het land van de onmogelijke dromen
De wind heeft mij gebracht
naar de plaats van de Avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood en
goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar.
mij niet bewust van elk gevaar;
wenk ik in een poging om te beminnen
de onstuimige zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van de onmogelijke dromen.
De maan reflecteert het blauw van het
meer tussen de bomen. Met mijn handen
drink ik daar; helder en klaar. Door
mijn lust ben ik gezwicht voor elfen
van het avondlicht.
DE wind heeft mij gebracht naar het
land van 'nu zijt wellekomen'.
ik verwacht het wonder van het wit
dat de onschuld op zich heeft genomen.
Met mijn handen vraag ik maar; dat zij
hun werk doen zonder gevaar. Ik ben
de meester en zij bespelen het instrument.
Ik volg van dezen diegene die de weg
van de liefde kent.
Winden waaien om het huis en zelden
vindt mijn ziel een moment van rust,
totdat de storm is uitgeblust.
De wind wenkt bij dag en nacht naar
het zwak dat zwenkt bij overmacht. De wind wekt wakker
diegenen die niet berust voordat die door
de ware wordt gekust.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: individu
land onmogelijke dromen
40
Geef je reactie op deze inzending: