469 resultaten.
geluk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Men zegt geluk maak je zelf
twijfel doet me dieper nadenken.
Meer aandacht schenken
aan de mensen waar je mee leeft.
Het moet een samenspel blijven
van gedachten en gesprekken,
die diepgevoelig je hart bekoren.
Vlinders op wekken naar hartstocht.
Zelfs al worden we oud,
de verbinding van hart en geest
blijven ons verrijken
als druppels…
de natuur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 71 Het is een denkpatroon van schoonheid.
Een uiterlijk bestaan van iets.
Een kunstwerk,
maar het kan niet de kunstenaar zijn.
Het is een borduurwerk,
maar het kan niet de borduurster zijn.
Het is een aaneenschakeling
om het zichtbare, leesbaar te maken,
maar de natuur is de schrijver niet.
Het is een geheel van wetten,
maar het kan niet de wetgever…
gezichten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Een gezicht schilderen is iets magisch.
Alle elementen spelen mee.
Het is een schilderstijl die
met licht, kleur, vorm en diepte
een vervreemde sfeer schept.
De voorstelling van haar ogen
zijn uitsluitend mogelijk
in de fantasie van de schilder.
Het is een extreem gevoel voor detail.
De sfeer is de onbegrijpelijke onwerkelijkheid.
De…
opflakkering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 59 Voor mij een glaasje wit zonder alcohol.
Het behoort tot de zinnen
die een mens nooit verleert.
Toch proefden de woorden als
jonge wijn, maandag op het terras.
Hemels, die eerste slok in open lucht,
hoewel Hemelvaart eigenlijk al voorbij
is. Pinksteren overigens ook.
Maar de echte feestdagen
die zijn er aangekomen.
Er is een leven met corona…
waaiende kleuren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Mijn doek blaast met volle wangen
mijn kleuren door elkaar.
De horizontale stroming
in de dampkringlucht
vult oorverdovend mijn
strak gespannen lijf.
Strijdend, vechtend wil ik
mijn kleur behouden.
Ik zou hem aan flarden rijden
Ik bons tegen mijn doek,
maar hij wijkt geen centimeter
Ik moet het met lege ogen aanzien
hoe hij me mengt…
mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 Het doek dat ik zag voor mij sprak me enorm aan.
De mensen erop staarden,
was het naar mij of keken ze naar de toekomst.
Ze bleven gewoon staan.
Hun gezichten kon ik niet herkennen,
toch priemden hun ogen door mijn hart.
Hun gezichtloze hoofd had iets, dat ik niet had.
Ze waren geduldig, iets wat ik niet ben.
De geweven draden hielden hen…
zomer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 De mensen liepen anders in de stad,
omdat het als een zomerdag leek.
Zon doet wonderen en zeker
die eerste lekkere zonnestraal.
Dames hebben net langere benen,
hun broeken hangen aan de kapstok.
Mooi opgemaakte ogen
vrolijk als het zonlicht.
De meisjes dragen kortere rokjes,
zelfs enkelen shortjes.
De zomerkleuren doen hun best
hun goed…
Doordringende blik
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 Ik zag haar op een poster,
mijn ogen bleven kleven aan het papier.
Ze keek me zo doordringend aan
net of zij mij iets wou vragen.
Ik stapte verder,
ze spookte door mijn hoofd
had iets losgeweekt vanbinnen
haar blik en die mooie ogen.
Haar huid was net satijn,
haar ranke hals was uitdagend.
De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige…
restauratie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 131 Een beschadigd voorwerp
wil je weer hebben zoals het ontwerp.
Een kunstobject is niet gemaakt voor de eeuwigheid,
leeft al een heel leven, in een stille bescheidenheid.
Ingekaderd of gezet in veiligheid.
De restaurateur kan men beschouwen
als de dokter van kunstvoorwerpen.
Eerst vindt er een onderzoek plaats,
dan wordt de diagnose gesteld,…
het verschil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 Aaneenrijgen van woorden
Samensmelten tot een zin
Poëzie of gewoon vertellen
Iedere klank steunt de andere
Even mooi is de verwoording
Even goed het begrip
Emotionele ontlading
Prettige herinnering
Hersenspinsels putten uit het niets
Nooit aan gedacht
Maar toch de pen gegrepen
Zo niet eeuwig verdwenen
Schrijven is blijven
Als uw eigen…
openlucht museum
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Het water was inktzwart
droeg takken van bomen met zich mee.
