1774 resultaten.
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.811 I Het land
't Is alles eenvoud wat uw stoerheid sierde,
En alledaags bij werelds wufte pronk:
Het zwaatlend koren rond de heilge wierden,
Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk;
Temidden graan en bontbebloemde weien,
Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt,
De nuchtre pracht der rijke boerderijen
Met brede schuren tussen schraal geboomt'…
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.430 't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen,
't Was niet het heldre lachen van uw mond -
Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond,
Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen,
Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen
Op iedre adem van de ziel: ik vond,
Ik vónd geen woorden in die éne stond,
Dat ooit…
Kwatrijn
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.069 Zij slaan verrukt al mijn ellenden gade.
Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade.
Zij wachten ongeduldig op mijn dood.
Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…
Ruiter, paard en hond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.549 De ene begeleidt, de andre draagt mij,
Tot mijn genoegen en in zware strijd.
Dit zijn bevredigingen en dit plaagt mij,
Want zij zijn roekloos aan mijn dienst gewijd:
Het paard! (ik voel mijn snelheid vertienvouden),
Dat man en lans, die mij belaagt, vertrapt.
De hond! die afgeeft wat hij graag wou houden,
Mijn handen lekt, naar de belagers…
Door één lief woordje zou zich laten winnen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.591 Door één lief woordje zou zich laten winnen,
Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag
Of door een luide open-heldre lach
Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen
Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen
Melodieus zit klagend, naar de dag
Opstijgend glorieus, van wat eens mag
Bevredigen mijn ziel…
MOEDER
gedicht
3.0 met 126 stemmen 49.535 Mijn moederke, ik kan het niet verkroppen
dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten,
zoals een pop waarin een hart zou kloppen,
door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten.
Ik zie uw knoken door uw kaken steken
en diep uw ogen in het hoofd gedrongen.
En ik ben gans ontroerd en kan niet spreken,
wanneer gij zegt 'kom zit aan…
Vrijheid
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.380 Quid est libertas? Innocentia.
Epictetus
Wat’s Vrijheid? — Onschuld. — En wat’s Onschuld? — Smetloos zijn:
In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn,
Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten;
Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten.
Wie andre Vrijheid zoekt, zoekt, op de naam van VRIJ,
Slechts strafbren eigenwil…
Woorden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.319 Men weet niet hoe dit is, dat woorden
Toekomen en zij zijn bereid
Om de geruchten die zij hoorden
Daad te doen zijn en werklijkheid.
Zij hebben zich stil volgezogen
Met geur en kleur, contour en klank
En zijn als vogels opgevlogen
En rusten op het vers als bank
En heffen zich ten langen leste
Met licht geworden vleugelslag
En vliegen naar…
DE BOERENDOCHTER
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.500 Zie, hoe zij met haar rokken zwaait,
De brede handen staan naar grijpen.
Reeds voor zij duidelijk gaat rijpen,
Weet zij waarom de wereld draait.
En daarom is zij zo onhandig
Met haar gebaren; en haar woord,
Ofschoon haar frisse mond bekoort,
Maakt knapen roekeloos losbandig.
Maar voor haar blik wordt ieder stil.
Plotseling is ze, uit steen…
Zij hebben zich getabberd neergezet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.990 Zij hebben zich getabberd neergezet,
En zijn opeens: 't geweten! en: de wet!
Gij meent ik spot? schuilt 't recht niet in de kleren?
Onfeilbaar maken toga en baret.…
Begrafenis
poëzie
3.0 met 301 stemmen 43.261 Hij is bepaald heel net gekist:
gekleed kostuum; op mat fluweel
doet dat heel goed, 't is rijk en eêl.
Wat zou hij trots zijn als hij 't wist.
Het glas heeft een geslepen rand.
De schuif is van licht notenhout;
Uit donker is de kist gebouwd,
Als passend voor een man van stand.
Plechtstatig wordt de stoet geschikt.
In de rijtuigen…
Glorie
gedicht
4.0 met 18 stemmen 6.858 Ja, glorie aan de witte en roze kaarsen
van de kastanjebomen over het plein.
Eronder wordt een zaak beklonken,
een liefde rechtgezet,
een spel van hebzucht uitgelegd
aan jonge kinderen.
Glorie aan de avond die over de stad zakt
waaronder werkers moe bewegen,
een vroege vleermuis cirkelt duikt,
een dikke vrouw een kaars aansteekt,
een zieke…
Het MENSELIJK VERSTAND
poëzie
3.0 met 13 stemmen 4.571 Wat is des mensen geest beperkt! -
Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt,
Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in 't gissen,
Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond.
't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen,
Waarin nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond.
Dat vrij de toorts der wetenschap
In de…
Wanneer ik dood ben, lief
poëzie
2.0 met 20 stemmen 4.095 Wanneer ik dood ben, lief, en iemand zegt,
Dat ik zo niets was, dan zult Gij oprijzen,
Hem op dees allerlaatste bladen wijzen,
En zeggen: "Hij was groot! En die het zegt,
Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht
Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen
Dat àlles voor mij wijkt, - ik kan 't bewijzen:
Heb ik niet zelf hem in zijn…
Bewaar mij voor de waanzin van het recht
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.883 Bewaar mij voor de waanzin van het recht,
De sluwe waarheid van de letterknecht.
