Alle inzendingen van Sylvia

Terwijl mijn bange norse vriend in bed zit te rillen in zijn Noorse trui bedenk ik nòg meer liefde en hoe die liefde te beginnen. De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel. De piano houdt op en mijn bange norse vriend begint in slaap te vallen ---------------------------------- uit: 'Men…

Ik lag met mijn buik tegen de aarde beestjes weg te jagen van de bloemen vlakbij mijn borst. Er had van alles kunnen gebeuren een vliegtuig kon landen een boom kon verjaren een groep bejaarden kon worden gelucht. Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij. Zij zag mij en groette.…

Goudgeel weer het bier en lollig de jongens. Waar moet dat henen? Mijn plan om non te worden weer twee weken uitgesteld - eerst wennen aan het idee, de drie geloftes onder mijn armen nemen in plaats van - goudgeel bier loopt langs mijn wangen. De jongens raken mijn armen aan. Waar moet ik heen? Boerend vertel ik een mop iedereen lacht terwijl…

Wetend van afscheid fiets ik met mijn oude lief door de polder. Ik heb hem geleerd dat het Hollandse landschap mooi is. Ik laat hem dus niet met lege handen achter. Hij zal zijn vrienden kunnen vertellen dat hij op vrijdag de zoveelste de enige allochtoon in het bos was en op een zondag in mei de enige bruine man op de fiets in de Hollandse…

Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Zwanger van water ontdoen grauwgetande flarden zich van hun neerwaarts ijlende last in hunkering de aarde te zogen, landschappen van stromende beken in mistige waas op glas, grijze lappen worden ijler waar blauw tevoorschijn komt, uit diffuus licht wordt zon weer geboren, liefkozend haar aarde als minnares.…

De mooiste koe in het weiland heet 607 400185 maar wij noemen haar Sheila. Of wij twee vreemdelingen zijn die prullenbakken zoeken. Zij heeft oogleden als zalmen bepoederd met Rimmel nr. 35 Rich Sugarwhite. Wij zoeken de komkommer, snijden een stuk voor Sheila af. Zij neemt en eet, de ogen geloken. Minder hadden wij niet kunnen doen…

Hoe denk je dat het is om mij te zijn? Wat denk je? Denk je dat ik er iedere dag met mijn mandje met kleine vissen op uit trek om de Haaien te gaan voeren? Wat denk je? Denk je dat het leuk is om mij te zijn? Hoe denk je dat het is om iedere ochtend met een rotmand vol met kleine vissen er op uit te trekken om de wilde haaien te gaan voeren…

Als god is goed dan heeft hij krullen houtkrullen metaalkrullen krullende golflijnen krullen met potlood getrokken door boodschappenlijsten krullen op zee God speelt met zijn haren in de ochtend speelt met zijn haren in de middag laat in de avond wat krulspelden vallen Midden in de nacht jaag ik een vinger door god's…

Hij moet bij mij zijn hij moet mij lezen zijn hand op me leggen me terugtrekken uit het land van de doden. Hij moet bij me zijn hij moet zich over me uitspreiden hij moet glimlachen wanneer ik niet meer wil hij moet applaudiseren. Hij moet bij mij zijn steeds als ik de deur open doe moet ik zijn neus zien die groot is uitgevallen…

Er waren dingen die niet vanzelf goed gingen. Porren, er moest gepord worden. Gesjouwd. Besproken. Geregeld. Het nerveuze systeem ging ervan in een driedimensionale versnelling. De geest ging in de kelder zitten rillen. Er werden dingen gesjouwd, besproken, geregeld. Er begon- nen dingen te gebeuren. Dingen die niet vanzelf goed gingen. Deze…

Alles aan jou was gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam…

Praten is gestopt teruggebracht tot zinloze regels waartussen de waarheid zich verschuilt het wezen sluimert in doofstomme harten stil gekneveld en ontluisterd uit verschrompelende klieren verdween het vocht nee, haar ogen prikken allang niet meer…

ik lag met mijn buik tegen de aarde beestjes weg te jagen van de bloemen vlakbij mijn borst. Er had van alles kunnen gebeuren een vliegtuig kon landen een boom kon verjaren een groep bejaarden kon worden gelucht. Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij. Zij zag mij en groette.…

Ik leen mijn vader van de eeuwigheid. Mag ik hem even houden? vraag ik elke dag. Het leengeld -ophijsen, neerlaten aanspreken, instoppen toedienen, afvoeren - betalen wij graag. Hoor de eeuwigheid lachten om het pietepeuterige dat kleine strookje tijd waar die families toch allemaal zo voor rondrennen -------------------------…

