Alle inzendingen van Willem.

Zomerblijheid omringt door al het goede van de natuur. Het geel en groen van de boterbloemen zo schoon en zo puur. De zingende vogels in de bomen. Een vervulling van al mijn dromen. Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen . Met alle blijheid…

Ze kunnen mij niet dwingen, wanneer ik mijn geluk vind in de eenvoud van de alledaagse dingen; te vinden het geluk dat ik in mijn dromen niet verzon! Om niet te genieten van het moment dat ik alleen kan pakken in het blauwe schaduwspel onder de warme levensbron! En wanneer ik houvast vind onder een dak van blauwe takken, slechts voor even…

De ochtendmens houdt van vrede. Het goud gloort gulzig uit de mond. De voeten willen graag betreden; de dauw bedrupte grond. De ochtendmens heeft vertrouwen. Het is bestaan zoals nog niet eerder bestond. De handen willen graag vasthouden. Ze vouwen zich omdat het leven vrede vond.…

Bij het ontwaken, wat kan de wereld schitterend zijn! Een symfonie fluistert aan mijn oren. Een vogelconcert voelt als opnieuw herboren. Ik zal vandaag de winnaar zijn. Ik zal vandaag behoren. Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…

Om hitte en onrust uit te sluiten, Doen wij de zware luiken dicht. Nu dringt uit het rumoerig buiten Alleen de klaarheid van het licht, Want zie, de harten zijn nog open, En zon komt helder ingezeefd En toont, van blanke glans omdropen, Al wat er binnen staat en leeft. Heer, doe de luiken van ons wezen Voor werelds ijdelheden dicht. En…

Er is geen reden tot klagen. Laat het regenen iedere dag. Mij zal het niet deren zolang ik leven mag. Ik zou zoveel nog willen vragen. Zoals zonnestralen iedere dag. Mij zal het niet deren. Ik begroet ze met een vriendelijke lach. Ik wil van de werkelijkheid leren. Na regen komt zonneschijn. Ik wil mijn laatste twijfels verteren om…

men was allang vergeten dat het kon maar het gebeurde: met een zacht gereutel stierf de tv. het sprekend paard verbleekte het licht werd opgestoken en de vader aanzag zijn zoon die bij een storing werd verwekt en zei: wat ben je oud geworden, jongen. --------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten…

De eenhoorn huilt om zoveel eenzaamheid, midden in het bos, verdwaald tussen onbegrip en bijgeloof, lijdt hij zichtbaar aan de vreemde ziekte van de mensen. Het land dat er verkaveld bijligt, is zijn vroegere vette naam vergeten en droomt hoorbaar van hereniging, van herinnering aan vroeger dagen toen liefde en wijsbegeerte nog als…

O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend, Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om. O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom, O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…

Genadig God, die in mijn boezem leest! Ik vliet tot U, en wil, maar kan niet smeken. Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, En zie mijn oog van stille tranen leken! Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd. Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen: Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft, En mint het meer dan ’t ooit zichzelf…

Hij ligt graag op de leuning van mijn stoel, Een warme sneeuwbal, die zich kan ontwinden En naar het lege tasten als een blinde, En golven met zijn rug of een gevoel Zich uit wil leven tot een melodie, Achteloos in de stille lucht geschreven. Dan zit hij star, uit wit metaal gedreven, En schuift voorzichtig over op mijn knie. Hij schikt heel…

In vrome afschuw ben 'k door hen versmaad. 'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat, Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten Der huichelaren in hun plechtgewaad.…

Zwaar stapt, in zijn blauwlinnen broek En gapend lichtgeel boezeroen, Toon, om een soepkip op te doen In ’t nachthok; ’t fluiten flapt tot vloek Als plots een Barnevelder kloek Fladdrend en kaaklend zich verraadt. ‘Verdomme,’ bromt hij, even kwaad, Maar denkt aan zijn gebedenboek, En wreekt zich met een handvol zaad Voor haar verschrikte bek…

U minne ik teer, o taal van lust en weelde, Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde; Die als de kus op malse lippen smelt, En 't hart doorstroomt met liefdes algeweld. Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven, In toontjes die op donzen vlerkjes zweven; Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht; En heel uw spraak, één lieve lentelucht. Maar…

Toen zagen wij de wolken kruien En wachtten door de zwoele dag Het breken van de donderbuien In regenvlaag en hagelslag. En de avond daalde en geen vertroosten Van koelte en geen verkwikken kwam. Toen barstte ’s nachts het grommend oosten In blauwe gloed en rode vlam. Wij haalden onze adem ruimer En zonken uit de lauwe druk Tot Uwe grondeloze…

De boer schrok zich die avond lam: een trein die door zijn weiland kwam had hij gehoord. Toen was het weg. Het was niet waar. Pas twee jaar later is er daar een trein ontspoord. Ook iemand zag, terwijl hij sliep een auto zinken in het diep, een heel gezin. Precies de plek heeft hij gezien: de auto reed een dag nadien het water in. Soms…

