127 resultaten.
Klimduin
gedicht
2.0 met 62 stemmen
12.542 De dag breekt aan, kou uit een open ijskast:
een lap los zand tussen dor hakhout ingeklemd
onder de lucht die leger is van diepte
nu het gezichtsveld vol met wit zand is doortrapt.
Een trap, een voor de vorst te hoge duintrap in
een onontgonnen en barbaars Versailles van
geen enkele tree voorzien.
----------------------------------------…
Oktoberkauwen
gedicht
4.0 met 5 stemmen
2.444 Wanneer het mist en windstil is
hoor je van kauwen in de bomen
het drukke praten dingend on-
nerveus, het zich verplaatsen zonder
drukte, het huiselijke met
verstand, en je bent thuis als het
oktober is, dichtbij de nacht.
---------------------------------
Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…
Mei
gedicht
3.0 met 25 stemmen
4.858 Prachtig en langzaam bloeit de tuin,
in jong gras ligt de stilte,
een handvol bloesem, een handschoen groen
om takken van de winter.
Het raam staat open, het gordijn
beweegt, de wind gluurt binnen,
zijn armen om de schaduw van
de nacht die hem moet tillen.
Zij slaapt, een zwaan, een vlinder
door blad hoor ik zijn voeten gaan.
-------…
Padde
gedicht
5.0 met 1 stemmen
3.411 Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer,
een zaak voor goud, een voor de ouderlingen
op tafel neergelegde wel-
gevulde, dungesleten kerkezak.
De dood is een omhelzing van de wind
waarachter van nature niets dan onbruik
en dor geraamte zich bevindt.
Een pad misschien, hij is zo oud
zijn vleugels zijn vergaan, een plant
als steen teruggevonden…
' s Nachts buiten
gedicht
4.0 met 1 stemmen
3.245 Het slapen bezig horen in het water,
de struiken zien door wimpers van de nacht,
naar konijnen tussen bomen staren.
Zij kijken met hun rode oog mij aan.
Het onbegrijpelijke slapen door
de slaap heen overwogen op gevaar.
-------------------------------
uit: 'Verzameld werk', 1993.…
' s Nachts buiten
gedicht
3.0 met 1 stemmen
2.049 Het slapen bezig horen in het water,
de struiken zien door wimpers van de nacht,
naar konijnen tussen bomen staren.
Zij kijken met hun rode oog mij aan.
Het onbegrijpelijke slapen door
de slaap heen overwogen op gevaar.
-------------------------------------
Uit: ' Verzameld werk', 1993.…
In een meer
gedicht
4.0 met 2 stemmen
2.118 Stevige korte massieve gedaante
zag ik door het doorschijnende water
optornen tegen onzichtbare stormen,
een steen gekoesterd aan de borst.
Voorovergebogen kluizenaar
verzonken in gedachten, stap
na stap behoedzaam vorderend
op de van keien vergeven grond.
Onmogelijk was het als kind al
de aandacht te trekken van een ijsbeer
in een stuiter…
VLINDER
gedicht
4.0 met 1 stemmen
4.289 Zij is voor alles in,
zij zegt op alles ja,
er is geen bloem die zij
niet met haar tong bejegent.
En ook de lucht, er is
geen plekje leegte dat
zij overslaat
--------------------------------------
uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…
Eenden
gedicht
4.0 met 2 stemmen
4.275 De eenden zijn met lucht alleen,
zij reikhalzen naar water,
zij eten van de lage kant
en samen duchten zij de wind.
Uit waar ze dreven weggejaagd
spant vluchten hun verwachting strak
op zoek naar nieuwer water dat
zich aan ze koestert, poten bindt.
----------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1997.…
Witte nachtuil
gedicht
3.0 met 4 stemmen
5.386 Zij kijkt mij aan met kleine stippen
zij heeft geen naam, weegt niets, geen blad
voelt zich betast hoe stijf ze ook
zich vastklemt straks als ik het wil.
Ze is een driehoek van wit dons,
haar poten haken in mijn hand.
Geluk waar toch geen naam voor is
dan schoonheid die je zelf niet kent.
