Alle inzendingen van Zywa

De poes kijkt me aan met lichte ogen, vragend -- vertrouwt ze mijn hand.…

Bij mijn vertrek slaapt iedereen nog, het bos wist -- mij stap voor stap uit.…

De poel is de poort waardoor je kunt ontsnappen -- als je niet bang bent.…

Het leven is kort, met veel kwaad. Ik verberg dat -- voor mijn kinderen.…

De dood legt men weg, of hij raakt zoek, steeds opnieuw -- vergeten we hem.…

Hij kwam terug, maar is een vreemde in het land -- van zijn verlangen.…

Het hart als trommel en de mond als een trompet: een mensenleven.…

Liefde is een maan, ze verandert per dag, wordt -- groter, wordt kleiner.…

Ik sta hulpeloos in het meer, waar is de gier -- die mij komt redden?…

Er is niets te eten in de keuken van Karel Frank Wachter geboren hier in de stad en vorige winter overleden We boenen het aanrecht gemaakt van zijn grafplaat Er zit nog geen krasje op De kist waarin hij lag hebben we geruild voor spek en bonen De tijden veranderen maar ongelijkheid niet hoeveel marsen we ook lopen naar het Grote…

Ga niet staan turen naar de horizon, maar kijk -- waar je staat en loopt.…

De maan trekt een boog door het eenzame duister -- van mijn lege hoofd.…

Hij is romantisch, laat met de moesson kusjes -- op mij regenen.…

Waarom leven we zo dat we voelen liefde -- tekort te komen?…

Wakker worden, licht balanceren tussen rust -- en mijn nieuwe dag.…

Ik trek nu het gordijn weg om u bij hoge uitzondering dit schilderij te laten zien - mijn jong overleden vrouw Sinds haar dood glimlacht ze alleen naar mij, u ziet het Zo lief, hartstochtelijk, kijkt ze Haar ogen lijken dorst te hebben ook naar de schilder dat is wel duidelijk Ze was altijd heel blij om anderen te zien Alles en iedereen…

Leerzame boeken kun je makkelijk prijzen, moeilijk opvolgen.…

Pas met een vreemde de man die ik verzorgde en met wie ik sprak alsof hij het was na al die jaren van vergeefs wachten terug in de stad van mijn dromen waar jonge mensen oud worden van hun lot en hun boosheid inslikken hopend op verlossing, pas daar met die man kon ik afscheid nemen van het wachten…

Vertraag nu en wacht met mij, terwijl in jouw slaap -- de liefde ontvlamt.…

Spullen zijn een nest, dicht om je heen vastgekoekt -- tot een stoffabriek.…

Er bestaan geen voor- tekens als je goed oplet -- waarvandaan je kijkt.…

Half wakker drijf ik uit in mijn bewustzijn, drijf -- ik in mijn lichaam.…

De wereld slaapt nog, licht beademd en gekust -- door de dageraad.…

Blijf niet alleen, kom naar buiten en laat je zien -- laat jouw kleuren zien.…

Hoe meer je mij wilt, hoe meer je mij zult zien, ook -- als ik er niet ben.…

Is vooruitdenken ..een Paleis van Plezier ..waarin je weet dat ..hij zal gaan douchen en je ..daarna aan zijn muskus ruikt ..wat je te wachten staat? ....de kunst om zo te struikelen dat ....een concurrent je komt helpen en ....meegaand in jouw schijnbare val ....door een onopvallende duw te ....pletter slaat, waarna je jammert ....om…

Wat is liefde nog, sinds jij weg bent en ik dood -- ga in hoe het was?…

Onze eerste kus: mijn hart was een vogeltje -- trillend in het nest.…

We dansen, stampen onze tranen de vloer in -- en huilen samen.…

Als ik ghoera speel zegt mijn moeder niets, ze ziet -- dat ik haar niet hoor.…