Netgedichten

netgedicht (nr. 51.157):

ontmoeting

Windstil
een man loopt door de straat
onbestemde geluiden langs de ramen
windstil
in de verte vage geruchten
schaduwen verlengen.

Momenten van stilte
de straat
gewijde plaats waar de man loopt
het licht
gaat als een schuifdeur open.

Het onbekende
bereidt zijn invallen voor
geen schreeuw
niemand loopt te fluiten
achter de ramen
kamers vol monologen
iedere stap wordt bespied.

Een man loopt door de straat
alleen
hij komt op mij toe.

Wie is hij?

Een oponthoud in de tijd
men wijst naar hem
een venster klappert zwaar
ergens een lamp
schraal licht
alles is stil.

Ik ben het
die door de straat loopt
langzaam
dromend
ontmoet de ander in mijzelf
de man
kijkt in mijn ogen
samensmelting.....,

twee onbekenden
die voor elkaar geschapen zijn.