Alle inzendingen van W.J. van Zeggelen

Ik loop met vlugge schreden Mijn stadswijk in het rond; Ik ducht mijn overheden, Aan wie ik mij verbond; En 't zij de zon mij roost en braadt Hetzij 'k door sneeuw of slobber baad, Ik vul mijn tas, en ga, en kom, En breng haar leeg weer om, Ik vul mijn tas, en ga, en kom, En breng haar leeg weerom. 'k Heb weinig tijd tot denken…

Een leus, die alles aangrijpt en bezielt, Een levensboom, waarvoor het mensdom knielt, Een ster, die voorlicht naar een heilig Oosten, Een wekstem om gebreidelden te troosten. Een wapenschild voor leugen en bedrog, Een krijgsbanier beklad met adderspog, Een droom, die spreekt door valse visioenen, Een struik, die wel verbruint, maar…

Engel op mijn levenspad, Heel mijn rijkdom, lust en leven, Die al 't heil in zich bevat, Dat de wereld mij kan geven; Moet ik zeggen hoe ik brand, Wat mijn hoop is en mijn streven? Heb ik dan vergeefs in 't zand Honderd maal mijn wens geschreven? Hoordet gij dan zang noch zucht? Was dat alles zonder vrucht? Lieve, zei mijn blik u niet, Wat…

Zeg Lina, waarom toch zo somber en stil? Of broeit er in 't hoofdje een grap of een gril? Maar 't oog is bedauwd en de boezem niet rustig Gij, anders zo lustig! Nooit kendet gij zorgen - gij hebt slechts uw wil ..., Zeg Lina, waarom nu zo somber en stil? Wat nevel zweeft u voor het jeugdig gemoed? Wat kluister weerhoudt u de hupplende voet…

Ik was onlangs bij Evert-oom En klom er in de kersenboom; Het was wel tegen ooms verbod; Maar 'k was op kersen zo verzot, Dat ik mijn vrees voor straf verwon En plukte wat ik plukken kon. Juist kwam de tuinman in de tuin, Ik klom wat hoger naar de kruin, En wist van angst niet wat te doen, 'k Verschool mij onder 't dichte groen;…

Ze zaten vol en vetjes, Heel puntigjes en netjes, Twee rococo-portretjes. Een Pruisman en een Kees, Met blanke chemisetjes, Met Brusselse manchetjes, Gepoederde toupetjes, Met stijve girouetjes En stijve préjugés. Hun geestje was aan ’t dwalen. Bij honderd idealen En duizend weelde-stralen, Ging ’t zonnetje reeds dalen, Der oude fermiteit…

Een wormpje zat verscholen En spon zijn draadje fijn, Hij was een needrig wormpje En praalde niet met schijn. Hij koos in 't groen een hoekje, Ach, matig was zijn deel; Zijn eisen waren weinig, Zijn giften waren veel. Het draadje was gesponnen, Hij leî zich rustig neer, En, diep in 't groen gedoken, Spon hij geen draadje meer…

Ora et labora! is de spreuk, die tot tekst me zal zijn, Lieve hoorders! Maar wat praat ik? Je verstaat geen Latijn; Want bij Sint Japik, met je hersens is ’t aaklig geschapen; Zie me die kwezels eens aan zitten gapen! Ja, ’t is waar, wat ik dikwijls aan jelui heb gezegd: Je bent zo stom als een eend, zo de baas als de knecht: ’k Wil dan zeggen…

Nog dekt de morgennevel Het grijs bedauwde veld, Schoon ’t purper in het Oosten Een held’re dag voorspelt. Daar glanst de toorts des hemels, De zwaluw klieft de lucht, En menig deur en venster Gaat open in ’t gehucht. Daar komt allengs meer leven: De mannen treden uit Met spa, houweel en hamer; De mijnklok wordt geluid. Daar gaan zij, kloek…

Roezige drukte; ’s Avonds laat op; Pretjes en kluchten; Wals en galop*; Geuren en kleuren; ’t Huis van zijn streek; Zuchten en zangen, Blozend of bleek. Zusjes met neefjes, Nichtjes met broers; Diepe geheimen- Schat van discours*; Kaartjes, receptie; Liedjes der min: Lantren en leutren, Wondere zin. Werkdag tot zondag, ’s Zondags in…