Netgedichten

netgedicht (nr. 29.106):

- Weggelopen op duizend open wegen -

Wie wilt niet steeds gelukkig zijn,
over rozen met schoenen lopen,
reden hebben om kinderlijk te lachen.
Niets meer redelijk zeggen, hoop
nog steeds spoorloos, onvindbaar
weggelopen op duizend open wegen.

Wie wilt niet vrede in zijn hart,
gouden bergen van gevoelens delen,
vermiste personen later waarderen,
pas als hun namen weggeëbt zijn.
Hopend slapen vol begrip vannacht,
benieuwd hoe leegte vullen kan?

Vertellen, lezen in de krant, als
er nooit meer een morgen zou zijn,
begin lijkt echt nergens op gebrand.
Wat rest hartsrust om te zeggen,
onbewaakte uren aan de telefoon.
Het leven eigenhandig opgebouwd.

Juist luisteren hoe het zou werken,
vertellen wat je in mijn ogen leest.
Beeldend hoop laat alles staan, wijst
toch op een reeds afgesloten einde.
Wat als pijn over gouden rozen ging,
vluchtend als in sprookjes, weggelopen

..op duizend open wegen, net het leven.