Netgedichten

netgedicht (nr. 86.850):

Om mij tot woning te zijn

In de keuken zet jij
water op, kopjes klaar
de ketel zingt, de thee geurt
en ik kijk wat rond, streel
het fluweel van de divan

denkend aan het gladde laken
op jouw bed, aan de zachtheid
van jouw matras en mijn lichaam
dat zich naakt als mijn hand
daarop uitstrekt

Als het dan maar niet zo is
dat jij verliefd op me wordt
en we ons gaan uitleven
in gevoelens die
onze vriendschap beëindigen

We kennen elkaar al lang
Jij weet wie ik ben
als je in mij komt
om mij, om mij
tot woning te zijn