liijntjes
Ik wilde geen tekening maken.
Ik wilde niet schilderen.
Toch wilde ik iets op doek.
Mijn geheugen bleef kloppen.
Ik zag het vrouwengezicht voor mij
maar het was omgevormd in streepjes.
Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren.
De omtrek had mijn hand ook ontweken.
Toch verschenen haar ogen,
met een verleidelijke blik.
Haar lippen kwamen uitdagend voor de dag.
Het totale beeld dat ik nog niet zag,
kwam geleidelijk tot stand.
Streepje per streepje dicht bij elkaar
spraken elkaar aan.
Ze stonden dicht bij elkaar, maar gaven geen hand.
Ze verwierven wel een hechte band.
Mijn sympathie voor die vrouw
liet me verder inspireren.
Zo staat ze nu voor mij in zwart – wit
haast onmogelijk op mijn doek gegrift.
... Ik heb een tekening met inkt op doek gemaakt en daar past het gedicht bij! ...
Schrijver: claire vanfleteren, 1 juni 2017
skynet.beGeplaatst in de categorie: hobby
lijntjes
160
Geef je reactie op deze inzending:
een tikje uitdagend is de mond die de schaduwen
van wit-zwart concentreert.
Een mooi gedicht trouwens.
de schaduwen van wit zwart