Alle inzendingen van annemieke steenbergen

Vandaag zou ik zeer zeker willen zingen over de maand mei en zijn vrijgevigheid van leven als intens waarachtig gegeven. Over de tafel van leven en zo veel te beleven ook over de lucht en maan, zeer zeker voor zon die stralend overwon. Ik zou willen schrijven , niet voor een ere of podiumplaats wel over mijn laarzen of natte klei, ik bezing…

Misschien is dit de regel die niemand wil lezen, de zaterdag die niemand wil zien of voelen als dag en een dag voor moeder dag. Vandaag leg ik aarde en het zand uit mijn handen en hoofd neer in de wind en laat het verwaaien. Wordt het weten later weer gewoon een morgen, weer de dag om er in te berusten, om zandkastelen of woorden in…

Terwijl ik tussen 't groen vogels zie kijken ik niet laat merken dat ik ze hoor al tonen ze zich als een volledig koor alsof zij onsterfelijk willen lijken vraag ik mij in gedachten af wie zij bereiken. Of ik in mijmeringen deze ochtend iets verloor en belopen ook zij in leven meer dan een spoor, zijn ook zij niet tijdelijk hier dat wat eens…

Wat is werkelijk de vrijheid in ons land zijn het de talrijke hoofd en binnenwegen een oprechte mond in zachtere fluisterstand, waarmee wij ons in onze voertuigen begeven. Zijn wij tevreden met ieder uur genieten we van vogels die zich vrij bewegen of klagen we dagelijks tegen mening muur, over de diversiteit zonder verzet er tegen. Diversiteit…

Hun blinde ogen zullen het niet echt zien de tranen die in nachten wel eens stromen, het zijn niet hun nachtmerries of dromen niet hun verwanten die soms onverwachts komen, onverplicht dat ene bleke gezicht waar zo van werd gehouden vol vertrouwen. Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis,…

En hij vertelde, hoe hij ingeklemd dagelijks de overtrekkende vele vogels volgde, de Franse conversatie van zijn werkende lotgenoot daar troostend dagelijks vertolkte. Hij schreef lyrisch over de prachtige nachtlucht het paars van de luneburgerheide in vogelvlucht, zelfs met zijn gedachtepalet over hoe lupinenpret soms onverlet dit mondenvolk…

Om werkelijke schoonheid te beschrijven zou een bezoek aan het hemelsblauwe wellicht echt enorm handig zijn. Mij daar neervlijen, de plafonds bekijken, in al die kamers even gaan liggen jouw huidige voorland voorproeven. Doodgewoon op mijn rug en alleen staren met wellicht mijn favoriete blauwe nachthemd aan en met mijn handen onder mijn…

Mijn pen is niet van imitatiegoud dat wil ik wel eens gezegd hebben, er ligt een onverklaarbare hartstocht in, ik zal je vertellen over mijn pennenvrucht. Vooruit, doe je ogen maar even dicht ik wil je nog wel een keer die cyclus voorlezen, die is heel mooi, heel mooi, een soort niet mislukte toekomstroman. Ik weet het zeker , mijn moeder…

Geduld is als een bloem die niet in ieders tuin spontaan groeit, vier en gedenk gerust die tuinmannen die dat wel in hun tuin hebben uitgezaaid om het dagelijks als bloembed te koesteren. Het wellicht zien als een goede papaver wellicht een prachtig gedresseerd paard wiens manen je niet eens hoeft te kammen. Geen enkele dag hoeft mokkend…

Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten die bij mijn leeftijd vertakkend passen. Ik heb de laatste letters nog niet geschreven. Onderga na enkele minuten dat intense wat de tijd in me achterliet en gaat laten. Niets anders dan nederigheid kan nu sieren. Mijn lichaam is het hare en vice versa…

Nu ik weet dat je thuis aangekomen uitzicht hebt op die frêle portretten moederwangen bijna kunt voelen, de grond je grond is ben je veilig. Het serviesgoed en de kelderkast ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust. Alle enveloppen liggen geschreven klaar. Het gevoel dat steeds weer als bom…

Deze waarheidsprekende dag is een zij , even opgewekt om hier te zijn als serafijn, als waaier om deze dag te verkoelen. Zij is een prachtige trilling boeiend te voelen zachtere wind zeg ik als kind. Als een vogel op mijn kruin, een duin aan zee zo'n mooie plek, een gitaar met zacht trillende snaren maar alles behalve verspilde jaren. Als…

De dag schept na een onrustige nacht gelukkig lucht, naast een vreemde werkelijkheid zwelt het frêle licht glorend aan. Op pad maak ik een gruttoimpressie van het landschap, ga langs de dijk die verderop iets begint te klimmen, er huppelen hazen over de akkers. Hoe mooi oogt ook nu dit gebied het het hoger klimmende licht, klinkt in de…

