Alle inzendingen van c. paris

het leven is een treurig gebeuren, het zal je maar overkomen.…

ik staak vandaag mijn zinnen en neem de bus naar de overkant van de oceaan ook in het echte leven bega ik geen doodzondes dan toch stommiteiten of struikel ik weer nog voordat ik kan beginnen, mijn levenspad is een vluchten voor dingen zo ziet mijn leven er nu eenmaal uit, tot slot van dit stukje wil ik nog een lied voor u zingen…

de lucht is benauwd het ademen valt je zwaar alweer geen regen te bekennen en het wordt er niet beter op volgens buienradar tja, ik denk dat ik maar naar het buitenland verhuis om te verlanden in een buitenhuis of zo en anders de koelkast in- loop om daar te chillen ja, je moet toch wat, je moet toch wat met je spaarzame tijd…

je keek bewusteloos toe schuin vanuit je ooghoek naar waar je wilde kijken, je keek omhoog naar het donkere raam, per vergissing jouw arm afhangend van de bank. hij herstelde je pose, deed vaderlijk een deken over je heen, het leek of je sliep. vol bewondering zal god jou naar boven tillen, daar waar de gloeilamp gloeit.-…

opgesloten in dit vertrek hou ik m'n mond luister naar de buizen luister naar het druppelende water niet dat ik daar wat mee kan, een muis rent radeloos om me heen en verdwijnt door een kier, hij wel. ik niet, mijn huilende stem echoot droog tegen de muren, ik blijf zitten waar ik zit en treur, huil bakstenen tranen. er boven zit…

als weer de tijd heen en weer rijdt je er naar blijft kijken gebeurt er niks ben je een stilstaand beeld op een wit doek een dood beeld zonder zin of bloed en dat is mooi, als je dat wilt.…

ik loop je achterna je bent de wind te vlug af het zonlicht heeft zelfs geen vat op je, hoe kan je zo ijl zo rap zo watervlug zijn? ik probeer een afdruk van je te vinden een blauwdruk die bewijst dat jij bestaat dat ik niet tegen windmolens vecht, maar ik word belachelijk ge- maakt, hoe kan het bestaan dat ik je overal vind, in de…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

'halsje wilde biertjes achteroverslaan zoveel dat 't z'n neus uitkwam en z'n oren hij belandde in 't ziekenhuis waar hij helaas overleed. jammer dan, had ie dat maar niet moeten doen dan had ie zich maar moeten inhouden had ie maar moeten overslaan maar kom op val mij niet lastig zeg ga hier vandaan…

lag verloren tussen de bladeren had een hand voor m'n mond gaapte en liet een boer, ik voelde me compleet op m'n gemak in deze herfstzon o als ik dit maar over kon doen, daar zou ik veel voor geven en ook overhebben. ja, de wereld is een wrede plek er wordt gemoord, ledematen worden afgehakt, ziektes in aantal haast niet te tellen en dan…

ik was onheelbaar mijn geheugen liet me toen ook al in de steek, zoals dat gaat met verwarde mensen, je denkt je drinkt je vlucht wat en staat altijd langs de kant van het levenspad, kijk, zie je? daar gaat het leven aan je voorbij in sneltreinvaart een automobiel, en alles wat je zegt verstomt in de regen daar sta je met je paraplu…

het loopt best het loopt best aardig soms hakkelt 't wat nee, ik laat me niet insneeuwen ik ga ski's kopen, denk ik.…

ik schiet gaten door de vergankelijkheid je moet toch wat als verder niets wil baten, gekleurde lichtbollen in de lucht als ver- zet tegen iets waar je je niet tegen kunt verzetten en heb daar veel lol in. nee, het gaat buitengewoon goed voor mijn doen, de hele dag geef ik energie- kaartjes aan iedereen die ze wil hebben, de rest van…

een kleine luchtbel in mijn hoofd werd een knikker, en zo kwam ik van mijn depressie af.…

een stroom van woorden of toch maar stil? nee, het is aan jou om te beslissen of liever in een rivier doodstil op de bodem zitten wachten in een glazen vierkant de vissen en de lissen om je heen bewegen je als je stil blijft zitten komt het allemaal goed, maar onder en boven je hoor je alleen maar blup en de vissen gaan…

