Netgedichten

netgedicht (nr. 51.029):

ik moet je niet

Verleider......luister!

Ik weet waar je woont
in een bos van zwarte glasscherven
niet meer is het dan een opgedroogde zee.

Een begraafplaats is je woning
waarin deuren eeuwig gesloten zijn
en dode ogen door een doolhof dwalen.

Verleider......luister!

In die woonplaats van spinnenwebben
dicteer je beslissingen van zout
om die in wonden te wrijven.

Gezien heb ik hoe je je armen opent
om het beeld van jezelf te tonen:
een paradijs van zingende engelen,

en dan zie ik hoe je mensen
handenwrijvend bekijkt.

Mensen die in het bouwwerk van de zomer
hijgend jagen naar nog meer zomer
en ik hoor je zeggen: dit alles is voor jou.

Verleider......luister!

Ik ken jouw liefde die wurgend omarmt
een liefde die net zo schittert en glanst
als je uitgedoofde vaderland.

Boosaardige verleider......ga weg.

Jouw nacht is lang als het graf
waarin de tijd versteend is
en eeuwig duren zal.

Ik moet je niet
nu niet en nooit!