Het zomert al een beetje. Een dag in november een grote stralende zon heel veel zingende vogels. Het gevoel een jurkje aan te kunnen trekken, een heel bloot jurkje en te flaneren tussen meneren met dikke jassen aktetassen vol met winterboterhammen en winterpaperassen. Ook het stiekem tonen soms ineens van achterstevens. ------…

De bomen gaan voorbij En toch blijven ze staan Jij niet Jij gaat waar Het bekende onbekend is Waar thuis ligt Is waar de vlinders vliegen Waar de golven hoog zijn En waar jij onderaan staat Kijkend Voelend dat je er een deel van uitmaakt Ook al lijk je nog zo klein Door de ogen van de zon Aan de neerkomende hemel In je dromen Vervuld…

Een nieuwe waslijn uitgehangen. Ik houd van je. Twintigduizend nieuwe manieren van voelen. Een schreeuwend kind in het vooronder. Ik houd van je. Je bent gekomen. Je bent mijn tentamen van het leven. En ik zal slagen. Ik zal. Veeg je voeten. Doe het licht uit. En kom bij me. ------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Je bent ook een stuk fruit dat ik van de schaal pluk jonge mooie man. Vrolijk en wel schil ik de sinaasappel waar ik je voor aanzie. ---------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Ik mis de vlinders nu zo in deze herfst De vlinders staan voor hoe fragiel ons leven is De bladeren van de bomen vallen naar beneden en geven aan dat er weer een jaar voorbij is gegaan Wat heb je gedaan? Wat heb je betekend dit jaar? Is het vervullend of teleurstellend.. Wat zal ik aankomend jaar gaan doen?…

Laten gaan van verlangen Laten gaan van dromen Laten gaan van wensen die nooit zijn gekomen Laten gaan van pijn in tranen die stromen zodat het hart in die vrijheid van haar smart kan bekomen…

Niet iedere dag wordt je wakker en zie je hoe je werkelijk bent. Want het is simpeler om te doen alsof je jezelf niet kent. Dit ben ik zonder masker mijn angsten en mijn pijn. Het masker heb ik afgezet, omdat ik echt bij jou wil zijn. Ik wil doen wat ik wil doen en zijn wie ik eigenlijk ben. Ik wil zeggen wat ik voel, zodat ik voor mijn…

voor vingers ben ik bang mijn tante zaliger rachel haar achtertuin -pioenen mijn kind dat ziek is stella mijn kind dat zoek voor bach mijn vingers…

mama's hart is aangevallen sjaan wordt jarig telefoon één één één één - 11 uur 11 voor leken - kom nu nu syl schrielt zij twee drie één één sjaan mijn zoon is jarig…

hoogblond de haren dun al dat verlies…

ik zie hoe ze struikelt over merktekens van tijdloosheid telkens weer haar handen rauw opengehaald aan de scherpte van uitgestulpte rotsen kijk, zeg ik daarginds verwaait de nevel boven de vallei daar droomde jij het kind op bonte bloemengolven daar speelde nog de naaktheid in trouw beschuttend groen totdat de…

gelijk twee manometers achter brandgevoelige ruiten zetten zich onze wijzers synchronisch in beweging vooralsnog in slowmotion balanceren zij binnen het groene vlak om accelererend door hitte geladen golven voorbij de grens naar het roodste rood te klimmen waar het glas bollend van doordringende dynamiek explodeert in één…

ik zie je nog steeds liggen, lief aan levensreddende slangen van gestapelde apparatuur en de buis die zuigend leven ademt in onwerkzame longen rode en groene lijnen waaraan mijn ogen zich vastpinnen lezen golvend jouw lichaam naast opspringende cijfers als tussen strakke lippen zwijgend woorden hangen aan de spoedeisende wens het…

hoe eenvoudig zou het leven zijn als jij en ik elkaar raakten zonder weerstand te bieden zoals het loof van deinende kruinen die conflictloos aanhalen en afstoten één met de wind ja, zo simpel kan het zijn als de geest zou zwijgen…

rond de gerijpte boom tilde ik gebroken tegels uit vergangen grond geplette wortels rauw geschuurd onder blinderend grijs ontsnapten rafelend aan het patroon van gesmoorde vrijheid later, veel later na vergruizing van kil beton dekte ik de open ruimte met jonge aarde toe…