één man maar die koninginnedag in de soep laat lopen, met een auto in volle vaart het publiek in en onherstelbare schade veroorzaakt, één persoon die, in de war of niet, het verpest voor iedereen, jong en oud, zwart en wit, man en vrouw, één gek die van één van de weinig typisch hollandse rituelen, van deze dag niks overlaat dan…

de vogels vliegen laag over het huis twee soepele geluidloze motorvliegtuigjes twee ganzen indrukwekkend samen geruisloos over de bomen op weg naar.. ja, waar naartoe? ik weet het niet, ik zou het moeten nazoeken op internet maar dan verpest ik het beeld en dat wil ik niet. dus denk bijvoorbeeld aan Nils Holgersson die zit op de rug van…

niksvermoedend ging ik zitten naast het net geklede gezelschap op een houten stoel in de halfronde zaal, de muziek begon: het leek alsof ik door een vloedgolf werd geraakt, ik kon nog net op tijd mijn benen schrap op de grond zetten, mijn handen versteend op mijn knieën, jammer ik werd toch weggeblazen de ruimte in en onder mij bewogen…

pas als ik niet oplet hoor ik een brommer die voorbijgaat zo verschrikkelijk hard, hoor ik uit een raam een melodie zo- veel mooier soms dan wat ik ooit heb gehoord- bij allebei blijf ik bevroren staan.…

blaas hoog van de toren als je wil ik sluit me weer op in de toren en zie je wel nadat de storm- de kale bloemen plukkend in de zomer en dan op vakantie gaan. en daar op een fluit blazend met de vogels om me heen, zal ik van schilderijen genieten en thee voor mezelf inschenken- en eenmaal terug de luiken weer openen om jou te begroeten…

de zinnen werden verzet waarnaar? 'k weet 't niet om af te zijn van alles wat met woorden te maken heeft, scoren is makkelijk een rond balletje in 't net maar als je het even niet meer weet om te zoeken naar het hogere, naar een hoger doel is de stilte handig om in te zijn, en daar te blijven, nooit te lang wie kan er nu…

ik zal je wel krijgen zover dat je naar me toespringt als een kikker en dan wij elkaar omhelzen maar wat moet een kikker met mij en ik met zo'n groene glibber? ach, ik zal wel weer naar het water verlangen..of.. vanwege springneigingen?…

het voorafgaande is onzin en moet niet te serieus worden genomen omdat je anders blijft hangen in de verleden tijd als in een net pik er alleen het nuttige uit en ga door met het zinloze wat je daarvoor ook al deed want de spin van de tijd redt zichzelf toch wel, laat je niet klein krijgen en ren vooruit en pik onderweg woorden die je…

liepen door de zomer was drukkend warm zweten puffen hijgen een ijsje in de hand naar een pretpark 's avonds op het balkon thriller in je hand de drukke jongens in de straat maken amok, een brommer in de verte, ja, ik heb m'n hart aan dit leven verpand...…

ik ben verkouden maar weet niet hoe dat te uit- en..há..há..haiku!…

Ik slenterde wat door de stad het is in mijn hoofd ook altijd wat, eeuwig en altijd die vragen die je doof maken voor indruk- ken buiten jezelf, de prachtige Eusebius- en Koepelkerk, de verlichte Korenmarkt, de herenhuizen, en de stadskelders, het aangename van de geluiden van een stad, de geur 's ochtends uit de bakkerij om de…

'als het eenmaal is gebeurd ja dan' 'maar als het stroef gaat',' 'je weet het niet' 'het zal toch wel goed gaan, goed komen?' zei opa, 'maar je weet nooit hoe het gaat en dan...' hij kuchte even zag ook wat bleek hoe kan zo'n broze man nu zo'n zware operatie ondergaan? Ah, daar komt de chirurg en legt uit wat de bedoeling is, 'mooi…

je voelde weer iets in je stromen een klein blauw water stroompje -waar overheen een antieke brug- je was toen even intens gelukkig, greep zelfs even naar het geheim, dat van het leven voordat je weer onderuit zakte in je zwarte stoel.. en hulpeloos spartelde en dat dan maar een naam probeerde te geven, namelijk in een zwevend gedicht,…

loop je mee naar het einde van de dag, samen kunnen we een stukje optrekken van het gordijn dat ons omgeeft het witte laken dat het daglicht smoort en 's avonds kunnen we als herders waken de kudde wolken als zwarte schapen die opgestegen zijn vanaf de grond achter het hek en liggen en waken en liggen en dromen en kijken naar de maan die traag…

'mijn hart kon alle vlinders die ik erin voelde niet meer dragen en ik stortte hulpeloos neer, in de ban en zo in de war van jou en hulpeloos ook, een baksteen in een rode doos mijn hart, een hand met daarin een nog bloedende roos en wolken donker in mijn hoofd gedraaid en een zon die er vervaarlijk boven hing, pro- beerde ik…