Alle inzendingen van Sabrina Bielac

Indianenland verentooi, geesten en visioenen rode uitgestrekte krijgershand bebloed niet de strijd om eigen land Native spirit moet donker in de vallei passeren langs de vredespijp van wilde rivieren, grijze onafzienbare beproeving, die langs dorre grasvlakten wegtrekt rook, verteld in wolken leed schildert het indianenkleed Native…

Een koud gevoel in de winter de ijzige zee vriest dicht troostloos smelt niet waar het ijskoud water bedreigt de toekomst van de noordpool. Blik op het noorden volledig uit het evenwicht. IJsberen de grootste zoogdieren ter wereld schuilen ingegraven in het pakijs, hier en daar verloren gravend wild en vrij en onafhankelijk zijn zij…

Ijstransparantie van sculpturen glas deed alsof het glas niet gebroken was, een treurig lied vol jeugdherinnering, zoals een ijsculptuur romantisch zeggen wil, met grote lichtblauwe onschuldbloemen. Een kindsheid, kind zijn is soms niet echt, schaakblind aanleverd, diep ongerecht. Herinneringen aan en uit de kindertijd, het grote herenhuis…

Herders liepen vastberaden sneller met hun grote kuddes en de honden verder op een zeer verharde onbegane weg. 's avonds begon het te regenen en te stormen in het grijze avondlicht storm, regen en hagel als omheining, geen ijziger woord dan tegenwind de eigenwijze zoektocht naar een kind moeilijkheden van elementen trotserend om het tegenlicht…

De nacht ter aarde geweid in stilte, stille heiligheid vreedzaam hij die lacht, dood gewaand wordt wat was, de liefde spreekt in alle talen. Alles slaapt, eenzaamheid waakt, het hart zingt, het springt van ijs en van helderheid, gezangen en gebeden vredig luiden grote klokken, de eindejaarsperiode aangezwengeld in de donkere nachtelijke…

Met ons vroeg verlaten stierf jij moedig, niet eens belangrijk, pijn die je gevoeld moet hebben, terwijl op blote voeten smekend, dood de mens verzoend, de pijn je smachtend kust en zachte liefde je omhelst, het huis gezalfd met zuivere hemelse verzoeningsleer. Witte duif, de veren vallen..het kruis weegt zwaar, het missen van je lieve vader…

Werkelijkheid verrijkt, duizend keer bekeken, vergeleken, wat is einde, je bent nog heel jong en wat is jouw dood, als de leegte toeslaat en je niet meer laat gaan? Het vasthouden van.. Nacht kleurt het leven alles wat jij lief had, heeft een lichtje voor je laten branden, aan het einde van je zware gang. De stem die begrijpt…

gestadige weg, waar loop je langs.. wat verwaarloosd want ieder einde is een ruw begin. Ik voel het zachte mos, levendig groen, siert de lijdensweg en honderd vleugels dragen mijn zachte pijn en de warme wind hij vangt mijn haren, houdt mij zijn hand liefdevol voor mijn ogen. Oneindig ver blijf je weg, ik zie verwijderd mos groeit…

De nagel in de muur, slaat men dikwijls ongewild ernaast, en de kracht die je uitoefent wordt niet doorgegeven. De betonmuur is harder dan men dacht, mysterieus, de nagel buigt als een ongewoon ijzer roestig, hard, met een spitse punt. Ruwe nagels vormend in een muur duwen slaan in met bruut geweld. Druk die je op de kop van…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…

tastbaar als spanning, werkelijk waar onverklaarbaar als een lichte schaduw die mij troost ben je ver weg zo dichtbij onzichtbaar voel ik je hand aanwezig losgemaakt en geanalyseerd zo moedig en triest, schijnt hemels licht de stiltesluier zacht als fijne mist zo mooi als door schaduwen heen loop ik heel dicht naast je in het niets.…

gelijk kostbare kralen kijken ze mij aan, verbaasd en stil vragend, kinderogen, wat gaat de tijd toch snel 's ochtends vroeg voel ik zalig warm hun kleine armpjes rond om mij aan voel hun onvoorwaardelijke liefde en zie onschuld...gestolen momenten het mooiste van hun leven in hun kinderogen in een hoekje geduwd en verscholen, zonder…

Zonder gedachten, de constant opkomende gedachten besparen met evident te zijn maak ik mij geestelijk "leeg", zonder verwachting hecht niet aan exclusiviteit, de constante gedachtestroom met een basisgedachte, teruggespiegeld door anderen wenst men veranderd te zijn als een mens zonder franje, kaalgeschoren het wijze nederig gebogen…

diepgaand in de spiegel van de regen zie ik allermooist mijn gezicht vertrouwen in liefde met zoveel evenwicht loop voor jou door de regen afstand overbrugt doorleven.. verliest men rap het overzicht. begroet wel duizend keer speciale belofte vertrouwen…

ze spint draden voller aarde zeer geliefd, sterk en rijk aan ijzeraards en kwarts staal omspant de zachte brokken van het doordringende scheppingsverhaal geschiedenis spreekt haar moedertaal heeft de aarde lief bloed spugt de vulkaanuitbarsting ontspringt de dans en ook de rommel de visualisatie van het verhaal letterlijk aards instrument…