Wild en kolkend sloeg het water tegen de dijken.
De storm was niet ver af.
Door het intense zonlicht laag boven de horizon
tekenden zich dreigende figuren af.
De zon scheen met moeite door de wollen wolken.
Het landschap werd daardoor mooier dan ooit.
Tijdens de Herfst en de storm…
wolkenkunst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Storm op komst.
De lucht werd geschilderd
met de meest intense kleuren
die de goddelijke kunstenaar op zijn palet durft te mengen.
Het was donkerblauw en pikzwart.
Dreigend grauwgrijs een kleur apart.
Wit in alle mogelijke tinten in die eindeloze lucht.
Ik keek ernaar en slaakte een zucht.
Door de inval van het licht waren de bomen
fluorescerend…
afstand van Kerst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 208 Sommigen kunnen geen afstand doen.
Hun kerstboom staat er nog.
Ik betrapte mijn buurman dat hij nog eens de lichtjes had aangestoken.
Met de gordijnen dicht, goed verdoken.
Bij hem is het Stille nacht, Heilige nacht,
langdurige nacht.
Wellicht tot lichtmis willen wachten
had ik zo in gedachten.
Neen, ik ben iemand die liever vooruit kijkt…
Mist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 214 De woordenwaterval is gestopt
De letters komen niet meer
Zij blijven aan de waterkant hangen.
Aangespoeld door stapels leugens.
Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard…
zomerstorm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 De zon werd gebroken,
door donkere wolken.
De wind blaast uit volle borst,
zijn adem in de bladeren
van struiken en bomen.
Het wordt onheilspellend donker
ik tuur naar die botsende wolken.
Plots een harde klap,
had het licht voordien niet gezien,
dus kwam het onverwacht.
Buurman is nog zijn gras
aan het maaien,
in zijn bloot…
mama
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 262 Ik kan niet in uw hoofd kijken,
maar schijnbaar ben je gelukkig.
Je leeft in uw eigen wereld
met mooie dingen
die wij ons niet kunnen voorstellen.
Als het meezit ga je mij vertellen
over heel die fanfare die staat te spelen,
over je moeder die je mist,
al is ze meer dan 30 jaar in het hiernamaals.
Ik zou willen meestappen in je wereld,
je…
liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 159 Liefde zonder enige mogelijkheid tot ontsnappen
Is een zware last om te dragen,
zelfs voor monumenten.
Weten die tortelduifjes dat wel?
Of doe ze maar wat?
Pure roekeloosheid op sleutelmomenten
In hun prille leven.
Steeds meer lees je over bedrog
en het gekonkelfoes,
de leugens en de intriges.
Zouden er daar ook van die sleutelhangers…
Storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Een stevige storm is voor mij
echt niks om vrolijk van de worden.
Dat hagelstenen, zo groot als duiveneieren,
tientallen auto’s kunnen beschadigen.
Dat bomen als lucifers knakken in de wind.
Dat de straten blank staan,
is gewoon doffe ellende.
Weer om blij van de worden
heeft voor mij met blauwe luchten te maken.
Sneeuw, net gevallen,
is…
Half gevoel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 97 Fiftyfifty.
Dat is half wel en half niet.
Bij een glas kun je dan optimistisch zeggen dat het halfvol is.
Maar het is natuurlijk halfleeg.
Het is mossel noch vis.
Het is evenveel ja als nee.
Maar het is volledig onbeslist ook.
Dat is best vervelend.
Dat geldt trouwens ook voor 49/51.
Dat zit gevoelsmatig binnen de foutenmarge
en voelt daarom…
Is er nog hoop?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 Donkere wolken bij klare hemel
zijn mijn gedachten in mijn hoofd.
Wriemelende vingers die zich kruisen,
net of zij aaneengespijkerd zijn.
Ongerustheid maakt zich meester als
een vermanend beeld.
De lust is weg, net als water dat het
strand verlaat zonder nog terug te keren.
De ziel verschroeit, als verloren in de hel.
