Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.800):

Doodstil bij jouw graf

Het was doodstil rond jouw graf
er hing een donkere schemering
In mij kwam jij die trap weer af
met in jouw ogen die glinstering

Het was doodstil op je kerkhof
geluiden klonken flauw, van ver
Samen bereisden we dit doolhof
en nu bewoon jij een verre ster

Het was doodstil op je rustplek
een enkele uil kraste in het bos
Ik leun maar even tegen het hek;
mijn gedachten laten je niet los

‘t Was doodstil, nabij elke steen
geen zuchtje wind ademde nog;
Ik zat stil reeds dagenlang alleen
nee, innerlijk hoorde je mij toch