Netgedichten

netgedicht (nr. 29.476):

- Alles wat jij bent -

Stuit op grove taal van onwil
rem hard aan de kant,
slip sterk met mijn bruine open ogen
over mijn eigen gevoelsgrens

open gaapt voor mij een grote afgrond
achter harde wilde golven voel ik wand

doorvoed mijn hartje met het begin
van wat ik seconden lang stil herken,
ik begeer niet langer wat ik krijgen kon
en mijn luiheid toch weerhouden wou

alles wat jij bent
staat in het landschap

druk aan de kant geschoven
dwars heen door jarenlang zwijgen
wordt er niet langer bij stil gestaan

onwillig gaat het over kwesties verder
geen weg terug uit het diepe moeras
genadeloos afgemaakt alles wat jij bent,
verloor zich in mij, wat ooit was.