Hoop is er niet meer,…
epilepsie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 159 Het was weer van dat!
Gisteren had de grond me weer nodig.
Zonder stroom gevallen.
Batterij leeggezogen.
Wat er gebeurde wist ik achteraf,
mijn handen had ik stuk geslagen.
De elektriciteit die mijn grijze massa nodig had
was in kortsluiting.
Overbelast en zekering uitgesprongen.
Bedwelmt door het epilepsiegas
besefte ik niet waar ik was.…
Ik moet het doen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 Ik had moeten openbloeien
de zon voelen,
genieten van de warmte.
De liefde grijpen.
Mijn angsten verdrijven.
De grond onder mijn voeten voelen,
maar dit alles was er niet meer.
Weggevoerd langs onbekende wegen,
waar ik met een kompas niet kon komen.
Gesluierd in een zwart gat,
begraven onder onbegrip.
Het stof verstikte mij,
de adem werd…
Mijn schilderij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels
van de talloze vlinders op mijn doek.
In kleuren vertellen ze verhalen
terwijl ze hun vleugels spreiden.
Ze zijn zo teer en broos
worden met de wind meegevoerd.
Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi.
Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon.
Niets doet hen vermoeden,
dat ze daar…
liijntjes
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 128 Ik wilde geen tekening maken.
Ik wilde niet schilderen.
Toch wilde ik iets op doek.
Mijn geheugen bleef kloppen.
Ik zag het vrouwengezicht voor mij
maar het was omgevormd in streepjes.
Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren.
De omtrek had mijn hand ook ontweken.
Toch verschenen haar ogen,
met een verleidelijke blik.
Haar lippen kwamen…
Het leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Ik was jong en onervaren
zag alleen het mooie, nooit de gevaren.
Leefde mijn leven, maar de tijd ging te snel.
Strubbelingen kregen de bovenhand.
Ik werd door angst aangerand.
De ogen waren hun glans kwijt,
ze werden geteisterd door tranen.
De glimlach was gaan liggen, zonder troost.
Verzonken in hard ijs.
Versteend en wazig, afgeschermd in…
De pyjama
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 Wie is er niet wild
van de nonchalante pyjama’s in zijde.
De monochrome exemplaren
In rijke kleuren,
als diepblauw of smaragdgroen.
Ideaal voor een zondagse brunch.
De bloemenprints vind ik
onweerstaanbaar.
Draag ze casual met instappers
of een flink paar hakken.
Een oversized zonnebril op je neus
voor dat kleine beetje Beyonce gevoel…
De Melkweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 De Melkweg strekt zich lenig uit.
Onder de curve van onze planeet,
baadt ze in een flauw rood licht.
Een dartelende wolk
met fonkelende sterren,
ook obscure, donkere slierten
van interstellair stof.
Dat ontsiert haar prachtig lichaam.
Ik zie haar als een stoffige, gassige
verwrongen schoonheid.…
Oei mijn geheugen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 Ha Claire, da’s lang geleden.
Hoe is het met jou?
Ik schrik op, doe een stap achteruit.
Ik ken dat gezicht.
Een spook uit het verleden,
al is ‘ spook’ niet het gepaste woord.
Die blonde krullen,
bruine ogen en sensuele mond
zijn wel niet meer wat ze eens waren,
maar mogen er best nog zijn.
Een schoonheid blijft een schoonheid,
Ook op rijpere…
Muziek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 203 Als een rode draad loopt
muziek door hun leven.
Het wordt tot een geheel
in hun geest geweven.
Het heelt de wonden,
het verdringt uw verdriet
Ieder instrument heeft zijn waarde,
de klank verbindt zich met mens, heelal en aarde.
Muziek wordt gekoesterd door jong en oud,
voor het plezier, of voor zelfbehoud.
In stilte leven, is wegkwijnen…
De zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 In mijn herinnering
sta ik aan de waterlijn,
Het is fijn
dicht bij de natuur te zijn.
Ik voel mijn voeten in het mulle zand.
De zon brandend op mijn huid.
Turend in de verte naar het water,
waar zeilbootjes het bevaren.
Helaas de zomer is voorbij,
alles heb ik opgeborgen.
Daar mijn gevoel er nog is,
heb ik het plaatje vast gelegd
met…