Netgedichten

netgedicht (nr. 65.339):

De achtertuin

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar
op deze dag een laken over 't groen wensen,
de vraag wat kunnen we doen en betekenen
gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft
verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder.

We zijn niet meer op zoek om iets te vinden
alles vonden we in elkaar, we hebben rust,
een blik is voldoende, een half woord genoeg.
We maken ons huis en hart geen troeftoeter
we klimmen opnieuw de dag in zonder dag.

Al oogt deze dag somber en grijzer dan grijs,
gelijk onze handen aarzelend met aanrakingen
we ademen, het is zo onmogelijk niet van
elkaar te houden, te weten we slepen als net
met helende blikken elkaar dit tij en tijd door.