Alle inzendingen van Ton Rijkers

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

DIE DREIGEND DONKERE NACHT Het was een donkere maanloze nacht we liepen in de dreigend stille duinen We deelden het eenzaam fluisterzacht; als klonk ’t ruisen van dennenkruinen We voelden het gevaar dat er dreigde klemmend naderde die angstige sfeer Waardoor ieder naar vluchten neigde; ’t latent onheil voerde ons naar afkeer Geen…

BRIEF VAN EEN DODE Zijn testament moest worden open gemaakt de erfgenamen hoefden ‘t niet te vernemen Ze waren reeds uit de boze droom ontwaakt en zagen nog geen uitweg uit de problemen De dode had zijn erfgenamen zelf ingelicht; had ze een lang afgemeten brief geschreven Wat hij hen schreef, deed hen de deur dicht; dankte hen voor het…

Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal onze zomer een strenge winter zijn Dan blaast een koude wind door ’t riet dan is er slechts winterse zonneschijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal het voorjaar een rillerig najaar zijn Van zoveel najaarsstormen doelgebied want ons land ligt exact in de vuurlijn Ergens in het reeds…

JEZELF VRIJPLEITEN Tegen je geweten innerlijk fluisteren teneinde ‘t donkerzwarte wit te praten Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk…

Een leven zwarter dan een kille nacht zonder sterren voor een greintje hoop Uit haar mond kwam nooit een klacht ze liep nooit met haar verdriet te koop Druppels bloed, ze gutsten als tranen als ze ’s nachts in haar lichaam sneed Teneinde zich korte tijd blij te wanen ’t leed kwam weer toen het haar speet Sterven kan droevig zijn ‘t leven…

Het was doodstil rond jouw graf er hing een donkere schemering In mij kwam jij die trap weer af met in jouw ogen die glinstering Het was doodstil op je kerkhof geluiden klonken flauw, van ver Samen bereisden we dit doolhof en nu bewoon jij een verre ster Het was doodstil op je rustplek een enkele uil kraste in het bos Ik leun maar even…

Het was zo’n eenzaam donkere nacht waarin sterren weigerden te schijnen Zo’n nacht, waarbij het noodlot lacht en waarin je ’t liefste zou verdwijnen Het was zo’n verlaten donkere nacht waarin mijn ogen urenlang schreiden Zo’n nacht waarop je ultieme kracht samen met jou de dood in wil glijden Het was zo’n naargeestig kille nacht waarin…

De wolken weenden, mijn ogen ook naargeestig huilde eveneens de wind Ik volgde mijn verleden hersenspook en scheen voor ‘t hedendaagse blind Het duister lachte, het lachte mij uit, wie je zoekt komt immers niet terug Van het verleden scheen zij de bruid nu stond zij voor mij open, die brug De wolken huilden tranen en tuiten; in feite weenden…

Ze was heel alleen en ze zat in bad stilte waadde door het kapitale huis Ze luisterde scherp; hoorde zij wat? haar hart bonsde, dit was niet pluis Angstige ogen keken naar de deur; zag zij die deurknop daar bewegen Uit haar gezicht verging alle kleur want hier waren geen vluchtwegen Gruwelijk klonk het zachte kraken wie daar schreed was…

Eens per jaar is ’t feest voor de man dan werpt de zon haar zalige stralen Op alle plekjes, waar ze ‘t maar kan zelfs op blote benen willen zij dalen Blote benen, nog van de winter wit schreeuwen als het ware om de zon Zonnestralen zalig door die roksplit zijn voor blote beentjes als bonbon Weg met de lange broek zeggen zij, schone meisjes…

Donkere regenwolken en kille duisternis na alle tegenslagen die't bestaan je gaf Verdwaalde jij in louter aardse wildernis daarom zet ik zwarte bloemen op je graf Moegestreden en ook compleet versleten rust jij onder het kil monument van steen Wie jij was, het werd gisteren al vergeten het hindert je niet, al dat hout om je heen Donderslagen…

De dood kwam stille en in de nacht muren vormden heel geen bezwaar Ik sprak ik had je vroeger verwacht hij glimlachte; wij begrepen elkaar De dood bood mij de rechterhand ja, hij nodigde mij, als het ware uit Ik breng je zo naar de andere kant wanneer ik jou in mijn armen sluit De dood zuchtte: O ik ben doodop ik moet even rusten aan jouw…

Voor mij reed er een stokoude man ach, zulks veronderstelde ik althans Want hij reed met een slakkengang hem passeren. Mij ontbrak die kans Het verkeer was daar stervensdruk had die oude grijsaard genoeg tijd? Van al was dit ’t traagst hoofdstuk, moest ik constateren, tot mijn spijt Graag zou ik hem een duw geven roepend, ik heb nooit zoiets…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Jonge juffrouw biedt paar hersenen aan grote deskundigheid op velerlei gebied; Nagelnieuw ze kan er garant voor staan bezitster gebruikte ze zelf namelijk niet Wie dit wenst mag ze best uitproberen om te zien of ze stevig zijn en voltooid Ze zijn zeker niet zwaar om te hanteren eigenaresse, die gebruikte ze nog nooit Graag te voren even…