Vandaag vier ik dat ik ik ben, wat ik mag mag jij ook zoals liggen in het gras, kauwen op een spriet. We noemen niets groter ook niet kleiner alles gaat door en voort niets verdwijnt. Ik ben ook vandaag net als jij opgestaan en weet vandaag ben ik 64, heb ik mijn moeder zus en broer overleefd. Toch leven we samen door als een groot…

Ik tel de bijen, buiten op de bloesem de wonderen van het verspreiden van getijden en geuren in hun kleuren. De natuur, we kunnen echt niet zonder. Hoe reizen we de tijd en dag door, waar staan we voor als we onwetend van druiven en hun ranken wijn proeven. Zouden er nog boekweitvelden bestaan. Kennen we de smaak van echte honing stappen…

De sporen van bevroren voetstappen , zij van boven zien en vertolken ze. Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen doornen en rozen in tal van geuren nachten zijn vol glazen kommen, naast scholen vissen van vele kleuren. Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht…

Het is vandaag of morgen echt een goede dag om een boom te planten, iets met bloesem voor de bijen een fruitboom appel of kersen. Wat wens jij je dochter en of zoon toe op een dag van eens en niet te vergeten om ooit in de toekomst te eten. Jij maakt immers deel uit van ons bestaan met de golven van zee spoel ook jij steeds aan en uit de…

Ben jij nog steeds de dief van onschuld, was in de nacht , de onzichtbare insluiper die zijn vingers smakkend wil oppeuzelen, doof de jaren vijftig weer terug wil halen. Vanwaar heb jij de keuken verlaten, wel kopjes palmsuiker daar omgegooid. Is er een dag dat jij stopt met terugkomen, jij gaf hem al genoeg, ook zijn eigen parang. Legde…

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil, toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag van een goedhorende kwam tot in haar kelder. De melder een vlizotrap naar de vliering zakte alras klaar om te betreden haastig naar beneden. Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze…

Het is alweer voorjaar en toch voel, het miezert, eventjes geeft de hemel uit het wolkendek zon op rantsoenbonnen. Alsof daken van huizen opeens zwart bekleed met duizenden kraaien en kauwen de tijd mensen een heftige oorveeg geeft. Hoofden achterhoedegevechten voeren wenen bij gedachten, zij vegen zorgen uit hun ogen en andere blikken ook…

Hoe de komende nacht sterrenpracht gaat tonen daarvan heb ik geen weet, die dromen moeten mij nog overkomen. De zon was wel toegestaan deze dag, regen ging aan het einde een poos nog even loos met motregen strooien. Ik hoorde druppels wel vanuit diepte opleven, een te bekend zaterdagritme vandaag op de pannendaken geven. Vluchtig vlieden…

Uren en minuten, seconden en secondanten, tijd is een wijnstok wat groeit er aan.…

Niets is je nu nog om het even om nog uitgebreid deelnemend nog een keer te beleven. Alles en ook niets is nog meer dan wellicht rumoer of even stoer van waarde, buiten thuis eettafel intens moeder van je drietal zijn. Teruggaan in tijd kost je te veel vlijt. Moed is niet verloren valt dagelijks te horen, dromen zijn niet verstomd. Geuren…

Ik ben niet zorgeloos wel aangekleed al opgestaan. Ik heb helaas vandaag geen camera, kan niks vastleggen en weet niet meer hoe grijs ik al ben. Ik zou met slingers juist deze dag versieren confetti strooien , fluisteren van harte we vieren samen het nu leven, trekken de dag naar morgen. Het heden voelt vandaag plotseling als geen vlees…

Je zegt leven is soms heel mooi als bloesem tenslotte naast zo witte wijn samen gedeeld nu last hebben van je doordringingsvermogen, alle kanten gedogen tegen wil en dank tranen. Dan weer de geur van vers gebakken brood ook groene schimmel van te lang laten liggen, aangetast uiteindelijk een miserabele geschiedenis als kanker je lijf aanvalt…

Wat weten mensen van mensen buiten het feit dat ze mens zijn, geen televisieserie of enkel fragment geen artikel in een krantenkop voor een dag niemand draagt en heeft dezelfde kleuren. Hoe helpt je anderen, reik je iets aan als stukje geluk met je gratis schouders. Is geestdrift tegenwoordig verboden terrein. Vreugde en liefde liefhebben…

Het is een soort kastanje, echt een groter dan drie voet hoog boom en meteen een soort poëet, een heuse manlijke draagpilaar vol houten ringen mooi vertakt, de zijtakken, zijn stam twee containerbreed met name het royaal positivisme goed in de aarde geworteld gewoon ergens tussen straatstenen natuurlijk vaderlandslievend. Hij oogt zo…

De onuitgegeven gedachten en regels grond, de gezaaide dagboekfragmenten de straten en lanen die ik slapend beliep, dat verdrietige, de liefde, die publiekelijk aan het voetlicht leggen, ik denk van niet. Bij sommige momenten hoeft niemand toe te kijken, te schoffelen in onze tuin of gazon wat we niet hadden, te maaien of betreden. Nu…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer. Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…