te branden, hoogst uitzonderlijk licht haar tors een gevangen lachen op. Onschuldige romantiek, dreigt achter eeuwige tralies te belanden terwijl met ijzeren onvermogen de sleutel in het slot gaat, en alle dagen lang gillend en schreeuwend tranen vechten. Vermomd…

Stenen volk, trommels roepen, markeren de tijd als het water haar doden wegspoelt en de oude wegen wegbrandt. De gangen des levens om die niemand iets geeft, dragen fijne zilveren maskers, opgerichte stenen voortekenen van de smeltoven van de natuur, vertoonden zich als tongen van vuur, met doordrenkte gouden opschriften, kunstzinnig…

Schild van het Westen, beschaving is je naam, westerse mogendheden, open was je geest en ver reikt je arm. Jij voedde met woede, verdraaide woorden gebruikt, om ander land te verwoesten, dat jouw illusie voortbracht, de barbaarse dingen deden pijn in je buik. Je lachen is mogelijk gedwongen, heeft vlak achter kunst een 'schild' opgebouwd…

De gezichtjes en de volle lippen zijn gebarsten, smachtend likken de droge strelende tongen en hebben dorst. De zongebruinde glimlach dapper vertrokken, tasten ruwe handen uitgestoken, naar de vuile brokstukken in het donker van de werkelijkheid. Kermend vraagt een zachte stem, ten einde raad naar de bebloede laatste kruimels van het overleven…

Mijn geweest, lang zonder twijfel, in geest verward, vallend hart heeft een zwarte rand gekregen. Houd een dag de oorlog in mij weg, de gebroken oorlog van zuiver incomplete liefde. Vertel strijder, waar is je oorlogsdagboek, moet ik het wapen laten zakken? Alles was nog rest is niet weggegeven. Het was de laatste dans en wens in jou,…

Is de macht in volmaaktheid? Bestaat ijdel volledig begrip, "gelijk zijn" aan vrijheid, "het zijn", de bijzondere toekomst zoals enkel wij ze kunnen begrijpen? Parallelle ontwikkeling, wekt het hogere nieuwsgierige. Wortels van de reine geest, die geopend zijn, bloeien lijk ontluikende bloemen, knospen als het toekomstige zelf,…

Vleugels rijzen van de imposante spanwijdte adelaars, roven mij het beeld dragen heldere vluchten naar het firmament ter wereld. Geruisloos gekleurd zweven voornamelijk lichtblauwe tinten als "een". Laatste sprankel leven trekken voorbij een vallen in bergachtige gebieden leefde temidden van verdrinken. Stijgend en dalend als…

Heb gedeeld, alle nieuws en uitslagen, rauw en puur en eerlijk, heb de stenen niet gevoeld van alle volkeren. Uitgeroepen, alle vrije dagen, om wat er pijnlijk verloren was, honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen. In rouw wordt gehouden wat lot heeft genomen, waar aardbeving heeft plaatsgevonden, hebben mensen de vlag van de ziel…

De ijskonig ontbeert in geestdrift behelpt zich onbegrepen, zijn blinkende ijsnaalden stralen, zijn koude bries voelt delen. Sneeuwheuvels aan de noorderkant slingeren het weer afwisselend door droge paden, berekoud het land lijkt het ijs, de elementen te beheren. Ijzige machten tronen, de middernachtzon bestraalt warmovergoten de enorme…

De weg van het alledaagse blijft vruchtbaar zoeken naar een onbekende vreemde, in mij de wereld rouwig gehuld in geheimzinnig glazig zwijgen, meer rechtbanken als wetten. Teruggekeerd, verdwaald, waarheidzoekend als de zucht, een cynische leugen. De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi .. de sterkste positie valt…

Isolatie kan ontegensprekelijk vormen corrigerende klachten kunnen samengevoegd worden, belangrijk als beleidsmakers op tafelronde in bepaalde gehoorschadegebieden. Geluidshinder wordt algemeen verboden, wordt beheerd door .. gehoorschade, geen oren na elk gerucht of rumoer erbij een bedreiging voor levenskwaliteit. Laat als een…

Ergens de grond geraakt, verlamd door een foute beslissing allerlei belemmeringen stil afwachtend gekoesterd het verbannen woord is toonloos, loodzwaar, gevallen. De bestempelde fout, die nooit een fout wilde zijn hij stierf zo eerloos en zo anders, door angst viel voor verkeerde keuze. Vicieuze cirkels blijven, draaien denkend, dat…

Kan het jaloezie vertragen dat rood het levensbloed bekruipt langzaam, tergend, vechtend als levenslijn, de streep die hapert en sleept wordt bloedeloos overgeslagen, rood de lichaamsvloeistof om er te zijn. Bloed als edele gratie, symbolisch, prestigieus gezien religie aan huidige grenzen van het ruimtelijk denken als rood juweel…

Reizen met de blik van middeleeuwse historische ogen.. handgeschilderde randdecoraties als bron grenzen bestaan uit een aantal ongeschreven regels. Bronnen, moraliserende getuigen Metamorfosen blijken zich te weerspiegelen vluchten weg in fantasie non-verbaal. De bron van het leven illustreert zijn waar gelaat. Aankijken,…

In het park onder het licht wonderlijke grond straalt een straatlantaarn duidelijk ritueel de dag werd verbijsterd, stond, bezorgt onderdak. De nacht perfekt, achtergelaten stoffig vindt vrede getekend in behoefte aan verlichting was als kind 'teruggekeerd' onaangeraakt net als wij. Geboren om te gaan bevangen geesten wintermensen…

