Netgedichten

netgedicht (nr. 29.342):

- Toekomst in mij -

De wereld lag te slapen,
toen ik op een ochtend vroeg wakker werd,
terwijl van jou gedroomd, dat gelukkig zijn
de normaalste zaak van de wereld was,
blies de liefdeshoorn zo hard het kon
valse noten terug in de stille wereld.

Moe maar tevreden,
zingt de toekomst in mij, haar enig bang lied,
draag de hele wereld op mijn handen
het lied van durven en witte stranden,
de hand van geven en reuzegrote steden,
de toekomst schrijft haar eigen tekst,
ze zoekt mij niet, ze woont in mij zonder reden.

Verrast keek ik om mij heen,
loom ontwaakt probeerde ik
vannacht in mijn slapeloze wereld te leven.
Bedenk de gekste liefste dingen geschreven
toekomst in mij, terug naar de malle wereld,
een wereld waar dromen niet storen,
waar slaapproblemen niet bestaan,
waar verbrand verleden stil ligt te smeulen.