Alle inzendingen over individu

Ik ben mijn eigen eiland. Niet uitgestrekt, ik zie de grenzen. Zonder heuveltop of dal, ik zie de effen saaiheid. Net als Ameland, zo denk ik plots, -een tocht rond en om, heel lang geleden-, en toch weer niet. Inwaarts het vlakke land, effenheid tot aan de duinenrand. Maar uitwaarts steeds de zee, de grenzeloze zee, de lokroep van…

Ons volk liekt brokkelig, Stroef en kold Net as zien haarde kloeten, Moar 't beste is noar binnen vold De haarde kaant zit boetn.…

vandaag bevind ik me in het midden van het sneeuwlandschap er is niemand in het midden van de eindeloze sneeuw in het midden van het sneeuwlandschap is een witte leegte en toch te midden van de leegte zie ik iemand lopen iemand met een rode muts en een hond die blaft…

Hoe dat eruitziet: de wedijver tussen een vrouw en een kind. De hoofdpersoon is onmachtig, zijn vuist kan de tafel niet vinden. De hoofdpersoon wankelt, zijn voeten kunnen de strepen niet vinden. Alles is anders. Het bord is verschoven. Er is een lege plek in het midden.…

Dat kouwe vlees van een ander tegen m'n droge handen en mijn ogen onzichtbaar in de nacht - dat koele sappige vlees - en al de kracht van me de nacht in - 't is als dood, alles zwart, geen wit, geen rood - mijn hele hoofd lijkt wel koel, er is nergens een doel - zo lekker zwart is de nacht, zonder ogen, zonder gedacht, dat natte…

Wat is achtergebleven: een soort tijd. Herinneringen aan herinneringen. Sommige tikken nog, andere zijn vastgelopen, bevroren, verstijfd. Misschien herstelt er iets, verstrijkt tijd – blijft er iets achter dat op een verleden lijkt. Maar het is niet meer dan een poging, het kopiëren van een gestolen schilderij op een te nieuwe ezel.…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart, 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinstren, Dat gaat geen schepsel aan.…

Eigenlijk hebben we het stadium van de hooizolder nooit helemaal achter ons gelaten. Alles beter dan een doorsneerelatie, die gevangenis van het patriarchaat. Je voerde een zachte guerrilla tegen de gevestigde orde – samen belichaamden wij een kruistocht tegen de machohorden – alhoewel het enige lichaam dat mij bekoorde het jouwe was…

je armen bewogen als takken aan een boom ik zag je eenzaamheid en sloeg de beelden op zonder er met jou over te spreken ik dacht even dat ik je ziel had gezien misschien kon je alleen maar op jezelf staan lukte het niet om van je plaats te komen?…

Graffiti, gekrast in mijn huid: levende kunst – mijn lichaam, ikzelf.…

Was het een rieten zoldering? Of was het een hooiberg? Lag ik gevloerd of lag ik op jou? Was ik de missionaris of was ik novice? Tenzij jouw wangen gloeiden van opwinding zag ik mijn schaamte weerspiegeld in jouw gezicht. Tenzij mijn zaad terugvloeide uit jouw schoot zag ik mijn zelfverwijt zich een weg banen naar buiten. Of was…

Niet uitgestoten en niet opgenomen, Geen vreemdeling en toch niet een der hunnen, En niets haar eigen, alles gunst of leen. Zij zijn de meesters en zij kunnen Altijd haar leven binnenkomen, Dat zij, zo altijd eenzaam, nooit alleen, Niets houden kan voor zich en om zich heen. Waar zou zij heen gaan? Midden op de vliering Heeft men een kleine…

vertel me alles van heuvels in de verte mieren in rijtjes vertel me over die ene bloem in het zand de leeuw in de wolk vertel me alles voorbij mijn blinde ogen ik je kan horen voorbij…

Morgenwind wekt mij, blaadrend in de boom Waaronder ik in droom lag met een vrouw Zo wulps als lieflijk, maar zelfs in die droom, Toch zeer kortstondig, bleef ik haar niet trouw. De kim woei open. Ik was weer verheugd En wies mijn warm gezicht in morgendauw. Ik roofde een landmeisje haar melk en deugd Met volle teugen, en had geen berouw.…

Dagelijks liggen twee vijftigers jonger dan ik vandaag In een rouwkapel gonzend van Nederduits en kerklatijn. Dagelijks schrijf ik een kus op hun marmeren voorhoofd. Dagelijks neem ik dat breekbare dubbelportret in mijn armen En draag het omzichtig naar buiten, ik mag niet bezwijken onder dat paar, ik mag met mijn paar niet verdwalen. Hoe…