Hij is de wilde haver op de akker,
Van buiten glanzend en van binnen slecht.…
Sint Nicolaas en de drie kinderen
gedicht
2.0 met 249 stemmen 35.421 Drie kinderen gingen hand in hand
om bloemen te plukken op het land.
De dag was al voorbijgegaan,
ze kwamen bij een slachter aan.
'Heb u voor ons een bed meneer?'
'Ja, kom dan, kom, 't verheugt me zeer.'
Nog voor er eentje rustig zat,
sloeg hij ze dood en dat was dat.
Tien stopte hij ze bout na bout
als varkens in een vat met zout.…
Moed
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.529 De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard
Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard.
De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen,
En doet op de overmacht de palm der zege winnen.
Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat,
Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat,
Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes…
Kunstenaar
gedicht
3.0 met 25 stemmen 14.835 'Hier ligt twintig francs maak er dertig van
Hier ligt dertig francs maak er veertig van.'
Halfnaakt liep hij heen en weer en bekeek
het publiek lachend als een leeuwentemmer.
'Ik ben niet van zover gekomen om
op deze boulevard om te komen van de honger'
hier, veertig francs, maak er vijftig van,
geen oogwimper zal ik schroeien, ik…
Boerenfeestmaal
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.211 Het is november en wij eten
Nu van ons vetgemeste zwijn:
De grote hammen en het klein
Gesneden spek, en, niet vergeten,
De lever en de fijne nieren,
De dikke kronkelige worst;
Het is wat zwaar en geeft ons dorst,
Die wordt geblust met donkre bieren.
Blaas even uit..., neem nu wat bonen,
Of boerenkool; dàn rijstebrij.
De vrouw staat klaar…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.815 II Het volk
Zij kennen niet de delicate zwier
van de gebaren, en het soepel spreken.
De woorden die zij uit hun harten breken
Zijn luid; hun lachen schuimt als donker bier.
Zij werken machtig, wild is hun plezier;
Brutaal wordt ieder vreugde aangekeken.
Hun feesten razen, en de nachten bleken
Als het dorp nog davert van dans en getier.…
TERUG
poëzie
2.0 met 3 stemmen 2.129 Het was al avond, toen hij 't huis genaakte,
Een lauwe geur van vee dreef uit de stal,
En heerste over 't parfum van zijn verval;
En was de essence van wat hij verzaakte,
Dit: wat het leven klaar en helder maakte,
De grote knuisten van zijn vader, al
Moeders gedrentel, en het driest geschal
Van lach en grap, als 't volk de arbeid…
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.741 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.
Toen kwaamt…
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
poëzie
3.0 met 209 stemmen 29.925 Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En vóór de ochtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde, die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan:
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, nà die korte waan
In de eeuwge schaduw van mijn smart…
De gekrenkte jongen
poëzie
2.0 met 22 stemmen 1.809 Meen niet, dat hij te schreien stond,
Toen hem het giftige antwoord stak.
Hij voelde, dat iets in hem brak,
Maar hield de glimlach om zijn mond.
Even vertroebelde zijn oog,
Maar daadlijk keek hij strak en koel.
En sterk hield hij het lauw gevoel
Ten onder, dat zijn hart bewoog.
Hij zal de eerste stap niet doen.
Zijn fierheid, ten begeerde…
Tegendraads
gedicht
3.0 met 94 stemmen 14.512 Slapend schik ik mij naar het lichaam van mijn inmiddels geliefde.
Haar kin tussen mijn schouderbladen.
Overdag blijf ik tegendraads.
Kerf ik mijn voorhoofd tot wijdvertakte webben als zij iets vraagt.
Wellen mijn woorden op in haar ooghoeken.
Schuif ik de nacht van mij af als een slecht boek.
Ik scheid wat van de wijn is en wat van mij
schenk…
Verwachting
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.855 Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
De nevelwolken die u dragen,
En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
Door de eindeloze ruimte jagen,
Doorscheemren wel van bliksemslagen
Wier flikkring door de scheuren splijt;
Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
Die afstand is uw oog te wijd.
Wij hobblen door…
Verwachting
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.995 Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
De nevelwolken die u dragen,
En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
Door de eindeloze ruimte jagen,
Doorscheemren wel van bliksemslagen
Wier flikkring door de scheuren splijt;
Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
Die afstand is uw oog te wijd.
Wij hobblen door…
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum
poëzie
2.0 met 6 stemmen 3.420 Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum,
Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen,
Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen
Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em,
Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem,
Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen
Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em,
Uw…
Moeder
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.144 Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar
nog eenmaal in uw handen willen leggen,
terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen,
waarvan ik de heugenis nog bewaar.
Ik weet een avond, 't is al menig jaar
geleden, zoete rook van meidoornheggen,
die bloeiend bogen langs de smalle weggen,
maakte mijn moede leden loom en zwaar.
Gij zat voor…
Het tabakroken
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.893 Waar ben ik? In wat Hel van rampen?
Op ieder voetstap dat ik tree
Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen
En doet mijn borst en longen wee.
Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden
Wanneer dit stinkende verbranden
Zijn gif door heel de lucht verspreidt,
In 't lichaam om met pijnlijk wringen!
En geldt dit voor versnaperingen,
Voor feestonthaal…