Alle inzendingen van cornelis

Hoi Roos Ik moet nu terug in m'n e-mails om die adressen te vinden, dus terug naar het moment dat Kees is overleden. Merk dat het me moeilijk valt, hoe stom ook. Ik word overigens de laatste tijd overvallen door een soort paniek: als ik doodga heb ik niets op orde eigenlijk, al was het maar adressen. En daarnaast opeens in beslag…

Ga zitten en wacht op een herinnering Roep geen herinnering op want het is geen soldaat Commandeer geen herinnering terug het is immers geen hond eerder een vleermuis in de schemer Komt er dan iets ? Vast wel. Schrijf zo snel mogelijk op Alsof het een droom was Vraag je dan af: wat heb ik even clandestien verfraaid, verdraaid…

Meer dan zes miljard mensen leven een dag, dat zijn dus meer dan zes miljard dagen in 1 dag. Als je een dag beschrijft als een verzameling schakeltjes bv. iets eten, boodschappen doen, iemand bellen, van iemand houden, een fietstochtje maken, dan kom je op een veelvoud van zesmiljard schakeltjes per dag en het is bekend van schakeltjes…

We zijn een keer op weg geweest mooie tijden zeg je dan en zo lang geleden en kijk eens naar de foto's die we niet hadden het zijn vage beelden van onze herinnering Afghanistan, India, Birma en wegen langs ravijnen wat we niet meer goed weten ja we weten het nog maar niet langer wat het precies was en wat het is is helemaal anders, maar…

wat je toevoegt is later nu is er alleen maar alleen een paar dingen in je hoofd een herinnering niet eens de geur van een koekje terwijl je denkt aan alles maar zo weinig ik ben je kwijt je leeft niet in me voort als je dood bent ben je dood en elke hersenschim daarna is wat het is en geen verder leven maar alsjeblieft leef nog door…

even al is het maar even hoeft niet lang te duren maar even wil ik je nog horen al was het maar over fietsbanden of de schilderijen van Vermeer of noem nog eens wat of bloembolvelden die je onder water zet blijkbaar doen ze dat ergens voor we hadden het verder over wind en tegenwind we namen een tomatensoep zo zeker van onszelf…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

Hoezee, hoezee! de School is uit, En 't werk vandaag weer af. De kindren mogen spelen gaan En zonder vrees voor straf. De meisjes lopen heel bedaard, Vooraan gaan Koosje en Kee. Kijk, daar is kleine Lida ook, In 't midden van die twee. Ze was van daag voor 't eerst op school, Zo blij komt ze er vandaan, Dat ze aan haar moeder…

Zij zingt haar klanken zijn verscheurd van overvloed aan verlangen zij zingt. Hij zingt zijn klanken doen melodieën omfloersen met verleden hij zingt. Die klanken doen denken aan vergeten tijden terugkomen in nu herinneringen een klank, een hart verscheurd een verlangen betoond een muziek gehoord en woorden gewijd aan vreugd…

Je bent een kleine bengel, En waarom 'k je zo noem? Eerst rukte je aan de stengel, Toen plukte je aan de bloem. Goudgeel zijn wel haar bladen, Maar donker is haar hart. Wie 't aanraakt, wordt verraden, Kijk maar, je handje is zwart. Kwam je aan je mondje er mede? Dat is ook zwart als roet, Laat maar de bloem met vrede,…

Je hebt..., anoniem gebleven voorop, zonder enig medeleven, met één druk op de knop, je mening gegeven. Je hebt..., mij nog nooit ontmoet, en toch laat je me weten, dat niets er toe doet, ik je beter kan vergeten. Geef mij..., toch eventjes het woord, hetgeen ik wel verdien, zodat ik ongestoord, mezelf kan laten zien. Geef…

Wat nu niet meer kan opeens zal later zo noem je haar mond en mijn mond ooit slakken zo langzaam ergens zo langzaam buiten de tijd waren wij haar handen de cirkel paar woorden een zomeravond vraag mezelf en niet haar wanneer ze misschien nooit meer wacht op haar en wie ik dan ben…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

o Gij, in weedom neergebogen, Weerhoud geen tranen in hun loop: Zij drenken 't bloemetje der Hoop, En moest hun bron bij u verdrogen, Bid God, dat Hij uw leven sloop'. Het water, in 't metaal bevroren, Splijt wel het zwaarst kanon vaneen, Waar 't vloeien kon, is niets geleên: Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren, Het hart…

"Twee kindertjes bij elkaar, Een zusje en een broertje; Ik wou, dat ik er meer van had, Al van dat lieve goedje." Zo zongen beide in 't schemeruurtje Als Moeder 't olijk, vrolijk paar Weer bij zich op de schoot ging beuren En zij daar speelden met elkaar. Nu zit ze alleen met ons klein-zusje, Zingt, maar met tranen in haar…