Heb ik heel de wereld bereisd, gevoelige zinnen op de tocht nacht die opstond voor weeën in de kou naakt en vogelvrij de witte noorderzon heeft de maan vervolgd gejaagd ontevreden als een bruine beer het hart verscheurd met grommen de poolster fonkelt intens vol geluk met spijt een scheidingslijn trekkend verdient moe de…

De wereld lag te slapen, toen ik op een ochtend vroeg wakker werd, terwijl van jou gedroomd, dat gelukkig zijn de normaalste zaak van de wereld was, blies de liefdeshoorn zo hard het kon valse noten terug in de stille wereld. Moe maar tevreden, zingt de toekomst in mij, haar enig bang lied, draag de hele wereld op mijn handen het lied…

Ik herinner het mij nog prachtig gemijmer opgetogen.. alsof het gisteren was, een dagje uit, mijn romantisch leven letterlijk bewogen, toen ik je jaren geleden tegenkwam, zag dat je ogen straalden. De voetgangersbrug was opgehaald, het lot van het leven reeds in beweging, tijd liep voorbij in de gietendnatte regen ik stond daar een beetje…

De richting waarin mijn ogen afdwalen, de seconden dat mijn instincten falen de liefdevolle piepkleine signaaltjes die ik echt niet zag, maar die er waren, verraden het onderwerp van gedachten en spreken de taal van mijn ogen. Het leven is allemaal zeer relatief, bewegingen vaak gesloten en schuw. De taal van mijn ogen ze aarzelt niet,…

Schipbreukelingen, gevoelens net op tijd uit het water gevist, nipt gered van verdrinkingsdood, toen de boot der dingen onfraai schipbreuk leed, op de drukke vloedgolf van de eenzame scheepvaartroute. Voor een groot gedeelte gevoelsdood, ijskoud in de trotse stormende golven gesprongen. Kunstig onder het woelige water verdwenen, toen het…

rustig hart het kijkt naar de gesloten tinten wall van zoete toekomstgeuren het overdonderend succes, verveling waarvoor woorden ontbreken in kleuren van de muur ramen en deuren bepalen, geven prachtig grote stukken van het uitzicht van een huis, ongeopende deuren, welk in je ziel donkere uitlaat vinden zoals de verzuchtende onaangeroerde…

Wie ik echt ben als product van eigen gebruik zal uit het verschijnsel blijken dat jarenlang zo hoogst vertrouwd de dure prijs betaalde voor het korte verhaal. Wie ik echt ben met andere ogen behandelt een aantal aspecten die van belang zijn bij vrijwel iedere beslissing als een belangrijk gegeven beschouwd. Als ik echt ben wie ik…

Arm geboren uit de warme schoot, geen gordijnen en geen verwarming. Broer en zus in het tehuis geplaatst, niemand droomt er van om arm te zijn. Kansarm elke echte kans ontnomen droge waarde zonder dagelijks brood, in een vicieuze cirkel terecht gekomen. Kijk gelaten naar de andere sparteling.. gewoon ellendig worden 'blootgesteld'. Moedig…

Het nieuwe antwoord ingekleed, had een lijst van joden gemaakt. Leed heeft de lange weg afgelegd, om zich opgesloten te verbergen. Gruwelen die zo rap niemand vergeet, dramadagen dragen ongerijpt begrip. Gebaren gevuld met korte woorden, verwijten met haast dodelijke stilte, versterkt met intensiteit, ditmaal nood, melancholie van duister…

Wie wilt niet steeds gelukkig zijn, over rozen met schoenen lopen, reden hebben om kinderlijk te lachen. Niets meer redelijk zeggen, hoop nog steeds spoorloos, onvindbaar weggelopen op duizend open wegen. Wie wilt niet vrede in zijn hart, gouden bergen van gevoelens delen, vermiste personen later waarderen, pas als hun namen weggeëbt zijn…

Liefde felgekleurd, probeer mij nog de rose wolken te herinneren. Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen, je wil was trots, de grote toren geboren. Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om…

Als rode rozen aan het verwelken zijn, oude tramlijnen geen halte hebben, als wonderen en volledig overzicht, de nacht doorbrengen, de waardeloze wereld uit zijn. Als bezoekers geen kraakpand vinden en als alle opvangplaatsen volzet zijn, met oneindelijk veel luchtkastelen aan dingelen. Als liefde voor het hele land ontbreekt en "houden van…

Kleine ongeborene sterrendroom ik droeg je zo liefdevol onder mijn hart tot in het diepst van mijn wezen geraakt jouw fragiele vleugels waren gebroken, af je kloppend engelenhartje al stil verloren koud, nog voor ik je lichaampje leven gaf ik mocht je maar heel even gedenken je koesterende tedere gedachten schenken je mijn vlinderend zonnestraaltje…

Als een vrije kunstenaar in wateren mogen leven, proberen te ontsnappen. Vissen hoor ik stil fluisteren, zie ze kijken en begrijpen. Het waterrijke gebied leeft, spreekt in wilde vrijheidstaal, land van wilde wateren geeft een combinatie van verhalen, leeft aparte mogelijkheden. Elk leven geniet van het wilde, water zo eeuwig blauwgroen…

Gebroken hartsdingen kan men moelijk lijmen, brokstukken in scherven vallende liefde vererven. Meest bekeken emotioneel uit balans zonder woorden. Pijnlijk getroffen aanvoelen, obsessieve gedachtenmolen. Liefde verteld gebroken, heeft een stervend hart gehad. Herinneringen verlaten ons geliefd en scherven verspreid, tot laatste aanvaarding…