EEN HEK VOOR HET HART
Heel eventjes aarzelde de duisternis
edoch gaf zich daarna maar verloren
Aan ‘t ochtendlicht die als hindernis
het duister al dikwijls had bezworen
Heel eventjes draalde de stormwind
edoch begon daarna hevig te waaien
Door de zwarte krullen van het kind
dat naar haar vader stond te zwaaien
Heel eventjes talmde ’t diep stil nog
edoch gleed toen in peilloos kabaal
Mensen schreeuwden: Het is oorlog
en ze vluchtten vervolgens allemaal
Heel eventjes, toen stond er dat hek
dat alle vluchters moest weerhouden
De landsgrens de ijzeren schandvlek
die sluiting voor jongeren en ouden
Heel eventjes aarzelde de duisternis
edoch gaf zich daarna maar verloren
Aan een asielzoeker, die zoekende is
werd christus toch opnieuw geboren
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 13 september 2015
Geplaatst in de categorie: oorlog