Netgedichten

netgedicht (nr. 29.592):

- Stille Heiligheid -

De nacht ter aarde geweid
in stilte, stille heiligheid
vreedzaam hij die lacht,
dood gewaand wordt wat was,
de liefde spreekt in alle talen.

Alles slaapt,
eenzaamheid waakt,
het hart zingt, het springt
van ijs en van helderheid,
gezangen en gebeden
vredig luiden grote klokken,
de eindejaarsperiode aangezwengeld
in de donkere nachtelijke verte.

Heilige nacht,
stille kerst schittering
dwarrelt langs de sterren

ongrijpbaar, 't sluimert zacht
rustgevend het besef
van stille heiligheid,
glanzend, schitterend gelakt
als poëzie met lieve wensen.
Dit jaar voor alle mensen,
in wereldse kleuren.