De man die ik zie schrijven, ben ik. De dichter die dicht, ben ik niet zelf. Wie schrijft, blijft. De dichter die hij denkt te zijn, is op zoek naar zichzelf. Naar een vreemde in het paradijs. Naar een ego dat kan schrijven, maar zelf niet dichten kan.…

je liet het licht branden toen je de deur dichttrok op de bank lag een deken klaar misschien om mijn koude lijf te verwarmen de zielenpijn te smoren?…

Rebel, mijn hart, gekerkerd en geknecht, die aan de tralies van de al-dag rukt; wees om uw tijdlijk lot geenszins bedrukt, al zijn de kluisters hard, de muren hecht. Want in de aanvang werd het u voor-zegd, dat het aan enkelen steeds is gelukt het juk te breken, dat hun schouders drukt, laat dus niet af maar vecht en vecht…

de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok liet me vallen. of een ander me nog oppikt wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet ergens meet cirkels eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten -------------------------------- uit: 'Zuurstofschuld', 2008.…

Je bevestigde mij in trouwe eenvoud van gewoonte herhaalde jij jezelf om getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou die zichzelf was en steeds herhaalde wat zich in mijn trouwe eenvoud bleef bevinden jezelf, vond ik je mooi hoe je mij terug had gevonden.…

Meegetrokken, plots ontstemd Mijn ene hand die jou omklemt Je knokige vingers, ik voel de kou En schreeuw zodra ik ze als stof aanschouw Ik kijk je aan, een laatste blik Herkenning lukt me al niet meer Dan geef je me een afscheidsknik En zwijgt hierop voor de laatste keer Ik zal je weer ontmoeten En zie mezelf gaan…

de muizenissen nestelen zich in het hoofd ze spelen een spel dat van kat en muis elke ochtend is het raak hoe bant men ze uit in de spelonken wachten ze op hun kansen tot men wakker wordt onschuldig begin van de eerste muizenis zo wonderbaarlijk die vermeerdering van ontelbare muizen nissen in mijn hoofd spreekwoordelijke…

Geen maat houden, kon hij die geen maat kon houden mateloos verliefd op de nacht desolate romantiek vreemdeling ritme, ritme en nieuwe woorden in de gewaarwording diepere zelf gemaakte melancholieke melodieën mateloos verliefd op de romantiek ritme, ritme, oude zonden en doedelzak muziek voor de bohemiens nu het vallen der bladeren…

twee paarden wreven de hoofden tegen elkaar de wind liet rimpels achter op het water het was hier dat de melancholie stokte en ik jou ononderbroken missen kon…

Een beer als man, met kolenschoppen als handen. Doet geen hengelaasje kwaad en is de beste klant bij Louise: “In de Tapperij op den hoek!” Hij schuttert zich te pletter en slaat de l’en, r’en en s’en over en brabbelt een duivels jargontaaltje, dat navenant, zelfs komiek, koddig en retegoed klinkt! Een pint is een ‘gaaje’ en een vrouw een ‘vouw…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…

Soms kijk ik in de spiegel en dan zie ik niets. Zo nu en dan kijk ik in een raam en zie ik mij. De reflectie die ik zie zegt me dan niets. Als ik dan nog eens in de spiegel kijk zie ik mij. Ik raak mijn gezicht aan en dat doet me dan iets. Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij. Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets. Het doet…

Zeg me wie ik ben: een ruiter die zijn paard bestijgt en door de luchten klieft op zoek naar wolkenvelden waar hij eeuwig draven kan? Zeg me wie ik ben: een boer die traag zijn land bewerkt in elk seizoen zichzelf verliest gebogen naar de grond die ooit hem bergen zal ? Zeg me wie ik ben: een dichter die zijn woord verstaat en in de…

In 5 zinnen? Hele zinnen? Mijn hele leven in 5 zinnen? Echt mijn hele leven? Ik denk dat ik er niet eens aan ga beginnen.…

mijn ledematen bevroren in het hart van de zomer samenzwerend smeedde de ziel een hermetisch slot een brok verloren verlangen zeulde in het najaar met me mee tot de winter het van ijs bevrijdde kwijtgeraakt in de tijd waar waar ik ook alweer gebleven met mijn leven?…