Het antwoord schuilt en de vraag geeft overwinning uit handen. De betekenis van een hymne, vol glorie en geloof, dat de mens groots zal kunnen zijn "overwinning" laat weten wat strijd is, waar victorie geboren in het rampenlicht. Geboren uit overwinning na vele jaren ter veroordeling van verdragen toch verslagen toen men opstond.…

Verandering van staal, trekt het smidse aambeeld verblindt het gebeitel ongeloofwaardig betrouwbaar de hamer. Een grote kracht duwt omver, slijpt gierig diepe fijne gravures bijhorigheden onschatbaar veel harder dan ruwe diamant. Zie dan de kracht van natuurlijke paarden vele malen sterker met hun wilde ondiepe glans. Sterker…

In het noorden een stille tocht de rook trekt als nevel voorbij de zon breekt door en kan best samengaan met hoogwaardige magische natuur en alles wordt weer licht. overwinteraars door de grote diepte uitgeput de wintergasten moeten kunnen rusten ongestoord word gewandeld, gefietst tevens in het winterparadijs waar voetstappen in…

Stijl boven drukke elementen klinkt het grootse applaus op indrukwekkende wijze. Ziet de talrijke complimenten met snelheid als doel voor koppelmomenten om stand te houden in leegstaande pauze. Verdriet spit reeds enkele onderdelen op de weg naar triomf naar boven hergefineerd met goudlaag overtrokken de tellers zijn al bijna te oud…

Alles is mij toevertrouwd voel vermoeid de wake van een nacht gebukt gaan duizend lasten heen draven verder door mijn hoofd als jaren eindeloze historische kracht zachtmoedig en nederig langst de kunstwerken des levens klinkt de stem gezet in vrijheid als koningen willen heersen met richtlijn in mijn hart de wijzen verstandig gebogen…

Rusteloze dame, zoekt de drenkeling in mij overweeg wat vrede waard is jij loom en zwaar gevoel, dicteert de herinnering aan een stille droom achter gelijnde stromen draagt het innerlijk ballasten mee. Aandacht voor het rusteloze is het dispuut om zwaar gekleurde romantiek, dwingt het schip richting pier vervalt door symmetrie of harmonie…

Witte stille vlinder jij moet in het donker zijn, hoor de zwermen vleugelslagen wou jij schuw, nog kwestbaar zijn? Blijkt dat als harmonie is neergedaald als een dreigend wolkendek, men voort zal gaan tot het bittere einde van de avond? De vallei van de hemel opent aarzelend langzaam haar hemelsluizen valt als duisternis over laatste dagen…

Als een weerlicht in het donker, verstikt en zonder klank verstijft het wapen van de machten valt het edele doek der wijsheid ongehoorzaam en soms bang. De rivier van het leven, lijkt zoveel op zigzaggende snelle bliksemflitsen proeft sprankelend de wil van een spetterende tijd. Alles wat men ooit wilde verdwijnt als een plotselinge…

Muziek, ze speelt zachte noten op de achtergrond, van niets stoelen staan wanordelijk weggedrukte vragen, bergen glazen fonkelen schuimen onbeschrijfelijk mooi, misten in perfectie stil het praten van de mens. Licht op in de nacht in rijen van twee ogen beschonken woorden omringd en niet mis te verstaan, het fluisteren van vrienden…

Onweerbrengbaar uit grootmoeders tijd vieren wij de nieuwigheid, met wat oude borrelglaasjes, een karafstop en wat dingen zilver, een oud zilveren medaillon wat zijn ze mooi bewerkt de ringen! Ringen, te oud deze dromen van zilver bezet met halfedelstenen die meer dan waardevol leken een eeuw later een illusie bleken. Oud en versleten…

Op een planeet vol vreemde mensen zoekt men begrip van liefde en strijd tegen massale schendingen van overtreden mensenrecht. Vreedzaamheid in alle harten raakt de diepste gronden.. waar heerst de toestand van rust? Waar vrede geen vrede is, maar een verworven must perfecte vrede in jezelf bescherming tegen wapengeweld, komt de schijn…

Voorbij het laatste hoofdstuk de grens trekken naar plaatsen onweerstaanbaar licht weerkaatsen. Mahoniekleurig onbeweeglijk als door modderstromen lopen. Kunst ontwaakt dromerig als een bevallige tuinschilderij, eeuwig verzandend in razernij als romantisch “gevoelige klap”. Voorbij een andere tijd, schrijft de wijze steen op een brief…

Hoe verschillend mensen zijn, hoe wij trachten waar te zijn. Hoe eindeloos leeft vertrouwen onopgebouwd, hoe raakt illustere illusie troostloze doffe liefde kwijt? Als waarheid leeft, onbevreesdheid in vragen die bij het leven horen. Als de leugen verschuilt waar eerlijkheid verschijnen kan, waar geen liefde macht weergeeft. Waarheid…

mijn gevallen hart het is van jou, een bladzijde liefdevol warm vullend het kleurenpalet van het leven mooie voorbeelden die vol roem de tekst aangeven machteloos bekent het onbekende, de letters een woord liefde als vraag niet duidelijk omschreven, kunstig vertellen, sinds jaren geleden, onvindbaar de roem van het dierbare mijn hoofd geborgen…