Alle inzendingen van Sander

ze wenste een blijk van absolute liefde - níet zijn glazen oog…

wie weet was het niks - twee meter van de vangrail schoen op de snelweg…

grijs voldaan proeft hij kalm de laatste herfstregen - hij heeft liefgehad…

Ik sta op schuif het gordijn opzij een ster schijnt mij flauwtjes toe Het blauwe uur daarna de zon, de dag, de zaak ik ben nu al gaar Bij de wasbak tref ik mijn gezicht een verse wal is in de maak ik zie een mens, eiwit belicht een onsje wil op liters water Maar ook spiegels zijn gevormd metaal en zand, meer is het niet - veredeld…

blij kind vervlogen in stofjas van afvaldamp - hier ligt niemand meer…

Soms denk ik wel eens één dag één nacht en dan een leven lang om jou te dromen geen tijd voor pijn of lauwe sleur geen kans voor barsten je beeld zou zijn als dagend licht zacht verstild in mijn herinnering en toch nu ons vlees de schoot ontvlogen is wij meer dan ooit verleden proeven zie ik plots die glans weer in je ogen…

Zo koud je zweet ik voel je vechten Zo klein zo vrij van schijn en leugens nog Zoëven keek je rillend op vroeg me: pappa wat heb ik toch? Nu slaap je weer, je hijgt wat minder jouw strijd is straks voorbij - althans voor deze keer Ook jij zal het spoedig weten: geen leven zonder vechten geen liefde zonder meer Maar eerst gaan…

Traag en troebel stuwt de Seine nieuwe tijden voort Ook nu spellen dolverliefden verse dromen slaapt een brakke zwerver diep en luid lezen heren nors hun ochtendkrant laten hondjes mantelpakken uit Nu mijn blik opnieuw het water raakt waarin plataanloof diepbruin valt strijkt een hand plots door mijn haren zoekt zoete adem speels mijn hals…

We bellen nog drie woorden één futiele zin Maar hoe ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw…

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

Tien minuten, mijn vader komt zo terug - hij fluistert dank en kucht Hoeveel kan een mens verdragen traag haar adem, huid en haren grauw haar volle lippen haast ijzig blauw Een lichte zucht: dus je bent gekomen mijn dochter weet ervan - van bijna alles dan ze zegt nog meer met weinig woorden hij luistert slechts, herdenkt hun dromen Plots…

mijn God wegens het uitblijven van uw reactie voel ik me genoodzaakt U weer te schrijven ik stel U wederom met klem deze keer mijn onbeantwoorde vraag waarom kijkt U op mij neer…

Geen EasyJet of Koninklijke Zwaan nee, het waren jouw stralende ogen die mij business class de lucht in deden gaan Telkens wanneer jij naar me lacht word ik door jou langs wolken gevlogen noem het liefde, ik noem het luchtmacht Ik wil echt nooit meer landen houd me voor altijd in de lucht Die vliegangst overwin ik wel ben slechts voor nog…

Alleen op weg naar huis met onze avond in mijn hart buiten brandt de straatverlichting in mijn auto is alles zwart Had ik teveel gesproken meer dan ik in mijn hoofd had waardoor ik tussen mijn zinnnen door het belangrijkste vergat? Was ik vergeten om te zwijgen met mijn lippen op elkaar? Ja, ik was vergeten te zwijgen want wat ik zwijg…

Een gezelschapsspel voor twee personen maximaal De spelregels ongeschreven maar vals spelen is fataal Ogen bepalen het lot de speelduur onbekend Levenslang of totdat je er op uitgekeken bent Er zijn twee winnaars of je zult beide verliezen want het spel der liefde kent geen remise…

Waggelend op rimpelingen Het evenwicht verstoord Zit ik met jou Wind in je haar en verliefdheid aan boord Totale verlatenheid en sereen gekwetter Geen beklemmende ogenblikken Zit ik met jou Pijltjes op je hart te mikken Rietstengels knisperen tegen elkaar Kolken geven vaart Zit ik met jou Als puntje op een blauwe kaart Intens genieten…

Ik kan het niet verdelen Liefde is niet zomaar iets Overdonderd door je blonde verschijning En aanwezigheid zomaar uit het niets Verbijsterd door je zoete lippen Ondeugend in je ogen Ik waan me in de wolken Op bergen, 10.000 meter hoge Ik mag dit niet voelen Alle realiteit verbiedt Maar wat is deze wereld Als je fantasie niet ziet…

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn? Een veer erkent de korrels…

Zonder reden, heel gewoon, vanzelf verbonden met elkaar. Voor even, Heel natuurlijk Wel vertrouwd, toch vol geheimen, Wetend dit gaat verder. Niet op wachten, laten gaan. Vanzelf…