Je hoort het suizen
er is een betekenis
het is…
Nazomer aan de rivier
gedicht
4.0 met 3 stemmen
3.088 Doodse achtermiddag,
aalscholver op een tak
waar de rivier het breedst is
rimpelt het oppervlak.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…
haar gevoel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
717 ´s Avonds nog heel laat
zit ze achter de piano
en brengt aangeschoten vogelklanken
en zwaargewonde lettergrepen voort,
en wordt door niemand in huis begrepen
omdat ze zo goed is
denkt ze.
Een leven lang is ze bezig
met beginnen
en opnieuw beginnen.
La Mer van Debussy speelt ze
steeds weer opnieuw
en denkt daarin te horen
het gehinnik…
Het geruis van denken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
166 Ik ben erachter
wat het zeggen wil;
alleen zijn
eenzaamheid......
Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand
voor altijd afwezig.
Beitel het maar in je geheugen:
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.
Een…
meer dan een kennis was je
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
314 Ontmoeting
Op een morgen ontmoette ik je,
een zonsverduistering
die aan mijn tafeltje voorbijging
een eeuwig ogenblik lang.
Vanachter mijn kopje koffie
op het terras aan het strand
zag ik je naderen en wist
je herkende mij.
Je negeerde mijn groet
je negeerde mijn armzwaai
je negeerde mij
en je opgetrokken wenkbrauw
was of een mug…
na het bezoek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
68 Verdwenen zijn ze
de kennissen met hun
indringende stemmen -
ik adem rust.
Het was
uiteindelijk maar kort
toch ben ik gestruikeld
over hun woorden.
Waarom toch niet
de taal afschaffen
om alles
in kleuren af te drukken?
Genoeg is zwart en gal
met dwars daar doorheen
in levensgroot
hun initialen.
Ik adem rust -
de luchtdruk is…
vakantie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
238 In balans
Berg, rots, een ravijn
de tijd is van steen
de stenen zijn tijdloos.
De berg, een diep litteken,
zonder beweging
valt eeuwig het water.
Ik word bevangen
door onmetelijke rust,
steen op steen op lucht.
Voor mij de wereld
die zich ontvouwt,
onbeweeglijke zon.
Dan
even later......
Balans van duizeling
weegt mijn schaduw…
Zomer
gedicht
4.0 met 2 stemmen
10.056 Het water ligt ontdaan bijna
van water onder stof,
de bomen zien hun eigen ogen
en ik door groen hun groen niet meer,
ze zijn verborgen in de bomen.
De lucht betrekt over het vee -
wanneer het licht zo donker wordt
licht fel het wit van koeien op.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…
onrust
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
117 Onrust
Steeds worden wij mensen onrustig
als er zelfs maar in de verte
wordt gepraat over God.
Sterker nog:
zelfs de geur van God
hoe liefelijk die mocht zijn
doet ons een blokje omlopen.
Breng Hem liever een of ander offer
laat alles maar branden
wierook, hars, hout of papier
laat de rook tegen de aarde slaan
en verdwijn dan met haast…
de laatste van het eiland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
133 Zo lang geleden al was het
dat de eerste
ver voor de anderen zijn eiland verliet,
allen zijn hem een voor een
achterna gegaan
allen dezelfde weg.
Overgebleven is er niemand meer
op die ene na,
alleen zijn huisje is nog bewoond
verder is het eiland verlaten,
leeg.
Oud is hij
wat doet hij hier nog
niemand is er
om hem gezelschap te houden…
de zee spreekt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
81 De zee spreekt
De zee
nooit slapend, altijd wakend
zoemt door mijn oren
als een bij in haar korf.
Achter mij staat een eenzame den
waar de wind woorden uit schudt,
geluiden stijgen op, spatten uiteen
weer andere kruipen fluisterend
als een geheim in mijn oren,
alles is zwijgzaam van het luisteren.
De zee komt
trekt zich terug
spreekt…
er is een andere kant
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
105 Pijn
tranen zien
stof is het uit het heelal.