De wind die huilde en ik deed mee op die ene dag waarop jij mij verliet Waarom je met mij stopte, geen idee jij strohalm, mijn laatste grasspriet De maan schreide en ik even droef op ‘t moment dat ik daar wat stond Jij, die ons verleden zomaar begroef, staarde wat schuchter naar de grond De nacht weende en ik even zacht mijn wereld werd…

Als ik smart voel, o dan snij ik mij om mij wat minder rottig te voelen Op die wijze komt er spanning vrij welke in golven aan kwam spoelen Zo ongeveer begon ze het gesprek zij zei: Ik moest met iemand praten Want wellicht is ‘t wel mijn gebrek dat ik 't snijden echt niet kan laten En weet je, later krijg ik altijd spijt maar dan is het…

Als jij zo heerlijk naast mij ligt word ik zo weer verliefd op jou Je lange haren en je lief gezicht maken je teer als ochtenddauw Als jij even in mijn armen rust floreert mijn hart van tederheid Dan voel ik je liefde zo bewust als een verrukkelijke zekerheid Als jij dan heerlijk naast mij zit wil ik jou ook graag verwennen Ook al wordt…

Heel eventjes aarzelde de duisternis edoch gaf zich daarna maar verloren Aan ‘t ochtendlicht die als hindernis het duister al dikwijls had bezworen Heel eventjes draalde de stormwind edoch begon daarna hevig te waaien Door de zwarte krullen van het kind dat naar haar vader stond te zwaaien Heel eventjes talmde ’t diep stil nog edoch gleed…

De hemel huilde.. hij had verdriet en tja, hij huilde tranen met tuiten Harde wind huilde ‘t treurigst lied ik weende tussen druppels, buiten De hemel schreide..van pure pijn hij was van god en mens verlaten Grauwe luchten voor zonneschijn op dat bankje, waar wij ooit zaten De hemel weende, al heel die dag ik kon dat in mijn innerlijk horen…

Elke maand een dag of drie vier voelde ze zich niet echt heel fijn Dan had zij zelfs in niets plezier in haar onderbuik voelde ze pijn Drie vier dagen hield ’t dan aan hierna begon de misère pas echt ‘t Bloed droop uit haar vandaan steeds ervoer zij dat als onrecht Eenmaal..was alles uitgebleven nadat zij op kamp geweest was; Ze had zich…

Ze zei: Natuurlijk hou ik van jou ik hou van jou met heel mijn hart Ik speld je echt niets op de mouw ik heb enkel mezelf niet ontward Ik vroeg liefje waarom huil je nu heb ik je dan wellicht pijn gedaan Passeerde je gister soms de revue dat jij heden in tranen moet staan Ze zei: Ik heb zo’n vaag verdriet met een gevoel van eenzaamheid…

Het berichtje ontving ik ergens in mei het vroeg wil je mij helpen, misschien Het komt geregeld voor dat ik mij snij en, tja mijn leeftijd is al bijna veertien Ik vroeg, als je smart hebt, huil je dan het antwoord luidde als verwacht, nee Dan huilt mijn lichaam zoals ze ’t kan en tja, met dat snijden, daar zit ik mee Ik wil dat het allerliefst…

Blonde engel uit Zuid Holland meisje van West Nederland Blauwe ogen, open lippen, liggend op het Noordzeestrand Mooi blond meisje in ’t zand aan de kust van Nederland Bebloede armen, open benen, huilend op ’t Noordzeestrand O lief meisje aan de zeekant van Wild west Nederland Afgetuigd en murw geworden met in elke hand een tand Arm…

Op ‘t einde van de laatste straat staat mijn weg voor eeuwig stil Geen spiegel toont mij ’t gelaat van hem, die ik gaarne zien wil De weg terug schijnt pure mist mijn ziel kan louter verdergaan Wordt hier het gisteren gewist? daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een…

Valentijn o mijn brave Valentijn ik moet jou een geheim vertellen Laat deze kerel nou verliefd zijn en ja ik wil alleen haar opbellen Ze is een pracht van een vrouw met die schitterend mooie haren Valentijn doe iets, doe het gauw mijn hart komt niet tot bedaren Elke dag zie ik die schoonheid almaar wanneer zij mij passeert Dan lacht zij…

Als je nu waarachtig zeker weet dat niet alles bij elkaar behoort, Dan voorkom je heel veel leed; zorg je dat je niet echt ontspoort Als je nu merkt, dus bewust ziet dat je niet alles zonder meer kan Dan doe je bepaalde dingen niet, zei ik laatst tot de overbuurman Als je overtuigd bent van ’t feit dat niet alles op één hoop moet Dan heb…

Ween maar lieveling, ween nu maar kom toch en schrei gerust maar even Donkere wolken maakten je ’t zwaar laat je vreugde echter weer herleven Ween nu maar lieveling, huil gerust laat al die tranen gerust maar vloeien Schei maar tot je in slaap bent gekust laat de liefde in je hart maar bloeien Ween maar lieveling, doe ’t nu maar ik ga die…

Eigenlijk zijn ze veel te vlug gegaan deze achtenveertig fantastische jaren Nòg zie ons voor de ambtenaar staan om elkaar eeuwig trouw te verklaren De liefde bleek op al ‘t eerst gezicht felle vonken schoten mij uit het hart Het mooie en de liefde in evenwicht ‘t voelde als, van ons leven een start Omgevlogen zijn zij, die fijne jaren ons…