Bedenk, als mensenwoorden krenkend zijn: Gifslangen scheiden niets af dan venijn. De spraak weerspiegelt 't wezen van de spreker. Het varken noemt het edel renpaard zwijn.…

Ik heb het fluitje aan mijn mond gezet. Mijn vingers overtrippelen de gaten Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed In maanlicht, en er rijst een brug van jade. Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde. Zij staart naar ’…

Voor schatten is uw heil Niet veil, Door woorden niet te melden; o Krekel, die, op d’ eikenbast, U met een luttel daauw vergast, En huppelt door de velden! Waar gij, op akkers, graan Ziet staan, In voren, zaadjes schieten; Voor u is ’t, dat het koren wast; En wat de boer in schuren tast, Gij moogt het al genieten. De noeste boer besteedt…

(aan iemand die mij op die wijze wilde afbeelden) Een stenen hart, een hoofd gevuld met keien, Beelde aap of hond in koude steendruk uit, Waar gloed noch smaak haar warme glans in spreien, En ’t zielsgevoel de teedre borst voor sluit! Ja, ’t voegt ene eeuw, versteend by ’t snood gebroedsel Dat vatbaarheid voor God en Heiland dooft,…

Bij ziekte zoek je weer troost. Bij iemand die je al zo lang vergeten was. Een echte vriend in nood. Van wie je vroeger al zijn belevenissen las. Hij is bij jou en vergeeft je al jouw zonden. En doet als een zaalarts iedere dag zijn ronde. En legt zijn helende handen op je neer. En dan denk je plotseling weer aan zijn lijden aan dat ruwhouten…

Medicijnen je kunt er niet van buiten. Vele kwalen tekenen tegen hen een bestand. Hart-medicatie, anti-depressiva ze zijn niet te stuiten. Ze werken op de geest en het lichaam direct uit de hand. We kunnen het zonder hen niet stellen. Ze zijn een vriend in ons dagelijks bestaan. Dus laten we over hen geen voorbarig oordeel vellen. En met deze…

De ouderen van morgen. Wie zal nog voor hen zorgen? Hoe zou men het nog kunnen doen met zo'n inkrimpend pensioen. Zal er nog een samenleving met voldoende solidariteit zijn? Die bereid is voor hen te betalen ter vermindering van de pijn. Zullen er nog voldoende ziekenhuizen open zijn? Die iedere schade meteen oplappen ook al zijn ze groot…

De weg naar boven is de weg naar God. Ambitie is hiermee een gebed met eerbied beleden. Met compassie sport voor sport wordt hiermee de weg naar vergeving betreden. In een simpel gebed vraagt men niet om meer; maar denkt men aan het lijden van de heer. Denkt men aan het ruwhouten kruis. In een gebed bij een ieder thuis.…

De winter breekt weer aan. En zie de vogels gaan. Nochtans zit daar op haar gemak zo'n bontgekleurd koolmeesje op een witgerijpte tak. Zo'n wondertje van de natuur. Zingt kou kleumend haar ochtendpartituur. Dit maakt het leven wel heel bijzonder. Niet zonder dit bontgekleurde tedere wereld wonder.…

Laten wij gedenken die lieve jonge vrouw. Die met geweld van het leven werd beroofd. Anne had nog een heel leven voor de boeg. Een fietstocht werd haar fataal en haar vermissing maakte haar familie bedroefd. Een hoopvol leven werd gewelddadig gedoofd. Wie dan nog in zijn medemens gelooft is nog niet van al zijn illusies beroofd. Rust…

Niet langer angst voor de duisternis. De zon straalt ruimhartig over mij uit. Vrolijkheid bedeelt mij eerder dan de droefenis. Een gevoel van geluk tintelt over mijn huid. Niet langer angst voor de duisternis. Een optimist ploetert, maar trekt voort. Een feest is het leven zonder ergernis. Vrij is de geest die zich niet stoort.…

Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon. Niets dan een sage is zijn zacht bestaan. Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan In grootte en glans en werd volwassen-schoon. Nevens mij, glorieus en monotoon, Verging de kringloop van zijn kort bestaan. Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan En langs het kloppend halsje van mijn zoon. Ik weet…

Generaties. Kloven overbrugbaar. Omdat leeftijden niet bepalend hoeven te zijn. Tegenwoordig. Jong Oud zeer. Kan beslist slijten. Want jong wordt oud. Ooit.…

Kanker is stil huilen om een lichamelijk ongelijke strijd. Kanker is het woord dat aan de ongeneeslijke vermijding in onze spraaktaal lijdt. Kanker is het strijden bij een beperking van de levenstijd. Kanker is de kwade cel die zich met spoed vaak door ons lichaam verspreidt. Kanker is 'houdt moed' bij een innerlijk huilen. De tegenslag voelt…