Een plekje blauw breekt door aan 't zwerk, En 't schemert op de heuveltoppen, Het tikklen zwijgt der regendroppen, Een lichtstraal glijdt langs 't vochtig perk. Alleen 't geluwde koeltje fluistert, Als goud gloeit weer de vlinderwiek, De zonnestraal wekt woudmuziek, En dan - een wolk, die 't al verduistert. Uit lichtblauwe ogen straalt…

Net nu ik een hap filet americain neem, zie ik op de voorpagina een lichaam zonder hoofd. Ook de helft van de romp is verdwenen en met m'n mond vol, weet ik niet wat ik moet doen. Ik kan dit gemalen vlees niet uitspugen, ik kan het niet inslikken. Ik lees: Dictator dreigt met bloedbad. Dictator laat een bad met bloed vullen en ze…

Ongeachte redactie, U zet een foto van een jonge man met een bivak op de voorpagina. Dat moet dan een rebel voorstellen, maar het is gewoon mijn broer. Als u goed kijkt, is die bivak ook geen bivak maar een muts. Mijn mooie herfstpartymuts, waar hij gaten in geknipt heeft! De enige herfstpartymuts die ik heb en die ik ooit heb…

Schip van zand aan de rand van de zee, altijd de rand van de zee. Vol verbeelding is het schip, maar zonder illusies: straks komt de zee en wast dit allemaal weg. Wat overblijft is het verhaal: “Weet je nog, ons schip, toen.” Dat verhaal blijft eeuwig spreken. Daarom worden er steeds weer schepen gebouwd, op de grens van het tij…

ik hou van jou en de lucht is blauw tot aan het ochtendgrauw Google : Geen resultaten gevonden voor "ik hou van jou en de lucht is blauw tot aan het ochtendgrauw". Bedoelde u: "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet" Geen resultaten gevonden voor "ik hou van jou en de licht is blauw tot aan het ochtendgroet".…

Zwaar zweeg het zwarte zwerk en zwervende zwanen zwenkten zwaarmoedig naar zwavelig Zweden. -------------------------- noot 1: Zweden - land op zeven dagreizen naar het noorden. noot 2: zwavel - goedje om lucifers te laten ontbranden. noot 3: zwerk - een soort zwangere lucht. noot 4: zwaarmoedig - niet al te opgewekt…

1. In de polder hoor je veel holderdebolder, waarbij je haast vergeet dat het slechts de kat is op zolder. 2. De krokodil huilde tranen met tuiten en kwam niet tot bedaren, maar iedereen bleef denken dat het krokodillentranen waren. 3. Vandaag was de leugen langzaam als de klok van Arnemuiden want de waarheid had vakantie en…

Het bericht ging,echt waar,dat een man zijn vriendin gegrild had op de barbecue, hoewel ze alletwee jong waren.Zij heette Tinesha. Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic,terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden,maar droomde elke…

Iets is een stoel of een gedicht. Op een stoel kan je zitten. Op een gedicht ook mits het gedicht op een stoel ligt. Een stoel is dus belangrijker, maar wat zou een stoel zijn zonder gedicht? Je gaat wel zitten en je kunt iets zien evengoed: een plant op tafel, een opwaaiend gordijn op een zomeravond, en je kunt iets horen…

steek niet over blijf staan waar je bent misschien kom je zo aan de weet wie je bent en als iemand je vraagt vanwege de blindenstok kan ik helpen zeg dan nee dat je wacht op de hond die de weg verkent…

Laat opstaan in een ver land of heel vroeg opstaan in Amsterdam.Het eerste is voor mij minder vreemd dan het tweede.Hoe laat heb ik wel niet door Amsterdam gelopen, zo laat dat het alweer vroeg was en weer licht .De stad leek dan eerder op een ets van Georg Grosz , niet door haar verdorvenheid,maar door haar kriskras lijnen en het boven en onder elkaar…

Is die onrust misschien… Wat zou het kunnen zijn? Dat ik niemand in m’n armen heb? Dat ik me voorstel dat ik iemand in ’n armen heb? Iemand die ik niet eens ken, iemand die ik me slechts voorstel? Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben? Is m’n angst groter nu er niemand is die…

Eens was de Nelly een schip zo volgeladen dat ze bijna zonk de Nelly kon ongelofelijk diep liggen en rivieren, kanalen, vaarten, meren en binnenzeeën streelden haar smalle boorden. Altijd en overal waar zij kwam stonden mensen op haar te wachten waar zij vertrok en voorbijvoer zwaaiden uitgelaten de kinderen en vol heimwee de…

Als ik weer buitenkom en weer oversteek als het bijna regent maar windstil is en fietsen landerig in de rekken hangen in de verlaten straat, mis ik dan de vergezichten die opdoemen ? de woedende menigtes rennend over het grote plein ? de grote woorden gezaagd uit het triplex van de geschiedenis ? de brandende liefdes gezongen…

waarin te zijn wind doet druppels tikken tegen ruiten stilte verbreekt alleen zichzelf en hierin ben ik niet waarin dan wel woorden vechten weg naar buiten verloren zinnen zijn gebroken zou ik hierin moeten zijn misschien niet daarin dat ik zijn zou struikelend om waarin te zijn blues…