Ogen zien dingen
die dagelijks groeien
als een woekerend ziekte,
binnen de muren van het lichaam
ligt de scherpte van de nacht.
Dit is de kennis van onwetendheid
het mes met vlammen
rusteloos
midden in het hart.
Laat mij je wakker schudden
uit het dagelijkse
uit de dingen die verdrukken…
de sterkste
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
279 De sterkste
Hoe jong was ze toen ze al leerde
wat het betekent om te blijven,
en dat ze leerde wat bij elkaar hoorde,
tafel en stoel, een kop bij een schotel
en ook dat 'nu' hoorde bij 'toen.'
Hoe jong was ze toen ze al leerde
dat het meervoud van 'liefde'
voor haar alleen maar betekent: ik?
en dat het enkelvoud van 'gelukkig zijn'
hetzelfde…
Voorgoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
733 Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan
ik zie het vanuit later, veel later
dat huis waarin ik eens leefde,
het stond er, het staat er nog steeds.
Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan
waar de prunussen bloeiden, die oude laan.
Jij mijn lief, samen wandelden we
door de tuin achter ons huis. Was het
een kasteel met lakeien, met kanonnen…
liefdespaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
122 Wij, een liefdespaar
Wij zijn een paar
een liefdespaar.
Een paar waarmee de wereld begint,
waarmee de wereld eindigt
maar dat geen hof meer heeft
geen hof van Eden.
We zijn verjaagd uit die tuin
we zijn veroordeeld
om het opnieuw uit te vinden,
om in die tuin,
onze tuin van littekens
bloemen te plukken van bloed,
om die bloem een…
bidden
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
162 als ik bid
dan zwijg ik vaak
adem buitenaards
een soort hunkering naar een bedding
met het uitzicht naar binnen.
Bidden is voor mij
erkenning van onvermogen,
het rumoer van binnen
is dan oproer in het zand
het bloed wordt getemd
en de leegte is dan plotseling
genade.
Voor mij is bidden
een eindeloos verliezen
in een bodemloos bestand…
ontmoeting
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
143 Windstil
een man loopt door de straat
onbestemde geluiden langs de ramen
windstil
in de verte vage geruchten
schaduwen verlengen.
Momenten van stilte
de straat
gewijde plaats waar de man loopt
het licht
gaat als een schuifdeur open.
Het onbekende
bereidt zijn invallen voor
geen schreeuw
niemand loopt te fluiten
achter de ramen
kamers…
jouw tempel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
479 Binnen mijn armen is jouw tempel
de tempel van volmaakte liefde
zonder grenzen en zonder uitleg
waarin je jezelf kan zijn
en totaal,
zoals marmer zichzelf is
en water,
totaal.
Kom binnen in die tempel,
mijn armen,
en dring door tot mijn ziel
die een gift is,
een gift voor jou,
die je omwikkelen zal
als een spin met draden
met koorden…
ik moet je niet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
86 Verleider......luister!
Ik weet waar je woont
in een bos van zwarte glasscherven
niet meer is het dan een opgedroogde zee.
Een begraafplaats is je woning
waarin deuren eeuwig gesloten zijn
en dode ogen door een doolhof dwalen.
Verleider......luister!
In die woonplaats van spinnenwebben
dicteer je beslissingen van zout
om die in wonden…
twee vuilniszakken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
85 's Morgens vroeg staan ze daar
in de miezerige regen
op de rand van de stoep
twee grijze jassen
tegen elkaar aangeleund
stijf van de kou
vol afgedankt leven
maar ook zo breekbaar
zo weerloos als twee bloemen
die zonder verwijt
de tuinman aanzien
die ze plukt.
Daar staan ze
doodstil in de regen
twee onbeweeglijke schaduwen
onder de…
het ras van mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
124 Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die vechten voor hun leven
net zoals vlammen die vonken spatten
dodelijk doelbewust
maar ook onverschillig
zoals steenslag op de wegen.
Ik behoor tot het ras van aardbewoners
die wonen in een land
waar staal- en napalmbomen
weelderig bloeien
en het brood gemalen wordt
uit levend beenderenmeel.
Het…